Te vaak op dezelfde manier masturberen kan ook voor vrouwen problemen opleveren

In bepaalde uithoeken van het internet wordt de term “death grip syndrome” gebruikt om een toestand te beschrijven die mensen met penissen treft die zich te vaak en te hard aftrekken. De gevolgen zijn het verlies van gevoel in de penis, erectiestoornissen en problemen met het bereiken van een orgasme. Het woord is waarschijnlijk ontstaan in een Savage Love-column die werd gepubliceerd in 2013. Volgens de column komt het death-grip syndrome vaak voor bij mannen die moeilijk een orgasme kunnen bereiken met een partner, doordat ze al sinds hun tienerperiode vaak op een zelfde manier masturberen.

Death grip syndrome is geen wetenschappelijke term of erkende medische aandoening. Maar veel masturberen, met telkens dezelfde techniek, en hiervan afhankelijk worden, is een bekend fenomeen. Althans onder mannen. Want als het over het vrouwelijk genot gaat zijn er veel kwesties zoals deze die niet besproken worden.

En toch “zien we dit [death grip syndrome] ook voorkomen bij vrouwen,” zegt seksuoloog en sekstherapeut Isiah McKimmie. “Maar gewoon niet zoveel als bij mannen. Soms hebben vrouwen zichzelf aangeleerd hoe ze door te masturberen zichzelf een orgasme kunnen geven. Maar dat gebeurt op een bepaalde manier of door een specifieke positie aan te nemen die moeilijk na te bootsen is tijdens de seks.”

Kelsey*, die ergens in de twintig is, zegt dat het een “enorm probleem” voor haar is. “Ik ben opgegroeid met maar één manier van masturberen en dat was door op mijn buik te liggen en tegen mijn handen aan te rijden. Het kostte me jaren van oefening voor ik op een andere manier een orgasme kon bereiken. Zelfs nu kost het nog steeds enorm veel tijd als ik niet in die positie lig.”

Anna, een student rechten, zegt dat ze “al vroeg begon met masturberen en er aan gewend geraakt was dat ze maar op één manier kon klaarkomen: haar gezicht naar beneden gericht en rijdend op dingen. Ik had heel lang veel moeite om klaar te komen bij een partner.”

Emily*, een student criminologie uit het Australische Brisbane, zegt dat ze ook op een jonge leeftijd begon met masturberen en dat ze zich daarover “behoorlijk klote” voelt, omdat ze het nog altijd moeilijk vindt om een orgasme te bereiken bij een partner. Dat geldt ook voor Katie, die in haar laatste jaar van de middelbare school zit: “Ik was heel erg jong toen ik begon met masturberen en ik heb het altijd gedaan door op mijn buik te liggen,” zegt Katie. “Ik kan geen orgasme bereiken als ik niet in die positie lig.”

Het kan kloppen dat idioot veel masturberen meestal geassocieerd wordt met mannen omdat ze vanaf een jonge leeftijd al “worden aangemoedigd om zichzelf aan te raken,” zegt Cyndi Darnell, seksuoloog en seksueel voorlichtster. Vrouwen krijgen niet diezelfde typische aanmoediging, omdat de vagina grotendeels wordt gezien als “vies en privé.”

Darnell zegt dat, ook al masturberen mannen en vrouwen verschillend, er niet direct een vrouwelijk equivalent is van het zogezegde death grip syndrome. Hoe dan ook zijn er “overeenkomsten en gelijkenissen” en lopen sommige vrouwen vast in masturbatiepatronen die later een hindernis vormen. Maar “daar is niets mis mee. Er is geen reden om te panikeren. Deze patronen kunnen op een heel gemakkelijke manier afgeleerd worden. Het is niet permanent.”

Wanneer we kijken naar waarom vrouwen dit probleem minder bespreken, “merken we een boel schaamte op wanneer het over (vrouwelijke) masturbatie gaat,” zegt Darnell. Neem bijvoorbeeld de zogenaamde “vibratorverslaving”, een mythe die niet ondersteund wordt door wetenschappelijke studies, of door onderzoek dat enkel ging over de pathologische masturbatiegewoontes van vrouwen. Als gevolg vinden vrouwen, die moeilijkheden ervaren rond seksueel genot, het moeilijk om de stilte te doorbreken.

Seksueel voorlichter en relatietherapeut Tanya Koens zegt: “Vrouwen wordt bijgebracht dat ze sexy moeten zijn, maar niet seksueel.” Zelfs vrouwen met voldoende seksuele voorlichting missen 'de lessen rond seksueel genot'. Koens zegt dat veel vrouwen in het algemeen ook niet aangemoedigd worden om te leren hoe hun lichaam werkt.

Op hun beurt leren mensen die masturbatie leren kennen tijdens hun kinder- of tienertijd al snel dat het een activiteit is waar moeilijk over gesproken wordt. Koens zegt dat dit in de loop van de tijd kan leiden tot een “ontkoppeling tussen hoofd en lichaam” en dat dat de kloof naar het orgasme vergroot. Dat maakt het alleen maar moeilijker voor vrouwen om zich op hun gemak te voelen bij wederzijds seksueel genot.

Darnell is het er mee eens dat de taboes die bestaan rond het seksueel genot van vrouwen ervoor kunnen zorgen dat er geen discussies en onderzoeken worden gehouden naar hoe vrouwen hun lichaam ervaren. “Om nog maar te zwijgen over de genitaliën van trans- en niet-binaire mensen waarover we nog steeds niet openbaar praten,” zegt ze.

Toch voegt ze eraan toe dat dit een "spannend" moment is, omdat het onderzoeksveld dat zich richt op seksualiteit groeit met de ervaringen rond alle genderidentiteiten. "Het oude klinische model dat seksualiteit framet als de seksualiteit van cis-mannen, raakt snel verouderd. We gaan de goede kant op, maar we hebben nog veel onderzoek voor de boeg.”