Club cheval beheerst de kunst van emotionele clubkrakers op het debuutalbum ‘Discipline’ tot in de puntjes

"Oh, mijn lul heeft een eigen wil," grinnikt gastzanger Rudy, terwijl zijn honingzoete stem over een snoevende baslijn druipt, en een buitenaards koor 'ooh' zingt op het nummer Scream (beluister hieronder een liveversie van het aanstekelijke nummer). De langverwachte LP van de Parijse supergroep komt uit op 4 maart via Bromance, Parlophone en Warner Bros. Het is een reeks van EP's en singles, met bijvoorbeeld de epische trancebanger Now U Realize, die nog net zo hard is als in 2012.

Club cheval, dat bestaat uit Panteros666, Sam Tiba, Myd en Canblaster, heeft altijd een talent gehad voor club-ready poptreffers. Discipline is echter hun meest gepolijste werk tot nu toe. Het album is over de afgelopen vier jaar opgenomen en neigt naar de strakke R&B-stijl uit Timbaland's vroege jaren – hij wordt door de groep ook genoemd als een van de grootste invloeden, naast Daft Punk, Frank Ocean en Soulwax. Op een kille, herfstachtige middag in oktober, tijdens een pitstop van Club cheval in New York om een feestje te bouwen bij Le Bain, spreken we af met Sam Tiba en Myd op het VICE-hoofdkwartier in Brooklyn. We spraken met ze over hun toewijding aan de French Touch-scene, en waarom dit album hun meest emotionele werk is tot nu toe.

THUMP: Hoe zou je dit album in één woord kunnen beschrijven?
Sam Tiba: Ik denk dat het woord 'emotie' wel centraal staat. Het is een heel emotioneel album, niet op een 'emo' manier, maar op een menselijke manier. Verdriet en geluk en hoop, alles. Het is eigenlijk heel Frans.

Myd: We willen echt laten zien wat we voelen. We stoppen niet wanneer het te emotioneel of te cheesy wordt. Er is geen grens qua emoties en melodieën.

Tiba: We maken Franse muziek omdat we denken dat we erg beïnvloed zijn door Franse en Nederlandse muziek, zoals natuurlijk door Daft Punk, Cassius, Justice – zij zijn de grote helden van de vorige generatie.

Over Daft Punk gesproken; heb je de film Eden gezien, die de hele French Touch-scene omschrijft waar zij groot in zijn geworden?
Tiba: Nee, niet gezien. Ik durf 'm ook eigenlijk niet te kijken, omdat je geneigd bent om sommige dingen te idealiseren. We zijn al redelijk gefrustreerd omdat we nog iets te jong zijn en dus het piekmoment van de French Touch-scene niet hebben meegemaakt. Maar aan de andere kant is het juist heel cool, omdat we onze fantasie kunnen gebruiken en de muziek kunnen beluisteren zonder dat we het verhaal erachter kennen. Ik vind dat zo'n film het verhaal van de scene nogal verkracht. Het wordt dan ineens heel concreet, zo van 'Oh, dus zo ging dat dus'. Ik wil niet weten hoe het allemaal is gegaan. Vond jij het wat?

De soundtrack is een killer. Ik vind wel dat de film een regisseur had kunnen gebruiken die de film door de helft had kunnen hakken. Er zijn zo veel langdradige momenten zonder dat er een punt wordt gemaakt. Dat maakt het heel Frans, snap je?
Myd: Het heeft een Amerikaanse regisseur nodig!

Tiba: Mee eens. Ik denk dat ik hem wel had bekeken als het door een Amerikaan was gemaakt.

Een Amerikaanse regisseur heeft die EDM-film We Are Your Friends over Zac Efron gemaakt. Die kwam rond dezelfde tijd uit, maar is totaal anders.
Myd: Als Club cheval zijn we enthousiaster over We Are Your Friends dan over Eden.

Even terug naar het album: zou je zeggen dat dit het vertrekpunt is vanaf de clubgerichte EP's die jullie daarvoor hebben uitgebracht, op labels zoals Top Billin en Bromance?
Tiba: Ik hou wel van het woord vertrekpunt, maar meer in de zin dat we een lange reis van vier jaar gepland hebben staan. We staan nu op het punt om te vertrekken. We rennen niet weg van wat we waren, maar we bereiken wat we willen zijn – hopen we. Het wordt qua muziek sowieso een vertrekpunt voor luisteraars.

Myd: Er zijn meer vocals. De nummers zijn op een pop-achtige manier geproduceerd; we zijn daar ook langer mee bezig geweest. We hadden het idee dat onze fans zoiets zouden hebben van 'wow', maar dat is ook normaal, om nieuwe fans aan te boren, vooral hier in de VS. Dus ja, het is een voortzetting, een vervolg.

Wat is de ideale locatie, omgeving of context om het album te beluisteren?
Tiba: In een club waar een dj draait, maar dan wel met een koptelefoon op je hoofd waardoor je naar het nieuwe album luistert. Voor elke fase in je leven is er een track. Een fase waarin je je kut hebt gevoeld, dat je je bed uitkomt, wanneer je verdrietig bent, en dan is er het gevoel van hoop. Ik denk dus dat er geen ideale setting is voor het album. Het is gemaakt voor ieder mens, en daarom ben ik er zo trots op.

Myd: Waar we vooral heel trots op zijn is dat het er niet eentje is van de twaalf tracks, het is een reis tussen stijlen die je thuis kunt beluisteren, maar ook op je werk.

Tiba: En eigenlijk kan je de ene helft van het album haten en de andere helft goed vinden. Dat vind ik nou zo mooi. Iedereen kan zich wel ergens in vinden in dit album.

Discipline van Club cheval komt uit op 4 maart via Bromance, Parlophone en WBR. Hier kun je 'm bestellen.