Hoe graag haar haters het ook willen, Soundos gaat nergens heen

Bang dat je iets mist? Begrijpelijk. Daarom hebben we een nieuwsbrief met onze beste stukken, video’s én winacties. Schrijf je in!

In onze serie ‘Het VICE Interview’ stellen we elke keer dezelfde ietwat ongemakkelijke en zeer uiteenlopende vragen aan beroemde en/of interessante mensen. In deze aflevering spreken we met comedian Soundos el Ahmadi, die nu met haar nieuwe voorstelling 'Niets te Verliezen' in de theaters staat.

VICE: Zijn er complottheorieën waarin je gelooft?
Nee, ik geloof daar niet in. Ik ben daar echt niet mee bezig, omdat ik denk dat je daar echt paranoia van kunt worden. Er gebeuren al te veel enge dingen in de wereld, en dat trek ik me altijd al heel erg aan. Ik ben best wel gevoelig. Soms kijk ik dagen niet naar het nieuws, omdat ik het te heftig vind. Bijvoorbeeld die kinderen in Syrië zonder schoenen in opvangtehuizen, of dat kindje Julen in die put in Spanje. Daar moest ik echt van huilen.

Wat was je eerste e-mailadres?
Dat kan ik niet zeggen. Heel gênant, maar ik gebruik ‘m nog steeds, al vanaf mijn tienerjaren. Het is iets met m’n naam en een cijfer. Vaak vragen mensen of dat mijn leeftijd of gewicht was. Mensen vinden het heel raar dat ik nog steeds hetzelfde e-mailadres gebruik, maar ik heb het gewoon nooit willen veranderen, het werkt gewoon prima.

Van welke film of serie moet jij heel hard janken?
Ik kan al om een reclame huilen, omdat ik een kleine bitch ben. Ik ben een kleine bitch van 1 meter 84. Ik jank vrij snel. Laatst keek ik de serie Ozark, en ik zei tegen m’n man: “als het kind dood gaat kap ik ermee.” Daar kan ik echt niet tegen. Zo kennen mijn vrienden me ook: ik ben luidruchtig en hou van aandacht, maar uiteindelijk ben ik gewoon een verlegen meisje met een grote mond. Best gek dat wanneer mensen een sterke vrouw zien, ze meteen denken dat je een bitch of een ijskonijn bent. Ik ben heel leuk en lief, maar op sommige momenten moet je gewoon zakelijk blijven. Ik ga toch niet ineens zitten janken in een meeting?

Maak de volgende zin af: Het grootste probleem met jonge mensen van tegenwoordig is…
Dat ze niet tegen falen kunnen. Dat denken ze althans. Generaliseren vind ik verschrikkelijk, want iedereen is een individu, maar ik zie wel dat veel mensen zijn gepamperd en van hun ouders hebben gehoord dat ze geweldig zijn. Mijn kind ziet alles als een wedstrijd: van de trap aflopen of naar de auto rennen ziet ze al als competitie. Als ik zeg dat ik gewonnen heb gaat ze huilen. Soms laat ik haar gewoon verliezen, anders krijg ik een of ander kind dat denkt dat winnen de standaard is. Niet te vaak hoor, ze is pas vier.

Als je twee dieren mocht samenvoegen tot één superdier, welke zou je dan kiezen en waarom?
Om te zijn of om op te eten? Kijk, nu word ik al paranoia, want wil ik wel een superdier? Stel dat het dier míj kan opeten?

Ik ben allergisch voor katten, maar ik vind ze heel schattig en ik houd echt van hun arrogantie. Ze kijken je zo aan van: jij weet niks. En naaktkatten kun je niet echt aaien, dus ik denk dat ik voor een chihuahua ga. Een chihuahua-kat. Lekker functieloos, een dier dat ik kan aaien en niet hoef uit te laten. Maar ik heb thuis al twee huisdieren: mijn man en kind.

Wat is de donkerste periode die je in je leven hebt doorgemaakt?
Mijn tienerjaren. Ik was depressief en dacht: dit wordt nooit leuk en ik ga nooit gelukkig zijn. Daar kwamen onzekerheid, nare dingen thuis en de scheiding van mijn moeder bij. Op school wisten ze niks van mijn depressie af. Ik spijbelde een jaar lang heel veel en bleef zitten, maar heb me uiteindelijk weer herpakt. Veel docenten zeiden dat ik lui was. Het theater heeft mij uiteindelijk gered. Als mensen in mijn omgeving door zo’n periode gaan, zeg ik altijd: het komt altijd goed, het is nu gewoon even kut.

Als je een darter was, met welk nummer zou je dan opkomen?
Iets fouts zoals Simon says of Move bitch. Oh, of Huts. Die is ook top, dus ik denk een remix van die drie. Ik zou wel tegen Donnie willen spelen. Hij dart, en hij is er heel goed in. Ik zou stiekem gaan trainen zodat ik beter word dan hij. Mijn outfit heb ik ook al bedacht: helemaal in Stone Island, maar echt overdreven. Met vier Rolexen om m’n pols. Donnie houdt van Stone Island, dus ik hoop dat zelfs hij het heftig vindt. Dat hij tegen mij moet zeggen dat ik normaal moet doen, dat zou ik geweldig vinden.

Denk je dat drank en drugs gelukkig kunnen maken?
Nee. Discipline en gezondheid maken gelukkig. Ik ken veel mensen die veel shit hebben gebruikt en daar heel ongelukkig van werden. Ik drink ook weleens, maar er is een grens, en echt gelukkig maakt het je niet. Het hangt van de avond af hoeveel ik drink. Soms stop ik om 00:00 uur en drink ik daarna alleen maar water. Soms maak ik die keuze niet. Drugs gebruik ik nooit, daar heb ik ook echt geen behoefte aan.

Waar op de wereld of daarbuiten zou je het allerliefst willen wonen?
Ik ben heel nationalistisch: Nederland is het beste land op aarde. Ik ga nooit ergens anders naartoe. Ik weet dat heel veel racisten nu denken: kak, ze blijft hier. Reizen is gewoon niet heel erg mijn ding. Ik vind op vakantie gaan wel lekker, maar ik ben echt blij als ik weer thuis ben. Nederland is gewoon m’n thuis, de vibe is hier goed.

Zou je seks hebben met een robot?
Nee, natuurlijk niet. Dat lijkt me echt heel raar. Het is toch juist een fijne emotie, dat je met iemand connect? Als je een vrouw bent en je hebt geen bochel, dan kun je gewoon gasten regelen toch? Ik begrijp niet waarom je seks met een robot zou willen. Het lijkt me super ongemakkelijk.

Wat is de grootste daad van verzet die je ooit hebt gepleegd?
Niet accepteren dat men me niet wil. Ik heb vaak gehad dat mensen me ergens niet wilden hebben: Leraren die niet wilden dat ik atheneum deed, comedyclubs die niet op vrouwen zaten te wachten, tv-zenders die geen Marokkaan wilden en theaters die liever een zangeres op het podium wilden hebben. En toch ben ik er. Elke keer weer. Ik denk dat mijn leven één grote daad van verzet is. Je wilt me niet maar ik ben er toch, en dat is vrij vermoeiend. Mijn programma Niets te verliezen gaat daar over. Er hangen boksballen als decor, omdat ik altijd heb moeten vechten voor mijn plek, en dat eigenlijk nog steeds doe. Het is wat het is, en dat is absoluut niet zielig, maar het zorgt er wel voor dat ik overal nog harder voor werk. Het interesseert me niet of je me wel of niet wilt, ik ben er toch wel. Kijk, natuurlijk maakt het me verdrietig en onzeker of moet ik wel eens janken, maar na twee dagen herpak ik me. Ik zeg niks, het enige wat ik doe is uit wraak nóg beter terugkomen.

Voor welke traditie zou je de barricade op gaan?
Ik hou me niet echt vast aan tradities. Eigenlijk heb ik nu alleen tradities in m’n hoofd die weg mogen. Toen ik twintig was ging ik naar de bruiloft van een collega. Toen het feestje begon moesten we ineens weg. “Het feest is alleen voor andere genodigden,” werd mij verteld. Blijkbaar zijn er dus bruiloften met een aparte gastenlijst voor de receptie en het feest. Ik schrok daar oprecht van en vroeg me vooral af wat ik daar dan deed. Als je me niet echt op je bruiloft wilt hebben, moet je me gewoon helemaal niet uitnodigen. Dat vind ik echt gierig.

Ik vind de Nederlandse traditie om lekker om 17:30 of 18:00 uur te eten wel prettig. Ik moet op tijd eten, want ik kan niet uitgehongerd of met een volle maag optreden.

Wat vind je het leukst aan het internet?
Dat als je iets wilt maken, je het kunt maken. Als je iets wilt vertellen, dan kan dat. Je hebt geen derde partij nodig. Ik vind het bijvoorbeeld tof dat mensen gewoon een eigen film maken en niet wachten op iets oubolligs zoals het Filmfonds, waarbij een traject drie tot zes jaar duurt. Ze gaan er zelf voor.