Het is door de stoffige bril van een muziekjournalist gekeken niet helemaal ethisch verantwoord om een bevriende artiest voor te trekken, en zeker niet als het ook nog eens gaat om een (ex-)collega. Ik kan eigenlijk maar één situatie inbeelden waarin dat gewoon toegestaan is, en dat is als deze persoon in kwestie zomaar de rapkampioen van de lage landen en omstreken blijkt te zijn.Toch moet ik niet doen alsof het helemaal uit de lucht komt vallen: al tijden werd er door het hele land – van de vipruimte van Club Vie tot de oefenruimtes van het plaatselijke buurthuis – door jonge rappers vol angst gesproken over een zogeheten Rapchamp, die op een dag vanuit het noorden van Amsterdam zijn bijzonder welbespraakte furie zou loslaten op hiphoppend Nederland. "Een fabel," beweerde de een. "Slechts een kwaadaardig sprookje om kleine kinderen bang te maken," beweerde de ander, met een flinke dosis angstpoep in de broek.Komen zij even thuis van een koude kermis, want hier is-ie dan echt, met een stapel medailles om zijn nek en gehuld in een zorgvuldig uitgekozen designeroutfit. Abel. De Rapchamp. Luister er hieronder naar.