De definitieve analyse van de handdruk tussen Trudeau en Trump

Donald Trump staat dreigend opgesteld bij de deur van het Witte Huis, met aan zijn zijde een paar steroïdenkleerkasten in uniform. Terwijl Justin Trudeau de autodeur opent, steekt Trump zijn hand uit.

Laat de situatie even op je inwerken. Jij bent Justin Trudeau. En buiten je auto staat Donald fucking Trump te wachten, en hij wil je de hand schudden.

Natuurlijk weet jij dat dit geen gewone handdruk is. De Trumphanddruk is het openingssalvo in een stille, bloedeloze oorlog. Het is een verkapte vorm van armpje drukken. Het is een poging om The Donalds hyperdominantie te demonstreren over en tegen al die verwijfde schijnvertoningen van mannen die de rest van de wereld leiden. Al die zachte mannen uit zachte landen met hun zachte handen en hun zachte gevoelens en hun zachte beleid tegen de radicale islam.

Donald Trump is een echte man. Hij is een keiharde man omringd door vrouwen met keiharde lichamen en met een keiharde drang naar succes. The Donald verbrijzelt de handen van zwakkere mannen in zijn ongelofelijk krachtige en absoluut niet kleine klauwen. Hij trekt ze zijn baan in als een schitterende ster, trekt hun arm uit de kom, blaast een eeuwenoude stille boodschap in hun nek: ik ben de baas. Ik ben jouw baas. Je zal voor me buigen zoals alle mannen buigen voor mij, een van de reuzen wiens bloed alleen het wiel van de geschiedenis aandrijft om mindere schepsels te verpletteren.

Dit is een handdruk die gebukt gaat onder het gewicht van zijn eigen betekenisloosheid, een zwart gat van metacommentaar in een wereld waarin alle betekenaars zijn losgeslagen van hun betekenis, alle tekens hun relatie met de waarheid of rede zijn verloren. De handdruk van Donald Trump is een verbeelding van het falen van taal, hier aan het einde van de wereld.

Justin Trudeau heeft zich hierop voorbereid. Hij heeft urenlang filmpjes gekeken van buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders wier knokkels bont en blauw werden geknepen door Diamanten Donnie. Hij en een team van zijn beste adviseurs hebben de beelden bestudeerd en elke beweging geanalyseerd. Hij heeft overuren gedraaid in de sportschool om zijn ventrale en dorsale onderarmspieren op te pompen. Elk moment dat hij niet op camera is, knijpt hij verbeten in een gripmaster. Hij spant en ontspant telkens weer zijn kringspier om z'n concentratie op te bouwen. Handen schudden met Donald Trump is een fysieke én mentale krachtmeting, en Justin Trudeau zal niet verliezen. Hij is een aristocraat en werd door zijn vader geschoold in alle fijne kneepjes van het moderne staatsmanschap, inclusief het handen schudden met schurken en bullebakken. Donald Trump is een omhooggevallen proleet en Justin Trudeau is de erfgenaam en verdediger van de Noord-Amerikaanse droom.

Dit moment is het enige waarover werd gepraat in die colonne naar het Witte Huis. Vergeet het zuivelquotum en de onderhandelingen over de pluimveeheffingen en de poging om Ivanka zover te krijgen dat ze meedoet aan een discussie over vrouwen op de werkvloer. Deze handdruk is het enige dat nu telt. Tijdens de rit naar het Witte Huis werd elke mogelijke greep doorgenomen, elke mogelijke beweging, van de juiste positionering van de voeten tot het herkennen van Trumps slordige pogingen tot een van de 32 geheime Vrijmetselaarshanddrukken.

De autodeur opent. Het is zover. Dit is het moment. Trudeau stapt uit de auto en zweeft de uitgestoken hand van Trump in. Hij grijpt de schouder van de president vast om zijn evenwicht te bewaren, om een stabiel zwaartepunt te hebben. Hij gaat fucking Super Saiyan op deze handdruk. Maar Trump laat zich niet zo makkelijk uit het veld slaan. Hij voert de druk op en probeert deze snotneus naar zich toe te trekken. Hij trekt en trekt, maar Trudeau blijft staan. Hij is onwrikbaar. Zijn hand is te sterk. De magnifieke spieren in zijn voorarmen bollen onder de mouwen van zijn jasje en geen van beide was echt klaar voor dit moment.

Trudeau kan het bijna niet geloven en moet even naar beneden kijken, naar zijn eigen handen, om zichzelf ervan te verzekeren dat dit echt gebeurt dat, ja, hij niet verslagen is. Hij kijkt weer omhoog en vangt de blik van Trump met felle ogen die schreeuwen SIC SEMPER TYRANNIS maar ook AINSI TOUJOURS AUX TYRANS, want tweetalig. Compleet verslagen maar vastberaden om er cool onder te blijven, maakt Trump een gebaar naar de camera's voordat hij Justin zijn spiegelpaleis van leugens in leidt. Hij kan de blik van totale verwarring op zijn gezicht niet geheel verbergen.

In het Oval Office glundert Trudeau zelfvoldaan om zich heen. De kraaloogjes van Trump schieten door de ruimte. Hij weigert verdomme om gecuckt te worden door deze Disneyprins in zijn eigen huis. "Ik denk dat ze een handdruk willen," gromt hij naar Trudeau. Dit wordt hem: zijn tweede kans. Hij zal deze Franse klootzak eens een lesje leren.

Trudeau is er klaar voor. Zijn bloed bonkt door zijn aderen, een cocktail van adrenaline en endorfine giert door zijn lijf. Dit is het machtigste dat hij zich ooit heeft gevoeld. Het kost hem al zijn zelfbeheersing om niet te schreeuwen en z'n shirt open te rukken en iets te neuken. Maar hij spant zijn kringspier aan en keert terug naar de werkelijkheid. Concentratie. Concentratie.

"Prima," antwoordt hij, en maakt zich op voor de genadeklap. De grip is ferm. Er zijn nog een paar kleine rukjes maar geen van beiden geeft toe. Trump kan het niet geloven en zakt verder weg in zijn stoel. Trudeau grijnst van oor tot oor.

De twee mannen zuchten in koor. Fuck, wat klootzak. Dit gaat een lange dag worden.