In 1976 kwamen Cuba en de Sovjet-Unie tot een akkoord om een aantal kerncentrales te bouwen in Cienfuegos, een zuidelijke provincie van Cuba. De bouw van de eerste reactor begon in 1982 en was onder leiding van de oudste zoon van president Fidel Castro, Fidel Castro Diaz Balart. Er zou ook een nieuwe stad worden gesticht, die geïnspireerd moest worden op Pripjat, de spookstad naast Tsjernobyl.
Ciudad Nuclear (‘nucleaire stad’), die ook in 1982 werd gebouwd, had plek voor duizenden werknemers – waarvan sommigen naar de Sovjet-Unie gingen om Russisch en kernfysica te studeren. De 30.000 mensen die er gingen wonen wilden deel uitmaken van wat destijds het “project van de eeuw” werd genoemd door beide regeringen.
Advertentie
Een paar maanden na het einde van de Sovjet-Unie in 1991, werd de bouw van de kerncentrale officieel stilgelegd. Sindsdien is de bevolking van Ciudad Nuclear gedaald naar 7.000 mensen, en is het een halfverlaten stad geworden waarin de tijd stil heeft gestaan, met Sovjet-gebouwen aan de Cubaanse kust.
Ik bezocht Ciudad Nuclear voor het eerst in 2013, en nam er foto’s van om te laten zien en te begrijpen wat er nog over is van het project. Vijf jaar later kwam ik terug, en merkte ik dat veel van de bewoners met een positief gevoel terugkijken op de periode waarin het gebouwd werd: de economie bloeide op en het leven was goed. De meeste bewoners voelen echter wrok, omdat ze hiernaartoe waren gelokt door praatjes die uiteindelijk nooit waar zijn gemaakt.Tijdens mijn tweede bezoek besefte ik dat, hoewel de plek min of meer hetzelfde is, er wel wat is veranderd rondom de kerncentrale. Er stond ineens een muur rondom de onvoltooide kernreactor, die bewaakt werd door beveiligers in uniform die in wachttorens zaten. Ik vroeg ze of ik naar binnen mocht, maar dat was tevergeefs. Het is verboden toegang voor iedereen. Maar dat nam niet weg dat er nog genoeg te zien was, en ik daar foto’s van kon maken:
Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE IT.