Koken met poeders kan echt wel lekker zijn (en je hebt geen afwas)

Als je eten in poedervorm aan Italianen durft aan te bieden, heb je lef. Helemaal als het op een tentoonstelling is waar in koeienletters 'EAT SHIT' op de ingang staat. Ontwerper Femke Mosch presenteert deze week een nieuwe manier van eten op de Salone del Mobile in Milaan – een soort modeweek voor tafels, stoelen en lampen –, namelijk: koken met poeders.

Nieuw is poedervormig voedsel natuurlijk niet (want: Rob Rhinehart en Joey van Koningsbruggen), en als er één land is waar pakjes en zakjes met gedroogde nasi goreng, boboti en lasagnesaus net zo ingeburgerd zijn als woensdag gehaktdag, dan is het Nederland. Onze pakjescultuur inspireerde Femke Mosch in 2013 om aan de Design Academy in Eindhoven af te studeren met de Poederij, een poederbar waarmee ze liet zien uit welke discutabele ingrediënten Honig, Casa Fiesta en Knorr-pakjes zijn opgebouwd. Voornamelijk suiker, zout en een hele hoop troep om volume te creëren, ontdekte de ontwerper. Voor de Salone del Mobile ging ze op zoek naar natuurlijke poeders en zo blies ze haar project volledig nieuw leven in.

We belden met Femke, die zenuwachtig was voor de eerste dag en de reacties van de eten-minnende Italianen, en we vroegen haar naar de toekomst van poedervormig voedsel.

MUNCHIES: Hi Femke, wat doet poedereten op een meubeldesignbeurs? Femke Mosch: De Design Academy in Eindhoven doet altijd iets op de Salone del Mobile, en net als in elke sector wordt eten steeds belangrijker. Ter promotie van de nieuwste afdeling Food non Food heeft Marije Vogelzang hier een expositie georganiseerd die Eat Shit heet, omdat haar studenten bezig zijn met het thema poep. Ze belde mij een maand geleden met de vraag of ik de Poederij wilde exposeren.

En wat heeft de Poederij met poep te maken? Mijn eerste Poederij ging letterlijk over de shit die mensen aten: pakjes en zakjes vol E-nummers die mensen het idee moeten geven dat ze eten. Maar dat verhaal is alleen maar negatief, daarom ben ik op zoek gegaan naar zo'n beetje alle eetbare dingen op de wereld in biologische poedervorm. Om terug te komen op je vraag: met alles wat je eet, produceer je poep.

Het idee van Soylent en vroeger Modifast is duidelijk: het is makkelijk. Waarom sta jij zo achter het eten van poeder? Er is niets mis met het eten van poeder, maar wel met wat er in al die pakjes en zakjes zit. Ik ben gaan kijken: hoe kan je écht met poeder koken? Soylent is hartstikke handig voor mensen die de hele dag achter hun computer zitten te werken en geen tijd hebben om te eten, maar als je alleen maar iets hebt om door te slikken heb je niet de bevrediging van echt eten. De cup-a-soup en instant noodles geven ook geen bevrediging, die zorgen dat je wil door eten, maar de echte umami ontbreekt volledig. Dus wat je nodig hebt zijn kruiden en interessante combinaties.

Wat voor poeders heb je allemaal gevonden? Bijna alles wat eetbaar is bestaat in poedervorm. Ik ben begonnen bij de supermarkt, maar daar worden nauwelijks biologische poeders verkocht. Bij de toko kwam ik al wat verder: hier hebben ze kokospoeder, tapiocameel, kikkererwtenmeel. Bij rawfood-websites hebben ze bijna alle groentes en fruit in poedervorm. Veganisten die veel raw eten, willen de hele dag groente eten, maar probeer maar eens een hele bos wortelen of bleekselderij weg te kauwen. Gevriesdroogd is daarom een perfecte oplossing. Verder vond ik eipoeder, kastanjepoeder en amandelpoeders in de patisseriewereld, in een superfoodwinkel bananenpoeder, en bij noodzaken.nl – een site voor preppers – kwam ik boterpoeder tegen. Je hebt wel iets nodig dat bindt als je gaat koken. Poeders zijn echt geweldig voor als er een ramp uitbreekt omdat ze lang houdbaar zijn en toch gezond.

En wat maak je daar dan van? Soep ligt nogal voor de hand natuurlijk, maar ik heb wel een lekkere kokos-wortelsoep gemaakt. Ik heb een paar recepten, en het bananenbrood is het beste. Ik maak het met wijnsteenbakpoeder, râs al hânout, amandelmeel en bananenpoeder. Je hebt in minder dan een minuut je beslag: je gooit alles in de kom en klaar is kees. Het moet dan nog wel 35 minuten in de oven maar je hebt nauwelijks afwas, want je gebruikt ook geen snijplanken.

Voor wie zie je echt mogelijkheden met dit poedereten? Ik zie het niet als vervanger voor vers, maar ik denk wel dat het handig is voor erbij. Je kan er als kok mooie dingen mee doen, en de mogelijkheden zijn verder eindeloos: denk bijvoorbeeld aan kinderen die niet willen eten, of aan natuurrampen. Dit boterpoeder is bijvoorbeeld houdbaar tot 2020! Poeder is heel inventief. De vriesdroogtechniek is voor groentesnijderijen een oplossing om verspilling in de keten tegen te gaan. Daar snijden ze broccoli in roosjes en gooien ze de stam weg. Die stam kun je goed gebruiken voor poeder. En het eetbare poeder kun je ook nog gebruiken voor het vullen van cartridges van 3D-printers, want daar hebben ze ook nog steeds iets voor nodig.

En wat ga je nu laten zien in Milaan? Ik ga hier twee keer per dag een kookshow geven. Daar ben ik wel zenuwachtig voor want Italianen zijn wel enorme foodlovers. Maar goed, ik hoop dat ze snappen dat het vooral een gedachtegang is die ik wil delen. En het bananenbrood is echt heel lekker, dat zullen zij ook wel vinden.

Dankjewel Femke, succes daar!