Voor zo lang Jef zich al kan herinneren gaan zijn ouders minstens een keer per maand op zoek naar een oud café. Als kind werd hij daarom vaak meegesleurd naar alle uithoeken van het land. "Voor mij waren dat toen niet bepaald de meest plezante uitstappen", vertelt hij daarover. Vader Jan Van den Bossche inventariseerde alle karakteristieke staminees die hij met zijn vrouw, kinderen en vrienden bezocht en bundelde in 2001 de cafés in de provincie Antwerpen in het boek In de zoeten inval. Het was vader Jan zijn belangrijkste wapenfeit in wat hij de 'tavernisering' van de vaderlandse horeca noemt.
Advertentie
Toen Jef (25) voor zijn studie fotografie aan het Gentse KASK inspiratie zocht voor een opdracht, was die snel gevonden. Hij besloot het werk van zijn vader verder te zetten, bijna twintig jaar later. Met de oude lijsten van Jan in de hand, trok Jef weer door Vlaanderen, waar de cafés en hun uitbaters alleen maar ouder zijn geworden. "Sommige plekken doe ik alleen, andere met mijn vader. Omdat ik geen rijbewijs heb en vele cafés erg afgelegen liggen, brengt hij me met de auto."
"Voor mijn vader was het interieur vaak het belangrijkste", zegt Jef, "terwijl ik toch veel belang hecht aan de mensen. Al waren die mensen - of het ontbreken ervan - vaak een probleem. De meeste cafés die ik bezocht zijn niet meer zo populair." Vele uitbaters waren blij dat er nog eens iemand jong langskwam. Zo gaf Jacqueline, de bazin van In Den Keizer in het West-Vlaamse Bellegem, spontaan een rondleiding door haar huis en vertelde ze schunnige verhalen. "Dat noemde ze dan zelf cafépraat", herinnert Jef zich. Jacqueline overleed in november op 89-jarige leeftijd.Vele cafébazen waren blij dat er nog eens iemand jong langskwam.
"Het kon ook erg druk zijn. In De Oude Tinnen Pot in Onze-Lieve-Vrouw-Waver zat het café op het einde van de vasten afgeladen vol. Tot op de trap toe. Er werd toen een soort bingo gespeeld waarbij de klanten een chocoladereep of ingevroren kip konden winnen."
Advertentie
Over het algemeen komt Jef vooral met oudere mensen in contact. "Een uitzondering is Café Amerika in het West-Vlaamse Dikkebus. Ik geloof dat de uitbater in de negentig is, maar het cliënteel waren dertigers." Jef heeft niet het gevoel dat er nu een herwaardering van dat cultureel erfgoed zit aan te komen. Integendeel. "Veel van die cafés moeten plaats ruimen voor nieuwe projecten. Zo ben ik vier keer in Café De Tijger in Jabbeke geweest, omdat het op punt stond afgebroken te worden. Er waren nochtans vierhonderd mensen op het slotfeest."De komende jaren wil Jef nog een hoop cafés in Brussel en Wallonië in beeld brengen. Als hij tenminste niet zelf aan het tappen is in De Ware Jacob in Antwerpen. "En ik wil zeker nog een Antwerps café fotograferen: In De Stad Aalst. Dat is het meest volkse café dat ik ken, maar ze geven me geen toestemming." Als hij daar klaar mee is, wil hij zijn foto's bundelen in een boek. Net zoals zijn vader.Krijg elke zaterdag een overzicht van onze beste verhalen en fotoreeksen gemaild: schrijf je nu in voor onze newsletter.
Bekijk meer VICE fotoreeksen van Belgische fotografen. Ben je of ken je zelf een getalenteerde fotograaf? Stuur ons dan een mailtje: beinfo@vice.comVolg VICE België razendsnel op Instagram , Twitter en Facebook .