Wanneer ik mijn cv bijwerk, zet ik "gastheer bij een parenclub" er meestal niet op.

Maar dat was wel wat ik drie maanden lang deed, in een seksclub in een Canadese buitenwijk. Ik was het vriendelijke gezicht dat nieuwe stelletjes de regels uitlegde van de grootste parenclub in de regio. Ik kan je niet precies vertellen waar het is of wie het runt of wie ernaartoe gaat. Ik kan je niet eens vertellen hoe ik daar precies belandde, al weet ik dat zelf ook niet helemaal zeker.

De uren wisselden. Er was geen taakomschrijving (Bezoek exotische locaties in de buitenwijken! Ontmoet interessante nieuwe mensen, en neuk ze!"). Ik begon altijd met een grap om het ijs te breken. Ik leidde nieuwe gasten rond en liet ze de oriëntatievideo zien (nee, ik maak geen grapje). Daarnaast beantwoordde ik alle vragen die mensen hadden. Ik ontmoette honderden mensen van verschillende leeftijden en levensstijlen. Wat ze gemeen hadden was dat ze hun eerste voorzichtige stapjes maakten in een wereld die wel heel ver buiten hun comfortzone lag. Ik leerde een hoop. Niet alleen over mensen, maar ook over romantiek, het leven en de zakelijke kant van seks. Dit is wat ik opstak van mijn baantje als gastheer bij een parenclub.

Het maakt niet uit of je jong of oud bent, man of vrouw, uit de buurt komt of verder weg woont; de eerste keer dat je een parenclub binnenstapt, ben je nerveus. Je bent op een vreemde, nieuwe plek met als enige doel het uitchecken, aanraken of neuken van de partner van een ander. Er zijn weinig sociale situaties die je kunnen voorbereiden op drie verdiepingen vol naakte mensen. Je hebt geen idee wat je kan verwachten. Sleutels in een kom? Snorren en trainingspakken? Gouden maskers en rode toga's zoals in de film Eyes Wide Shut? De eerste keer dat mijn partner en ik naar zo'n plek gingen, waren we superzenuwachtig (gelukkig kwamen we een stel tegen dat we uit onze dagelijks levens kenden, wat even raar was maar daarna juist heel erg hielp).

En natuurlijk gaat iedereen er anders mee om. Een hoop stellen houden tijdens de oriëntatie krampachtig de hand van hun partner vast. Sommige mensen lachen hard wanneer je ze de wasmand voor vuile handdoeken laat zien of de kelder of waar het glijmiddel staat. Sommige mensen ratelen maar door. Sommigen stellen veel vragen over de etiquette (mijn partner en ik waren trouwens een combinatie van "te veel lachen" en "elkaars hand vastgrijpen"). De taak van de gastheer – naast mensen op de regels wijzen en hen laten zien hoe de club is ingedeeld – is om de ervaring wat minder angstaanjagend te maken. We leggen uit hoe een typische avond verloopt. We spelen de oriëntatievideo af (ik ben weleens een paar acteurs uit dat filmpje tegengekomen en het kostte me al mijn wilskracht om het niet ter sprake te brengen). Daarnaast geven we aan waar de 'speelplaatsen' zijn en waar die niet zijn. We stellen ze voor aan een paar stelletjes die er al eens zijn en aan de barmannen. "Hier is het mondwater, hier is de waterkoeler, hier is het mandje met condooms en rubberen handschoenen. Ja, we hebben inderdaad beflapjes."

Ik vermoed dat ik daarom de baan kreeg. Nieuwkomers hebben behoefte aan een vriendelijk gezicht. Iemand die er niet bedreigend uitziet en beleefd is. Iemand die ze voorzichtig kan laten kennismaken met die nieuwe en vreemde wereld. Iemand waarmee ze ook seks kunnen hebben.

Dat er altijd wel ergens in een hoekje een neukfestijn bezig is, betekent niet dat alles maar kan en mag in een parenclub. Het kost een hoop werk om ervoor te zorgen dat iedereen zich veilig en op z'n gemak voelt; denk aan contracten, inrichting, logistieke zaken, personeel en duidelijke regels. De club stond zelf (en staat nog steeds) open voor mensen van allerlei leeftijden en seksuele voorkeuren. De meeste klanten waren echter iets ouder – mensen die al een paar jaar getrouwd waren, en kinderen en een carrière hadden. Op plekken als deze bepalen de regels de sfeer.

Die van ons waren simpel: geen single mannen. Geen volledig naakt op de begane grond. Geen foto's maken of mobieltjes meenemen. Een man die op een speelplaats was, moest te allen tijde vergezeld worden door een vrouw. Vraag altijd eerst om toestemming. En voordat ze de club binnenstapten, moesten stelletjes een formulier van vier kantjes invullen waar al hun plichten en verantwoordelijkheden in stonden: gedragscodes, kledingvoorschriften en een verklaring waarin je bevestigt dat je seksuele gezondheid in orde is. Stelletjes moesten ook foto's opsturen voordat ze voor het eerst kwamen. Maar voor zover ik weet ik er nooit iemand geweigerd vanwege zijn of haar foto (als je dit al te gek voor woorden vindt, weet dan dat er in ieder geval één parenclub in Amerika is die eist dat stelletjes hun BMI vermelden bij hun aanmelding.)

Bij de feesten zelf moeten er betalingen worden verricht en contracten worden ondertekend. De rij bij de deur moet onder controle worden gehouden. DJ-sets worden tot in detail gepland zodat de muziek een uur of twee voor sluitingstijd een climax bereikt. Het fotohokje moet worden opgezet. Decors en themaversieringen moeten neergezet worden (praktisch alle feesten hebben een thema). En er moet natuurlijk genoeg beveiliging zijn om er zeker van te zijn dat iedereen lief met elkaar speelt. Ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand eruit werd gezet, maar ik heb wel gehoord dat mensen een verbod opgelegd kregen omdat ze drugs gebruikten. Over het algemeen gedroegen mensen zich prima in de tijd dat ik daar werkte.

Jep, zelfs na al het checken en alle contracten en voorbereiding, heb ik weleens een rondleiding gegeven aan een stel waarvan ik 98 procent zeker wist dat eentje een sekswerker was. Ik zou het mis kunnen hebben, maar als er een dikke, kalende man is die niet vaak genoeg zijn tanden poetst en de hele tijd naar de grond staart, met een prachtige en hartelijke vrouw die onnodig vriendelijk tegen hem is en openlijk praat over haar verleden in de seksindustrie, dan roept dat wel wat vragen op. En zelfs op plekken die draaien om seksuele vrijheid, zijn sekswerkers niet altijd gewenst.

Begrijp me niet verkeerd: ik heb niks tegen sekswerkers. Ze hielp die kleine kale man ongetwijfeld om tegen betaling een bepaalde fantasie werkelijkheid te maken, en dat is prima. Maar parenclubs zijn in het algemeen – en al helemaal de club waar ik werkte – niet de juiste plek hiervoor. Ze zijn bedoeld voor stelletjes en single vrouwen, en naar zo'n omgeving toegaan onder valse voorwendselen kan voor problemen zorgen. Wat gebeurt er als ze beginnen te seksen en iemand mee wilt doen, zonder dat hij of zij zich bewust is van de situatie? Aangezien het formulier intieme vragen stelt over de staat van iemands relatie, hoeveel vertrouwen kan je dan hebben in de antwoorden?

Hoe dan ook, de vrouw was heel aardig, maar ik werd zenuwachtig van het kleine zweterige mannetje. Een gastheer moet het echter mensen op hun gemak stellen, en niks is zo ongemakkelijk als iemands geheimen openbaren in bijzijn van zeven andere stelletjes. Uiteindelijk ging mijn detectivewerk niet veel verder dan vragen hoe lang ze bij elkaar waren (hij staarde naar de vloer en mompelde dat ze nog niet erg lang bij elkaar waren, en dat was dat).

Ik liet het daarna gaan. Later vroeg ik me af of ik niet volhardender had moeten zijn.

Swingerfeesten kunnen zeker verschrikkelijk geil zijn voor de mensen die ernaartoe gaan. Maar voor het personeel is het gewoon weer een dag op kantoor. Je ruimt glazen op. Je dweilt kots en andere rommel op. Je hebt de muziek al honderden keren voorbij horen komen (als ik nooit meer Ke$ha's Take it Off hoef te horen, kan ik gelukkig sterven).

Elke nachtclub brengt zo z'n logistieke uitdagingen met zich mee. Als je daar nog een hele stapel naakte, zweterige mensen bij optelt, wordt het allemaal nog lastiger. Het ene moment breng ik een extra fles wodka naar de bar naast de stripperspaal, en het volgende moment ververs ik de handdoeken en glijmiddel op de bovenste verdieping. Iemand is op zoek naar de kerker! De riem van de seksschommel is gebroken! De rij buiten de club wordt te lang! Ik heb een keertje een vrouw met gigantische hakken aan van de trap af zien vallen en was daarna twee of drie minuten bezig om te kijken of we een ambulance moesten bellen. Er kunnen ook problemen op de werkvloer zijn, en sommige mensen konden daar op een nogal seksistische manier mee omgaan. Ik heb eens een cateraar een stapel borden op de grond zien gooien en over de baas horen schreeuwen: "Ze kan misschien goed neuken, maar dat betekent niet dat ze een feest kan organiseren!"

Alles bij elkaar kan dat een behoorlijk seksloze werkdag (of nacht) opleveren. Daarnaast mogen medewerkers geen seks hebben terwijl ze werken (ik pink hier even een traantje weg). Dit nemen de clubeigenaren heel serieus en met goede reden. Seks hebben terwijl je betaald wordt om te werken maakt de scheidslijn tussen werken voor geld en seks hebben voor geld nog kleiner, waardoor de club problemen kan krijgen met de politie. Ik heb het zelf nooit geprobeerd, maar mocht je zelf ook wel wat zien in een baan als gastheer bij een seksclub: er is niks illegaals aan een stel rondleiden, vervolgens hun nummer vragen, en ze het volgende weekend een uitgebreide rondleiding geven van je edele delen.

De naam van de auteur is gefingeerd.