Als je vrienden zich gedragen als eikels op sociale media, moet je ingrijpen

Beeld: Adam Mignanelli

Het was nauwelijks een ruzie toen het begon.

Ik had Tim maar een keer ontmoet. Hij was misschien wat snel met heftige meningen spuien, maar hij is een oké mens. Dit keer waren we verwikkeld geraakt in een gesprek op Twitter, onenig over "mansplaining," en ik vond dat hij een seksistisch standpunt had ingenomen. Het dialoog was best redelijk.

En toen kwam Elle: Zij zei dat hij het verkeerd had en moest sterven.

Ik las die woorden en schrok. Tim irriteerde me een beetje, maar haar comment ging te ver. Ik zou zoiets nooit tolereren van een vriend. Het probleem was dat Elle mijn vriend niet was. Ik kende ze beiden eigenlijk nauwelijks. Ik vroeg me af of ik me erin moest mengen en het risico moest lopen op de woede van Elle. Ik ben haar vriend niet, dacht ik, laat staan haar moeder.

Uiteindelijk deed ik niets – en ik heb er nog altijd spijt van.

Door zoveel mensen tegelijkertijd te verbinden heeft het internet het extreem makkelijk gemaakt voor mensen om ruzie te maken – iets wat natuurlijk altijd al doen. Sinds het begin van onze online levens, zijn er al verbale gevechten geweest op fora en in comments, al waren daar nog moderators om heftige situaties in de hand te houden (of iedereen te bannen).

Mensen zitten nog steeds op gemodereerde forums om te praten en te ruziën, maar vandaag de dag gebeurt een enorm deel van online discussie op de sociale mediaprofielen van individuen. Het Pew Research Center schatte in 2014 dat 72 van alle volwassenen Facebook gebruikten. In Nederland was in 2015 ongeveer hetzelfde percentage.

Sociale media heeft lijnen van communicatie geopend, en interacties zoals die van Elle en Tim op mijn Twitter feed komen vaak voor. In dit geval was ik de enige verbindende schakel – hun enige gemeenschappelijke kennis.

Als een discussie op iemands gedeelde thread explodeert, wordt diegene voor het blok gezet. Je zou nooit je socialistische huisgenoot uitnodigen op hetzelfde feestje als je PVV-stemmende oom, maar sociale media trekt vaak een onwaarschijnlijk mix mensen uit allerlei verschillende gebieden van je leven.

Veel van ons werken hard aan de muren tussen de verschillende levens die we lijden, maar "werk" is hier het actieve woord: het kost moeite om de verschillende sociale contexten waarin je bestaat te scheiden. En of het nou een politiek standpunt is, een luchthartige comment over popcultuur, of gewoon een persoonlijke update; alle sociale threads hebben de potentie om uit de hand te lopen.

In een tijdperk waarin de meeste gesprekken online gebeuren, in plaats van op borrels of andere sociale ontmoetingen IRL, is het noodzakelijk om verantwoordelijkheid te nemen over wat er gebeurd op je Facebook-pagina, op je Instagram en in je Twitter mentions.

Natuurlijk kan het extreem ongemakkelijk zijn om je ergens mee te bemoeien, zelfs al is het maar "Hey, ik vind het niet leuk dat je dat tegen een vriend zegt. Kunnen we allemaal een beetje rustig doen?" Normale mensen gaan niet op sociale netwerken om andermans meningen te controleren. Maar je mond houden kan mensen pijn doen – plus jij voelt je zelf schuldig en vervreemd van je online thuis. Vaak is het ook niet zo overduidelijk als iemand die een ander de dood toewenst. Een vervelende comment kan iedereen zich kut doen voelen – het online equivalent van een etentje dat plotseling stilvalt.

Hier is het advies dat ik gewild zou hebben voordat die interactie tussen Tim en Elle plaatsvond op mijn openbare profiel: Neem de leiding – je wil geen 1.72 uur per dag (het dagelijkse gemiddelde in 2014 op social media volgens het Global Web Index) op sociale netwerken op je tenen lopen.

En hoewel techbedrijven de grote huisbazen zijn van onze kleine online ruimtes, betekent dat niet dat je sociale mediaprofiel niet van jou is. Als je een gevecht in je eigen huis niet wil opbreken, waarom zou je dan gastheer willen zijn?