Deze Slow Games laten je één stap per dag zetten

Afbeeldingen via

Dit is Mario. Het lijkt misschien niet heel erg op de traditionele videogame, maar ik kan je verzekeren dat deze abstracte kubus toch echt een videogame is. Dat knopje aan de bovenkant is de controller en de speler en het level zelf bestaat uit de paar witte bolletjes die je aan de voorkant ziet. Dit zijn niet je standaard videogames. Dit zijn de meest trage videogames die er bestaan – waarbij je maar één stap per dag kunt zetten.

Totaal onverrassend heten de blokken dan ook Slow Games. De blokken zijn ontworpen door Ishac Bertran, een designer uit New York die naast Mario ook Tetris en Pong nog simpeler gemaakt dan ze al waren. Het idee van de Slow Games is om games te transformeren van een hypersnelle activiteit naar een langdurige geheugengame:

Elke kubus komt met een verschillende controller. Mario heeft een drukknop: hoe langer je drukt, hoe verder je springt. Pong gebruikt een schakelaar om aan te geven waar de bal stuitert. Tetris, tenslotte, bestuur je door de hele kubus zelf te roteren. Als je eenmaal een 'move' hebt gemaakt, duurt het een dag voordat je de uitwerking daarvan op het scherm kunt zien. Het tergend lange proces creëert zo een totaal nieuwe soort game binnen de bestaande game, waarbij de nadruk niet ligt op hand-oog coördinatie maar op je geheugen en observaties.

Deze spellen introduceren zo een geheel nieuwe generatie aan games. Letterlijk. Want het is best aannemelijk dat er een generatie overheen gaat voordat je hiermee bijvoorbeeld Mario uitspeelt. Mijn kleinkinderen gaan mijn Mariokubus van mij erven, nog steeds bij level één. Het duurt waarschijnlijk al een paar weken om één Goomba te verslaan. En dat is nog de makkelijkste tegenstander.

Ik kan je nu al vertellen dat ik dat niet ga trekken. Ik heb echt geen geduld en ga never nooit onthouden wat ik gister in heb gedrukt. Ik weet niet eens meer wat ik gister heb gegeten. Laat staan dat ik ook nog eens onthoud hoe hard ik het het knopje op het houten doosje naast mijn bed precies heb ingedrukt. Ik zou een schema moeten bijhouden. Maar ik ga waarschijnlijk toch dood na ongeveer vier dagen. Waarna ik uit pure frustratie die minimalistische kubus heel traag uit het raam gooi.

h/t: Wired