FYI.

This story is over 5 years old.

Identiteit

De gasten bij DWDD zijn de #Metoo-discussie zat en dat is niet zo gek

De vermoeidheid over die discussie veroorzaken zij namelijk helemaal zelf.
Noor Spanjer
Amsterdam, NL
Foto via NPO
Foto via NPO

Gister nodigde De Wereld Draait Door een aantal mensen uit om het te hebben over #metoo. Het item ging niet over de inhoud ervan – het feit dat ontzettend veel vrouwen en meisjes met seksuele intimidatie, aanranding of verkrachting te maken hebben gehad in hun leven en daar onder de bescherming van het collectief nu mee naar buiten komen –, maar over 'of de discussie doorslaat'. Dat is hoe het item op de site wordt aangekondigd, en in de intro zegt presentator Matthijs van Nieuwkerk: "#metoo is een zeer geslaagde campagne (?), maar er is ook veel kritiek."

Advertentie

Om die kritiek te illustreren heeft hij een aantal mensen uitgenodigd. Columnist Arthur van Umbgrove zit aan tafel omdat hij 'bang is dat er een klopjacht op mannen ontstaat'. Dit laat hij zien door gedurende de 17 minuten dat het item duurt telkens te zeggen: "Het is heel lastig voor mannen om hun onschuld te bewijzen." Volkskrant-journalist Wilma de Rek is uitgenodigd omdat ze en stuk schreef over hoe 'het ene taboe voor het andere is ingeruild, en we elkaar nog steeds de mond snoeren'. In de uitzending zegt ze "dat we de vraag moeten kunnen stellen waarom mensen niet eerder iets hebben gezegd", en ze vraagt zich af "of mensen bewijs hebben als ze met hun dingetjes [dit zegt ze echt] komen". Schrijver Jessica Durlacher wordt door Matthijs geïntroduceerd als de vrouw die vindt 'dat vrouwen zich niet moeten isoleren in de rol van slachtoffer'. In de opening van het item zegt ze dat ze "een beetje gek" wordt van #metoo, en ze noemt seksueel grensoverschrijdend gedrag "ways of the world".

Als tegengeluid zit er een vrouw aan tafel die niet moe is van #metoo, namelijk Joop-redacteur Hasna el Maroudi. Zij krijgt verder geen introducerend zinnetje van Matthijs. Haar enige taak in de 17 minuten is haar verbazing verbergen en proberen redelijk te blijven. Als Jessica aan het einde zegt dat ze de Weinstein-affaire vindt lijken op een lynchpartij, kan Hasna zich even niet inhouden en vraagt ze haar of ze dat soms zielig voor hem vindt. Het antwoord blijft Jessica ons schuldig, maar het is opvallend dat ze dit niet ontkent, en dat ze Weinstein als slachtoffer van een lynchpartij neerzet.

Advertentie

Hasna kon haar verbazing over haar tafelgenoten heel even niet verbergen – foto via Instagram

Ik raad je aan het item niet te kijken, want het is zeer slecht voor je bloeddruk, maar omwille van dit stukje deed ik dit wel, en ik zal je vertellen waarom dit het meest idiote item is dat is gemaakt in de geschiedenis van DWDD.

De gasten die 'moe zijn' van de #metoo-discussie (Wilma, Arthur en Jessica), die bang zijn voor het doorslaan van deze discussie, zijn dit omdat ze de discussie diffuus vinden. 'Waar gaat het over?' vragen ze zich verward af. "Wat is de lijn? Dat weet ik dus niet," zegt Jessica. Wilma zegt daarop: "Als je de discussie wil voeren, moet je 'm eerst zuiver afbakenen en moet je definiëren waar we het over hebben." Uitstekend punt.

Maar wat doen de drie vervolgens? Zelf het onderwerp vertroebelen door verwarring op te roepen over 'waar de grens ligt'. Dus de reden van hun vermoeidheid, scheppen zij zelf – in de stukken die ze erover schrijven en in het gesprek dat ze gister aan tafel bij Matthijs voerden. Zij zijn het die seksueel grensoverschrijdend gedrag (intimidatie, aanranding en verkrachting, dus iets moeten doen of ervaren tegen je zin) verwarren met een gezellig óf ongezellig potje flirten, zoenen of vrijen met iemand die je wel of niet leuk vindt, al dan niet uit lust, liefde of een betere baan.

Zelfs Matthijs was even heel vermoeid van alle gasten die maar moe waren over iets wat ze zelf veroorzaakten. Still via npo.nl

Laten we er vanuit gaan dat Wilma, Arthur en Jessica niet écht harteloze gevallen zijn en het dus wel degelijk erg vinden als iemand met macht of geweld wordt gedwongen tot seksuele handelingen. En ook dat ze het daadwerkelijk erg vinden als iemand tegen haar of zijn wil wordt betast of intimiderend wordt bejegend. Laten we ervan uitgaan dat de gasten die moe worden van #metoo niet werkelijk vinden dat mensen daar gewoon hun bek over moeten houden, alleen maar omdat zij 'de discussie' zat zijn.

Of zouden ze bij het lezen van Jelle Brandts Corstius' stuk vanochtend echt hebben gedacht: 'Houd je mond toch Jelle, SAAI, je bent aangerand en bijna verkracht, boeie!' Ik kan het me niet voorstellen, ook al deden ze er gisteravond alles aan om mij toch dit idee te geven.

Maar misschien zijn ze door ouderdom, beperkt zicht of aandachttrekkerij blind voor de kern van het probleem geworden, namelijk dat veel vrouwen (en een aantal mannen) worden geïntimideerd, aangerand en verkracht. Die kern wordt diffuus door het idee dat 'alles onder de noemer #metoo' wordt geschaard: van versieren tot blauwtjes lopen tot omhoogneuken tot kutgrijpen tot brute verkrachting.

Maar het is niet zo ingewikkeld als de gasten gisteravond beweerden, het is zelfs heel simpel. De mensen die #metoo delen, hebben – inderdaad in verschillende gradaties – een vorm van seksueel grensoverschrijdend gedrag meegemaakt. Dat gedrag onderscheidt zich van leuke danwel slechte seks, van een gelukte tot mislukte versierpoging, op één simpele manier, die Hasna gister al opschreef in haar column op Joop: "Had ik zelf zin in de seks? Prima. Had ik hier geen zin in en voelde ik me gedwongen? Dan is er iets mis."

Als je wordt uitgenodigd door een programma om te komen praten over iets waar je moe van wordt, vind ik het sowieso al opmerkelijk dat je ingaat op die uitnodiging: als je er zo moe van wordt, is het dan niet veel slimmer om iets anders te gaan doen, iets waar je wel energie van krijgt? Een lekker potje keiharde vrije seks hebben bijvoorbeeld?