“Hoe is het eigenlijk om jou te zijn?”, is de vraag waarmee Tim den Besten sinds afgelopen zomer z’n eigen poldercampingversie van een televisie-interview opent. Geen makkelijke vraag, maar toch is het antwoord vaak positief. Niet heel verrassend, het wordt immers gevraagd aan iemand die belangrijk, inspirerend of interessant genoeg is om een middag door de VPRO op een camping gedropt te worden. De wc-rol-onder-de-arm-om-te-schijten-setting is een bovengemiddeld geschikte manier voor een bekend persoon om zijn of haar triomftocht iets aan te dikken op nationale televisie. Maar niet voor Ray Fuego, die gisteravond bij Tims ^ Tent te gast was. Hij is namelijk vanaf het eerste moment écht, en eigenlijk kennen we hem ook niet anders dan dat.
Advertentie
“Zwaar. Wel mooi, maar wel zwaar,” antwoordt hij met een dampende mok thee in z’n hand en z’n voeten gestoken in een comfortabel paar sloffen. Hoe kneuterig de setting ook, hij snijdt direct een belangrijk onderwerp aan: de enorme voorbeeldfunctie die hij draagt. Vorig jaar sloot ik mijn festivalseizoen af in het skatepark in Amsterdam-Noord, waar SMIB een compleet eigen dag had. Vanuit het hele land kwamen jongeren naar hun festival om zich te begeven onder gelijkgestemden en een glimp op te vangen van de Fue-messias. De sfeer was dope (zo noemen ze dat toch, die jonge mensen?) maar lichtelijk sektarisch, en ik begrijp heel goed dat dit een zware last kan zijn op de schouders van iemand van 21.
Het woord ‘voorbeeldfunctie’ vliegt om je oren op het moment dat een rapper zichzelf of iemand anders onderkotst, vrouwen beledigt of her en der een keer kanker roept. Maar objectief gezien is dat waanzin: artiesten worden niet bekend om het feit dat ze een goed voorbeeld voor de jeugd zijn. Ze worden bekend omdat ze sick zijn in het ding wat ze doen. Maar juist in deze gekke kronkel laat Ray zien dat hij het allerbeste voorbeeld is dat ouders, en sinds gisteren alle mainstream media, kunnen wensen voor hun kinderen. En hij kan dus ook bijzonder goed schoonzwemmen.Want in plaats van jongeren oproepen of juist afwijzen om hem te zien als voorbeeld, legt hij zelf uit hoe hij omgaat met opkijken tegen anderen. Niet, namelijk. Er is maar één iemand tegen wie je op moet kijken, één iemand die je los van arrogantie op een paddenstoel – “in het Engels maakt het sense” – moet zetten, en dat ben je zelf. Iedereen is een god op z’n eigen manier, en als je dat inziet, erkent en accepteert kun je alles bereiken wat je wil. Want als je in jezelf vertrouwt, en jezelf ziet als god, zul je altijd weten dat jij degene bent die dingen kan veranderen. En als zo’n verandering na hard werken lukt, bedank je niet een onzichtbare entiteit in de lucht, maar jezelf. En zo is er een eindeloze cirkel van liefde en wordt de hele wereld beter! Hear!Kijk het hier beneden lekker terug, het gaat je dag beter maken. En zo niet, is hier de nieuwe instagrampost van Arie Boomsma. Fijne maandag allemaal!
