De brunchbediening heeft een enorme hekel aan je

Welkom bij onze rubriek Restaurantontboezemingen, waarin we praten met mensen uit de horeca, zowel in de bediening als uit de keuken. Zij vertellen ons wat er zoal achter de schermen gebeurt terwijl jij je rustig en onwetend zit vol te vreten. Deze interviews zijn strikt anoniem, om onze bronnen te beschermen. Deze week vertelt iemand uit de bediening ons waarom brunch de meest afgrijselijke maaltijd van de week is.

Dit is een open brief van iemand die bedient in de horeca, voor alle mensen die zichzelf weleens verwennen met een brunch.

Ik vind het belangrijk dat jullie weten wat er precies omgaat in het hoofd van de bediening terwijl jij aan het genieten bent van je overheerlijke weekendtraktatie.

We hebben het niet naar ons zin. We hebben het niet even gezellig als jullie. Nog erger: alle dingen die jullie leuk vinden aan brunch maken het voor ons de kutste gebeurtenis van de week.

Ondanks dat ik al lang in de horeca werk, had ik tot twee jaar geleden nog nooit een brunchshift gedaan. Ik kom uit het buitenland, waar ik brunch kende als een bezigheid waar alleen Carrie, Miranda, Charlotte, Samantha en andere rijke types aan deden. Van een afstandje leek het een fabelachtige ervaring voor de bourgeoisie: mensen die lunch gebruiken als bijvoeglijk naamwoord en naar afspraken refereren met de tijd dat ze plaatsvinden. Tot ik zelf in een restaurant in Los Angeles op zaterdag borden met pancakes serveerde, wist ik niet dat het een totaal nutteloze bezigheid is waar elke blinde clown aan mee kan doen.

Jullie zien er de lol van in om elk gerecht op het menu helemaal om te gooien en elk ingrediënt op een andere manier te laten bereiden. Jullie willen dat wij jullie van dienst zijn al die uren, maar laten vervolgens geen fooi achter.

Het bekendste brunchgerecht, eggs benedict, schijnt uitgevonden te zijn rond 1890 door de verrimpelde, dronken bankier Lemuel Benedict. Hij zat op een dag in het Waldorf Hotel in New York met een waanzinnige kater en vroeg zomaar naar wat losse ingrediënten.

"Een geroosterde muffin, gebakken spek, gepocheerde eieren, overgoten met hollandaisesaus. En snel een beetje, ik trek het niet meer" zei hij waarschijnlijk.

Het enige wat hij wilde, was dat zijn lunch hem verloste van zijn hoofdpijn. Maar in plaats daarvan bedacht hij het populairste brunchgerecht. Snap je wat ik bedoel? Het gerecht dat symbool staat voor brunch is een gerecht dat per ongeluk is gecreëerd door een lul met een kater.

En terwijl we in de moderne gastronomie chefs zo respecteren voor hun vakmanschap, doen jullie tijdens de brunch alsof jullie het allemaal duizend keer beter weten en laten jullie je helemaal gaan met al die eieren en worsten. Diezelfde eieren en worsten die je met je kleuter-kookskills ook gewoon thuis kan maken.

How wilt u uw eieren? Scrambled, medium, hard? Wilt u alleen eiwit? Kaas? Geitenkaas, Gouda of cheddar? Spek of worstjes? Worstjes van varkensvlees of van kip?

Vers fruit, pannenkoekjes of gebakken aardappelen? Een yoghurtje? Een sneetje toast erbij? Wit, bruin of volkoren brood? Jam? Nutella? Marmalade? Allemaal? Sojamelk? Amandelmelk? Koud of gestoomd? Suiker? Dankuwel!

Jullie behandelen ons als een persoonlijke bediende bij een buffet. Je moet je realiseren dat de tijd die wij besteden aan het invoeren van jouw bestelling langer is dan de tijd die het kost om het gerecht te maken. Jouw experimentele versie van eggs benedict kan ervoor zorgen dat tijdens een drukke brunchshift de keuken zowat in de fik staat van de stress. Dat is de reden waarom je bord niet op tijd voor je neus staat.

Wanneer een bediende jouw gerecht op tafel zet, kijk je met minachting naar je bord en noem je zorgvuldig elk ingrediënt op ter controle. Wanneer dan je hoofd omhoog schiet met een cynisch glimlachje en je onrustig de zaal in kijkt op zoek naar de persoon die je bestelling heeft opgenomen, is het duidelijk: iemand heeft een foutje gemaakt heeft en wij moeten daar de verantwoordelijkheid voor nemen. Top, je hebt zojuist iedereen z'n bestelling vertraagd!

Misschien is dit het moment om ons geheim te onthullen: je krijgt niet de allerbeste service tijdens je brunch. Met alle verschrikkingen van de brunchshift die ik zojuist beschreef, is het waarschijnlijk geen verrassing dat de beste werknemers niet in het weekend werken. Zij hebben de avond ervoor tot diep in de nacht duizenden dollars verdiend. Als jij 's ochtends stinkend onze tent binnenstrompel zijn zij nog steeds aan het tukken met een zak geld als kussen. Maar voel je niet al te beledigd: de werknemers die werken tijdens de brunchshift zijn vaak ook de meest prutserige klojo's die de tent bij elkaar weet te sprokkelen.

Het personeel zou zonder twijfel beter z'n best doen als de zondagshift beter zou betalen. Het probleem is alleen dat het eten te goedkoop is om er winst van te maken. Het is dus niet helemaal jouw schuld.

Om er nog een schepje bovenop te doen, weerhoudt die lastige bestelling van hiervoor de doorstroom van nieuwe klanten die binnenkomen, wat voor ons – sorry dat ik het zeg – een prioriteit is als restaurant. Hoe speciaal jouw brunchervaring ook mag zijn, voor ons ben je gewoon één van de honderden billen die plaatsnemen op een stoel. Soms zitten jij en je vriendjes uren op je reet en wuiven jullie eens in de zoveel tijd met een leeg champagneglas onze kant op. Maar ik kan jullie met zekerheid zeggen dat wij alleen maar aan het wachten zijn totdat jij je bord leeg hebt zodat wij weer verder kunnen.

En als eindelijk de rekening komt, vraagt de aardigste van jullie – de gast die op z'n zestiende drie maanden in een restaurant heeft gewerkt – vriendelijk of de rekening gesplitst kan worden. Door veertien creditkaarten. Nou, krijg even lekker de tering.

Ik zeg dit niet om jullie expres een kutgevoel te geven. We stellen jullie liefde, blijdschap en vooral jullie geld – hoe weinig het ook is– enorm op prijs. We willen jullie alleen maar een betere brunchervaring geven, want als wij blij zijn kan ik je verzekeren dat jullie ook blijer zijn. Als je ons een betere fooi geeft, zijn wij gelukkig. En als wij gelukkig zijn, zijn we je beter tot dienst.

En als dit jullie niet aanspoort om je beter te gedragen, beeld je dan even in hoe het is om met jou en je irritante katerige vriendjes te dealen op een zondagochtend.

Het is een levende hel.

Heel veel liefs,

Iedereen die in de horeca werkt.