Waarom stelletjes vaak in babytaal tegen elkaar praten

Als er iets irritanter is dan een verliefd stel, is het wel een verliefd stel dat in babytaal tegen elkaar praat – precies de reden dat mijn vriend me meestal ‘kutwijf’ noemt, en daar ben ik hem enorm dankbaar voor. Maar waarom staan zoveel koppels erop elkaar als twee volslagen idioten aan te spreken? De meeste experts zijn het erover eens dat babytaal tussen twee volwassen partners in een romantische relatie een intieme band creëert. Wanneer je je vriend aanspreekt met ‘lieverd’ – of, ik zeg maar wat, ‘poezelewoepsie’, al hoop ik dat toch niet voor je – is dat een manier om de wederzijdse affectie te bevestigen. En waarom? Dat is de schuld van je moeder. “Babytaal wordt op grote schaal gebruikt, ook op intercultureel niveau, door moeders over de hele wereld,” zegt Dean Falk, hoogleraar neuroantropologie aan Florida State University. Ze schreef het boek Finding Our Tongues: Mothers, Infants, and the Origins of Language, en is gespecialiseerd in de oorsprong van de ontwikkeling van de menselijke taal. “Het bevordert de taalverwerving van kleine kinderen. Daarnaast drukt het liefde uit en draagt het bij aan het vormen van een band tussen moeder en kind,” zegt ze. Volgens Falk hebben verschillende onderzoeken aangetoond dat baby’s groot fan zijn van babytaal, zeker als het gebruikt wordt door hun moeder. Falk gelooft dat dezelfde uitgangspunten van toepassing zijn op het versterken van de band tussen twee volwassenen. “Mijn hypothese is eigenlijk heel simpel,” vertelt ze. “Stellen die op deze manier met elkaar praten halen zo hun herinneringen aan hun kindertijd en hun eerste liefde, hun moeder, weer naar boven.” Taalkundige experts zijn het erover eens dat babypraat een rol speelt bij het vormen van een intieme band. Toch zijn ze ook geïnteresseerd in het onderzoeken van de specifieke troetelnamen die koppels doorgaans gebruiken. “Over het algemeen gebruiken baby’s, als ze net beginnen te praten, vaak de klinker ‘a’ en de medeklinkers ‘p’, ‘b’, en ‘m’, omdat dit tweelippige klanken zijn en het makkelijkst zijn uit te spreken,” vertelt hoogleraar Frank Nuessel van de University of Louisville. Als gevolg hiervan worden troetelnamen met deze klanken – zoals ‘baby’ – ook onder volwassenen het vaakst gebruikt.

Volgens Nuessel draait babypraat niet alleen om het creëren van intimiteit – het biedt volwassenen ook de ruimte om zich te uiten, zonder te hoeven voldoen aan de regels die normaal gesproken bij normale conversaties tussen mensen komen kijken. “Een reden voor zo’n rollenspel kan zijn dat beide deelnemers zich vrij voelen om hun gevoelens en gedachten te delen in een comfortabele setting,” legt hij uit. “Het geeft mensen een bepaalde vrijheid om zich los te maken van de beperkingen die bij volwassen rollen komen kijken.” Het leven als volwassene kan soms beklemmend en uitputtend zijn – zeker als je daar de emotionele energie bij optelt die het kost om te doen alsof je een volledig functionerende volwassene bent, in plaats van een kind dat maar doet alsof. Dan kan babytaal heel handig zijn, legt psychotherapeut Nan Wise uit. “Er zijn zeven elementaire emotionele systemen die in alle dieren aanwezig zijn – dat is nu eenmaal hoe we evolutionair gezien in elkaar zitten,” zegt Wise. Die systemen – waaronder woede, angst, zorg en speelsheid – maken mogelijk zelfs deel uit van de neurologische infrastructuur van de hersenen. Wise is van mening dat de behoefte aan babytaal inspeelt op onze ingebouwde speelsystemen. “Als we jong zijn, leren alle dieren hoe ze moeten spelen,” zegt ze. “Die sociale connecties zijn van groot belang voor ons welzijn. Door in babytaal tegen elkaar te praten, spelen we dus in op de aangeboren hechtingssystemen van speelsheid en verzorging.” Als je op zoek bent naar een manier om je even los te maken van alle stress die het volwassen leven met zich meebrengt, kun je je natuurlijk ook altijd nog richten tot de ultieme daad van volwassen speelsheid: seks. Dan laten we de babytaal verder over aan daadwerkelijke kinderen.