We vroegen mensen naar hun grofste leugen ooit

Er zijn allerlei redenen waarom mensen liegen: om cool over te komen, voor seks, omdat je ergens geen zin in hebt of gewoon om gedoe te voorkomen. Maar liegen is hard werken, dat weet iedereen die weleens een weekje met vrienden in een Franse blokhut heeft gezeten terwijl hij eigenlijk "griep" had. En hoe groter de leugen, des te sneller het compleet uit de hand loopt. Wij vroegen mensen wat de ergste, grootste, gênantste leugen is die ze ooit verteld hebben. Hun verhalen weerhouden je er misschien van om je aanstaande vrijdag weer eens "ziek" te melden.

Het was de dag voordat ik mijn verschrikkelijk slechte rapport zou krijgen en ik had er alles voor over om die dag niet naar school te hoeven gaan. Mijn vader was verpleger in het ziekenhuis en had thuis een stapeltje medische boeken liggen. Ik bladerde erdoorheen op zoek naar een geschikte ziekte, en koos voor blindedarmontsteking. In een uurtje kende ik alle symptomen uit mijn hoofd.

De volgende morgen begon ik al meteen na het opstaan te klagen over de zogenaamde pijn die ik had, net onder mijn rechter zij. Mijn moeder wist dat de rapporten die dag werden uitgedeeld en had meteen door dat ik aan het bluffen was, maar ik gaf niet op.

Toen ik na school weer thuis was bleef ik klagen over de pijn die ik niet had, en ging ik uitgebreid in alle symptomen van een blindedarmontsteking. Mijn moeder geloofde me nog steeds niet. Ik lag op de bank, klagend over pijn, toen mijn nichtje per ongeluk met haar arm in mijn buik sloeg. Ik begon te huilen, mijn tante merkte dat op en zei tegen mijn moeder: breng hem meteen naar het ziekenhuis.

Toen we bij het daar aankwamen vertelde ik in detail over mijn symptomen en werd ik meteen opgenomen. Ik kreeg een darmspoeling en werd met elke soort naald die je je kunt bedenken geprikt om bloed op te nemen. Toen ze niks konden vinden in de testresultaten besloten ze een acute operatie uit te voeren om mijn blinde darm te verwijderen, aangezien ik "zoveel pijn" had. Er was geen weg meer terug, en mijn moeder voelde zich verschrikkelijk omdat ze me in eerste instantie niet geloofde.

Ik zat te diep in mijn eigen leugens. In plaats van huisarrest voor mijn slechtste rapport ooit kreeg ik een onnodige operatie met een pijnlijke herstelperiode van weken. - Isabelle, 33

Ik was lid bij een Amsterdamse studentenvereniging en heb het daar onwijs naar mijn zin gehad. Ik vormde met een stuk of twintig meiden een clubje. Een van de tradities was het geven van een 21-diner. Ieder meisje dat 21 wordt, organiseert een etentje bij haar ouders thuis. Met een clubje van twintig meiden zijn dat aardig wat 21-diners.

Een keer had ik echt geen zin om te gaan, omdat ik ook kaartjes had voor een festival. Ik moest dus iets verzinnen om niet te hoeven gaan. Ik zei dat ik het jaarlijkse diner van mijn oma had en dus echt niet naar het 21-diner kon. Mijn clubje begreep het, dus ik kon lekker naar het festival.

Ik houd van een pilletje op z'n tijd, en dit festival was zeer geschikt om weer eens te gebruiken. Vanaf het festival stuurde ik een paar foto's naar wat mensen, via Snapchat. Ik keek goed uit of ik geen foto's naar iemand van het 21-diner stuurde. Toch ging het mis. Er is een selfie, waarop mijn supergrote pupillen te zien zijn, bij de meiden terechtgekomen. Ik kreeg gelijk de vraag waar ik uithing, en omdat ik niet wilde dat ze erachter kwamen dat ik tegen ze had gelogen, heb ik gezegd dat ik voor de grap aan de pillen was bij het diner van mijn oma. Nu denkt iedereen dan ik een regelmatige drugsgebruiker ben, die het zelfs bij een familiediner niet kan laten om er even een pil in te gooien.  – Sanne, 23

Ik was twintig en had een rotbaantje bij een restaurant in Austin in de Amerikaanse staat Texas. Ik las over de eerste editie van Yoyo a Go Go, een festival in Olympia in de staat Washington. Ik wilde er supergraag naartoe maar kon echt geen vrij krijgen. Ik loog dat ik door familieomstandigheden niet kon werken dat weekend, maar de dagen erna zou ik ook nog op dat festival zijn, dus ik moest nog een andere leugen verzinnen.

Op de maandag dat ik eigenlijk weer terug zou komen was ik nog steeds op het festival. Op woensdag ook nog, maar ze begonnen het noodnummer te bellen dat ik ooit had opgegeven, dus ik moest met een uitleg komen. Ik ging echt niet voor mijn rotbaantje naar huis, dus ik besloot het groots aan te pakken en bedacht mijn ziekste leugen ooit.

Ik belde mijn huisgenoot en vertelde hem het verhaal dat hij aan mijn manager moest vertellen: in de twee dagen dat ik thuis was, was ik in gevecht geraakt met een paar skinheads en uiteindelijk was ik door hen gekidnapt. Ze hielden me vast op een geheime locatie, de autoriteiten waren op de hoogte, maar niemand wist wanneer ik zou worden vrijgelaten.

Toen ik weer terug was in Austin lag er nog wat fooi op me te wachten in het restaurant, maar ik had geen idee hoe ik dat nu nog met goed fatsoen op kon halen. Toen ik al mijn moed had verzameld en naar het restaurant ging, stond iedereen eerst stil van verbazing, en daarna begonnen ze te juichen alsof ik een held was die terug kwam van een overwinning op het slachtveld. Ze hadden zich allemaal zorgen om mij gemaakt.

De manager vroeg me of ik de volgende dag weer kon beginnen. Ik zei ja, en heb daar nog een jaar gewerkt. Niemand vroeg me ooit iets over de kidnapping door de skinheads, en tot de dag van vandaag weet ik niet of dat nou komt omdat ze finaal door mijn bullshit heen keken, omdat het ze niet boeide of omdat ze bang waren dat het nare gevoelens naar boven zou halen. - Sean, 42

Ik had me niet voorbereid op een belangrijk laatste examen en moest snel met iets komen. Onderweg naar school besloot ik mijn auto naast de snelweg te parkeren tot de politie naar me toe zou komen. Mijn rijbewijs was verlopen, en ik vond dit een goed moment om dat te laten weten aan de popo. Toen er een agent verscheen, vertelde ik hem dat mijn auto stuk was. De agent vroeg om mijn rijbewijs, en ja hoor: er bleek dat ik een nieuwe nodig had. De politieman schreef een boete uit, ik liet mijn auto naar een garage slepen waar ie werd geïnspecteerd en reed daarna weer naar huis. De volgende dag liet ik mijn docent de boete zien en kreeg ik uitstel. Het was ook nog eens het laatste examen, dus ik kreeg twee maanden extra om daarvoor te leren. - Jim, 25

Ik zou in het weekend met mijn moeder bij mijn oma langsgaan, maar ik had echt geen zin. Ik hoopte dat ik van van mijn moeder alleen thuis mocht blijven, maar dat mocht niet. Mijn constante gezeur hielp ook niets. Vandaar dat ik de voor mij logische keuze maakte om op de dag van ons vertrek te doen alsof ik flauwviel tijdens de Franse les.

De avond van tevoren had ik nog geoefend met mijn vriendinnen en tijdens de les wachtte ik op een geschikt moment. Ik viel op de meest dramatische manier die ik kon bedenken op de grond. Heel de klas schrok zich kapot en ik bleef stil liggen op de vloer tot mijn docent naar me toe kwam rennen en me woest "wakker" schudde. In plaats van dat ze me naar de schooldokter stuurde, sleepte ze me mee naar de gang en gaf me een preek over de eetstoornis die ik volgens haar zou hebben. Ze zei dat ik "het soort meisje ben dat stopt met eten omdat dat modieus is" en ze verhoorde me een kwartier lang over alles wat ik die dag had gegeten, voordat ze me naar de schooldokter stuurde.

Helaas zorgde mijn gefaalde actie ervoor dat mijn moeder nog vastbeslotener was om me dat weekend niet alleen te laten, dus ging ik alsnog mee naar mijn oma.  - Amanda, 27

Mijn vriendin Jenny nodigde mij en nog twee andere vrienden uit voor een etentje voor haar verjaardag bij een chique restaurant. Wij waren er op tijd, maar zij kwam een uur te laat (ze is verschrikkelijk, echt). We zaten net een half uurtje met z'n allen aan tafel toen haar baas verscheen, samen met dj Brody Jenner en zijn belachelijk grote entourage. (Jenny deed de pr voor een nachtclub, en Brody zou daar later die avond een set draaien). Jenny's baas nodigde haar uit om bij hen aan tafel te komen zitten, en dat deed ze ook nog, ons achterlatend omdat er voor ons geen ruimte meer was aan Brody's tafel.

Natuurlijk werden we pissig. Jenny had een tafel met onbeperkte drank voor ons gereserveerd in die walgelijke nachtclub van haar om daar na het eten drankjes te gaan drinken. We besloten om daar zeker niet heen te gaan nadat ze ons zo had achtergelaten in het restaurant. Toen we klaar waren met eten zeiden we tegen Jenny dat we haar zouden zien in haar club. In plaats daarvan zijn we naar een andere bar gegaan.

Jenny heeft elk van ons wel vijftig keer geprobeerd te bellen en sms'en. Ze zat op haar verjaardag in haar eentje aan haar gereserveerde tafeltje op haar werk. De volgende dag, toen ze een verklaring eiste, sms'te ik haar dat we niet naar de club konden komen omdat we waren gearresteerd omdat we in het steegje achter het restaurant aan het blowen waren. Ze geloofde me niet. We hebben elkaar sindsdien niet meer gesproken. - Jane, 26

Ik had een onvoldoende gehaald voor een tentamen in mijn tweede studiejaar. De eerste herkansing had ik ook niet gehaald en tijdens de tweede en derde herkansing zat ik in het buitenland voor mijn studie. Het zou dus allemaal aankomen op mijn laatste kans, 22 april.

Maanden gingen voorbij en een goede vriend van me vertoefde inmiddels heerlijk in het zonnige Portugal. Hij zat me helemaal lekker te maken met zijn goedkope biertjes en het leek mij ook wel wat om er even lekker tussenuit te gaan. Gelukkig kregen twee vrienden en ik al snel een uitnodiging om langs te komen. Het plannen van de vlucht ging wat moeizaam met drie gasten die eigenlijk ook allemaal college moesten volgen, maar we kwamen tot een datum: van 17 tot 23 april.

Terwijl we aan het boeken waren kreeg ik een herinneringsmail van mijn school met daarin de datum van mijn allerlaatste herkansing. Shit! Helemaal vergeten dat ik op 22 april die laatste kans had! Vet kut dacht ik; daar gaat mijn chille zonvakantie. Maar goedkoop bier in een zonnig vakantieland klonk mij toch beter in de oren dus koos ik daarvoor.

Uiteindelijk was het 17 april en lag ik ergens in Portugal op het strand, mijn docent aan het mailen met het megazielige verhaal over dat mijn opa op 16 april was overleden. Daarbij heb ik een zelfgemaakte rouwkaart in de bijlage meegestuurd. Zo kwam mijn cursus photoshop toch nog van pas. Mijn docent heeft namens mij, via de examencommissie, kunnen regelen dat ik het tentamen in mijn eentje twee dagen na mijn terugkomst mocht herkansen. Zonder stress heb ik dus heerlijk van mijn biertjes genoten in Portugal, vervolgens op 25 april mijn herkansing gemaakt en er uiteindelijk een 7,8 voor gehaald. Super. – Sam, 24