Voor je kan vertrekken naar de maan moet je eerst een berg formulieren invullen

Stel, je bent een eigenaar van een ruimtevaartbedrijf dat miljarden waard is en je wil als volgende stap een ruimteschip naar de maan sturen. Je hebt de raket al gebouwd, je hebt al een lanceerplatform gereserveerd en doelen gesteld voor de missie. Maar wat moet er dan nog gebeuren voor je kan vertrekken?

Oja, het papierwerk.

SpaceX, Blue Origin en recentelijk ook Moon Express waren dit jaar vaak onderwerp van gesprek vanwege hun pogingen om ruimteschepen in een baan om de maan te sturen. Maar om deze missies van de grond te krijgen zijn er meer vergunningen nodig dan de meeste mensen zouden denken. Als je de atmosfeer wil verlaten, moet je eerst gezegend worden door de overheid.

In 1967, de glansperiode van de ruimtevaart, kwamen alle wereldmachten samen om een aantal essentiële regels op te stellen. Maar het was niet alleen in dienst van de bureaucratie; ze wilden hiermee graag een vernietiging van de aarde voorkomen. Het was een lastige periode. De VS en de USSR zaten midden in de Koude Oorlog en beide kanten (samen met de meeste andere wereldleiders) waren bang dat iemand het briljante idee zou krijgen om kernwapens in een baan om de aarde te sturen.

Het Ruimteverdrag – officieel het Verdrag inzake de beginselen waaraan de activiteiten van Staten zijn onderworpen bij het onderzoek en gebruik van de kosmische ruimte, met inbegrip van de maan en andere hemellichamen (dat is serieus de officiële titel) – werd toen gesloten. Volgens Joanne Irene Gabrynowicz, directeur van het Internationale Instituut voor Ruimterecht werd daarin geconcludeerd dat ieder individueel land de regulering en het overzicht voor hun eigen missies en lanceringen voor privégebruik op zich zou nemen.

"Het Ruimteverdrag is een van de belangrijkste verdragen die er bestaan," vertelde ze Motherboard in een email. "Het werkt als een Grondwet voor de ruimte en behoudt alle fundamentele principes – zoals het verbod op kernwapens en massavernietigingwapens in de ruimte – waar naties zich aan dienen te houden."

Non-gouvernementele organisaties in de VS (dus alles wat geen onderdeel is van NASA) moeten een doortastend administratief proces doorstaan voor de benodigde vergunningen van de Federal Aviation Administration (FAA). De FAA behandelt iedere zaak gerelateerd aan luchtvaart de Verenigde Staten – van kleine privévliegtuigen tot luchtballonnen – en de commerciële luchtvaart. In Nederland worden dit soort taken geregeld door de Luchtverkeersleiding Nederland.

De FAA checkt wat het laadvermogen is van het bedrijf en hoeveel impact die zou hebben op het milieu. Ook checkt het wat het verband is met de nationale veiligheid en buitenlands beleid en zorgt dat de verzekering van de missie volwaardig is, vertelt de woordvoerder van FAA, Hank Price.

Moon Express, een bedrijfje uit Silicon Valley, kreeg onlangs het nieuws dat hun laadvermogen is goedgekeurd door de FAA. Dit betekent dat de spullen die zij de ruimte in willen sturen geen gevaar vormen voor de veiligheid en volksgezondheid van de mens op Aarde, de eigendomsveiligheid, de nationale veiligheid of politieke en staatsgerelateerde belangen van de Verenigde Staten," zegt hij. Ook voegt hij toe dat dit nog niet inhoudt dat ze een vergunning hebben om te vertrekken.

Zelfs het voorproces van de vergunningen duurde drie maanden en vereiste een uitgebreide evaluatie door het Ministerie van Defensie, het Ministerie van Binnenlandse zaken en andere overheidsinstanties. Het bedrijf wil zich in een volgende stap aanmelden voor een vergunning voor de lancering.

Ondertussen hebben ze een overeenkomst gesloten voor de lancering met Rocket Lab, een bedrijf dat satellieten van andere bedrijven de ruimte in schiet. Moon Express kondigde aan dat ze in 2017 hun raket willen lanceren.

Op de website van Moon Express staat dat "Moon Express het eerste privébedrijf ter wereld is dat toestemming heeft gekregen om letterlijk deze wereld te verlaten." Misschien laten ze het wat spannender klinken dan het is, maar op zich is dit wel een historische gebeurtenis, aangezien voor het eerst het laadvermogen van een privaat bedrijf voor de maan is goedgekeurd. Dit is de eerste keer dat een bedrijf een contract heeft getekend voor een missie naar de maan. Het is een kleine stap naar de lancering, maar een grote stap naar de toekomst van maanbusiness.

Als een bedrijf eenmaal een lanceervergunning van de FAA heeft gekregen, een overeenkomst heeft gesloten met een lanceerbedrijf en een overeenkomst heeft gesloten met een lanceerterrein, dan heeft het nog steeds een verzekering nodig.

Ja, ruimteverzekeringen bestaan.

Price zegt dat bedrijven een verzekering moeten afsluiten die de kosten van de raket dekken, maar ook de satellieten en andere spullen aan boord. Het lanceerplatform hoeft niet worden inbegrepen. De verzekering treedt in werking wanneer de raket ontploft, zoals eerder werd gedemonstreerd door de Falcon 9 explosie van SpaceX. Die explosie vernietigde de raket en satellieten die ingezet zouden worden om delen van Afrika van internet te voorzien, als onderdeel van het Facebook-project Internet.org

Bedrijven zoals XL Cailtin en Marsh hebben voor miljoenen dollars polissen uitgegeven voor de verschillende fases van de missie, zoals de lancering, de splitsing en voor de baan.

Moon Express en vergelijkbare bedrijven beweren dat zij de grondleggers van de maankolonisatie willen worden. Andere organisaties zoals Mars One willen menselijke kolonies op de rode planeet vestigen.

Hiervoor zal veel werk in het lab nodig zijn, maar ook moet er bijna net zo veel tijd en moeite worden gestoken in het uitzoeken papierwerk dat nodig is om diegenen die naar het Grote Onbekende willen vertrekken onder de duim te houden.