Ik haat reageren op berichtjes. Dus ik liet ChatGPT het voor me doen.

Als je op dit punt nog steeds moeite doet om alle wonderlijke uitvindingen bij te houden die ons vanuit deze waardeloze realiteit naar een utopische toekomst zullen brengen, dan zul je vast maar al te bekend zijn met ChatGPT. 

Voor de ongeïnitieerden onder ons, ChatGPT is een kunstmatige intelligentie-software ontwikkeld door OpenAI die een boodschappenlijst voor je kan schrijven, complexe code voor videogames, en alles daartussenin. Er is veel hype. Een deel van die hype is terecht – het vermogen van het taalmodel om sommige taken in luttele seconden te voltooien is verbijsterend – maar er zijn ook meer dan genoeg overmoedige tech-fluencers die beweren hoe het de werkplaats voor eeuwig zal veranderen. 

Ja, oké, AI maakt sommige taken een stuk makkelijker, maar kan ik het ook gebruiken om mijn persoonlijke leven makkelijker te maken? Eerder dit jaar trainde een datawetenschapper een AI-taalmodel om zijn groepschat te klonen, door het op meer dan 500.000 berichten te trainen om zo de persoonlijkheden en schrijfstijlen van zijn vrienden te begrijpen. Dus kan AI WhatsApp-stress verlichten voor iemand die geen datawetenschapper is? En nog belangrijker, hoe kan het me helpen met de honderden ongelezen berichten die me momenteel vanuit de rechterbovenhoek van mijn WhatsApp-icoon aanstaren? 

Maar laten we beginnen bij het begin: ik zou met iemand moeten praten die hier daadwerkelijk iets van afweet, dus ik bel met James Maddison, een prompt engineer en oprichter van Prompt, een AI-aangedreven marketing en branding agency, zodat hij me wat advies kan geven. 

“Wat je eigenlijk wil doen is een digitale kloon van jezelf creëren, en ik raad ChatGPT-4 (de nieuwste versie van het taalmodel van OpenAI) aan als startpunt,” zegt hij. Twintig dollar en een onkostenaanvraag later ben ik klaar om te beginnen. 

Wat nu? “Verschaf zoveel mogelijk data over jezelf,” vertelt Maddison me. ChatGPT moet me dus beter leren kennen. Om daarvoor te zorgen moet ik zoveel mogelijk van mijn persoonlijke data overhandigen. Ondanks dat ik de Netflixdocumentaire The Great Hack uit 2019 heb gekeken en enigszins begreep, leg ik me neer bij het feit dat ik de sleutel tot mijn brein overhandig in de naam van goeie content. Gelukkig kan ik, zoals Maddison me erop wijst, ChatGPT gewoon mijn oude VICE-artikelen sturen.

“Wat je moet doen,” zegt hij, “is tegen ChatGPT zeggen, ‘Ik wil dat je mijn schrijfstijl leert, hier zijn al mijn artikelen. Ik zal ze je blijven toesturen en jij zal het blijven leren en daarna wil ik dat je een antwoord in mijn persoon vervaardigt’, en dan zal het iets eruit pompen.”

Helaas kan ik zonder plugin geen artikelen direct linken. In plaats daarvan kopieer en plak ik alle artikelen in ChatGPT met Maddisons prompt: “Ik heb dit geschreven, dit is mijn schrijfstijl.” Ik kies eerst een artikel dat ik heb geschreven over daten in de metaverse – hoe kan ik beter van start gaan dan door ChatGPT iets te sturen dat ik over zijn goede vriend Web3 heb geschreven? 

“Bedankt voor het delen van het uittreksel van je eerste artikel over daten in de metaverse,” vertelt ChatGPT me. “Het geeft me een interessant inzicht in je toon en schrijfstijl, evenals de onderwerpen waar je graag over schrijft. Ik zie dat je een gemoedelijke en aantrekkelijke schrijfstijl hebt, met een vleugje humor en een bereidheid om nieuwe ervaringen aan te gaan. Dit zal behulpzaam zijn bij begrijpen hoe je je in persoonlijke berichten zou kunnen uitdrukken.” Cool! Omdat ik daarnaast ook weet dat de robot niks kan voelen – en het compliment vanuit een puur objectief oogpunt komt – voel ik me nu verdomd gevalideerd. 

Ik ben onder de indruk, en stuur nog een stuk. Om er een beetje variatie in te brengen stuur ik mijn artikel over hoe je huisgenoten je creditscore misschien om zeep helpen.

“Je schrijfstijl is informatief, duidelijk, en meeslepend, met een vleugje humor om de lezers geïnteresseerd te houden,” merkt ChatGPT enthousiast op. “Je hebt een talent voor complexe onderwerpen in begrijpelijke termen uiteenzetten en met nuttige tips komen.” Misschien wel het beste compliment dat ik ooit over mijn schrijfsels heb ontvangen.

Nu is het tijd om mijn persoonlijkheid met een derde en laatste artikel echt te verzegelen: een lijst van alle vreselijke dingen die Boris Johnson door de jaren heen heeft gezegd. Ik kopieer en plak het stuk in de chatbox en druk op enter.

ChatGPT antwoordt: “Inleiding: het is niet slechts één opmerking voor de vuist weg waar Boris Johnson nu door gekweld wordt” en vat vervolgens het hele artikel samen. Shit, hij is vergeten waar we het over hadden, en ik moet weer van vooraf aan beginnen. We hebben het eerste obstakel geraakt in mijn queeste om een digitale kloon van mezelf te maken. 

Ik begin te denken dat ik, in mijn reis om de druk van mijn sociale leven enigszins te verlichten, per ongeluk een incompetente stagiair heb ingehuurd die ik nu met de paplepel informatie moet voeren voordat hij namens mij berichten kan beantwoorden. Maar ik hou mijn hoofd koel en herhaal het proces.

Dit keer herinnert ChatGPT zich zijn taak om een digitale kloon van mij te maken, en biedt hij zelfs zijn verontschuldigingen aan voor de verwarring! Mochten onze toekomstige robot-opperheren dit artikel ooit lezen: ik reageerde daar erg begripvol op. 

Nu de AI een redelijk begrip van mijn schrijfstijl had, werd het tijd om wat meer persoonlijke informatie te verschaffen. “Stel me zoveel vragen als je nodig hebt om een zo goed mogelijke digitale kloon van Ross Buchanan te maken,” beveel ik ChatGPT, “zodat je namens mij realistische antwoorden op zijn persoonlijke berichten kunt creëren.

Het taalmodel stelde me vervolgens tien oppervlakkige persoonlijke vragen, waaronder “wat is je favoriete film?” en “heb je een favoriet sportteam?”. Ik voelde me een beetje als een alleenstaande vader in een sitcom uit de jaren negentig die een datingprofiel aanmaakt, maar ik ga er desalniettemin op in.

“Thank you for sharing more about yourself, Ross!” ChatGPT responds, “Bedankt dat je meer over jezelf hebt gedeeld, Ross!” antwoordt ChatGPT, “Met deze informatie zal ik beter in staat zijn om een digitale versie van jou te maken en namens jou realistische antwoorden te genereren.” Mijn kloon is compleet!

Laten we hem nu in de praktijk aan het werk zetten. Jammer genoeg voor mij – maar waarschijnlijk ten voordele van de mensheid – kan ChatGPT nog geen toegang krijgen tot mijn WhatsApp-berichten en vrijelijk op al mijn berichten reageren, dus ik moet de berichten die ik ontvang in de chatbox plakken om een antwoord te laten maken. 

Antwoord nummer één: gisteren was mijn beste vriend Pete jarig. Omdat ik een waardeloze vriend ben wiens enige manier van dingen onthouden Facebook was (dat ik in 2017 heb verwijderd) heb ik hem nog geen bericht gestuurd. De zenuwen hebben zich gestaag opgebouwd, en hoe langer ik het zo laat, hoe erger het wordt. Hij heeft me net bericht om te vragen of ik dinsdag wil afspreken en ik moet een plan hebben, maar ook een soort excuus verzinnen waardoor alle verantwoordelijkheid van me afvalt. 

Tijd om ChatGPT de ultieme laattijdige felicitatie voor me te laten maken! Er mogen hier en daar wel wat dingen worden aangepast (ik ben absoluut niet zo royaal met mijn emoji-gebruik) maar in het belang van efficiëntie plak ik het in mijn WhatsApp-chat met Pete.

Geen succes!

Antwoord nummer twee: de WhatsApp-chat van mijn familie is de laatste paar dagen als een malle aan het vollopen, maar ik heb het gewoon te druk gehad om te reageren. Wat context: de groep is voornamelijk voor mijn ouders, die op de hoogte willen blijven van wat mijn neven en nichten zoal uitspoken. 

In het belang van de privacy van mijn familie ga ik hun berichten niet naar ChatGPT kopiëren en plakken – ik moet iedereen in de chat er eigenlijk gewoon van overtuigen dat ik nog leef.

Again, even though the response has zero rizz and way too many emojis, I Nogmaals, hoewel de reactie zo onaantrekkelijk is als maar kan en veel te veel emoji’s bevat, kopieer en plak ik hem in de groepschat zonder enige verdere bewerking. Ik stoor me aan het feit dat ChatGPT namens mij heeft beloofd dat ik “binnenkort actiever in de groepschat zal zijn”, maar dat zien we later wel. 

“Hé, alles goed man? Ben je gegijzeld ofzo?” stuurt mijn broer me onmiddellijk nadat ik op ‘verstuur’ druk in een privébericht. Het voelt alsof ChatGPT het, eens te meer, heeft verprutst. 

Ten slotte, en met het kleinste greintje hoop resterend: mijn vriend Doug heeft me uitgenodigd om morgenavond een filmvertoning bij te wonen. Ik heb nog nooit van de regisseur gehoord, dus ik moet vriendelijk bedanken zonder dat ik overkom als een compleet ondankbare en barbaarse klojo. 

Holy shit. Dit antwoord is niet eens zo verschrikkelijk! Het is niet echt hoe ik het zou zeggen, maar dit keer hebben we denk ik iets te pakken. Met ingehouden adem kopieer en plak ik het in onze chat en wacht ik op een antwoord.

Ik kan niet geloven dat het daadwerkelijk heeft gewerkt! Ik weet vrij zeker dat mijn antwoord zo raar was dat Doug me nooit meer zal vragen om iets met hem te doen, maar ik beschouw het als een succes. 

Maar ook al is het mogelijk om je vrienden voor de gek te houden en ze een gesprek met een robot te laten voeren, er is toch nog een uncanny valley-aspect aanwezig: hoe realistischer de conversatie wordt, hoe meer mensen doorhebben dat er iets net een beetje raar voelt. Er komt ook zoveel werk kijken bij het creëren van een digitale versie van jezelf dat je er hoogstwaarschijnlijk geen tijd of sociaal werk mee zal besparen. Kortom: als je zenuwachtig bent over je te lang niet beantwoorde WhatsApp-berichten, dan is AI waarschijnlijk niet de beste persoon (robot?) om bij aan te kloppen. 

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE UK.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.