Ademhalingstherapie gaf me de beste trip van mijn leven

We zijn met z’n tienen en zitten allemaal op ons matras in een evenementhal in Denemarken. De vloer ligt vol met drums, rammelaars en tamboerijnen. We worden allemaal geblinddoekt en krijgen een grote emmer. Vijf assistenten zijn in de buurt om ons te ondersteunen tijdens de trip die we zo gaan maken. We gaan hyperventilerend op weg naar wat blijkbaar de beste high uit ons leven gaat zijn.

Onze instructeur, psychotherapeut Bjarne Roursgaard, zit ook op de grond met zijn gezicht naar ons toe. Hij zet nog wat puntjes op de i bij een techno afspeellijst die hij speciaal voor de gelegenheid heeft samengesteld. Zodra dat is gebeurd, neemt hij wat richtlijnen met ons door. “Laat je gewoon volledig gaan,” vertelt hij ons. “Maak je geen zorgen over wat anderen hier misschien van je denken — we hebben elke mogelijke reactie gezien.” Hij noemt vervolgens de enorme waaier aan emoties op die deelnemers weleens hebben gehad. “Woede, verdriet, vreugde. Zelfs seksuele opwinding.” Hij vertelt ons dat we ons moeten laten leiden door onze gevoelens, wat deze gevoelens ook gaan zijn. “Uit je emoties, zodat je elk trauma of gevoel uit je lichaam kunt laten gaan in plaats van dat je ze opkropt.”

Ademhalingstherapie wordt verkocht als een trip die vergelijkbaar is met het nemen van hallucinogene drugs. Sommigen beweren dat het een krachtigere high geeft dan drugs en het niet kan leiden tot geestelijke problemen. Het is een relatief simpel proces, want je hyperventileert gewoon totdat het bloed in je hoofd te veel zuurstof bevat. Daardoor word je zo duizelig dat het lijkt alsof je naar een andere dimensie zweeft.

De Tsjechische psychiater Stanislav Grof is een van de eerste pioniers van de psychedelische therapie. De inmiddels 86-jarige arts gebruikte hallucinogenen om verschillende soorten psychologische problemen te behandelen. In zijn onderzoek beweert Grof dat LSD effectief kan zijn om angst en depressie bij terminaal zieken te behandelen. Toen LSD in de jaren zestig in veel landen werd gecriminaliseerd, gingen hij en zijn vrouw Cristina werken met een minder controversieel middel: ademen. Het stel kwam erachter dat ademhalingstherapie, net zoals LSD, het bewustzijn kon vergroten en patiënten van allerlei persoonlijke trauma’s zou kunnen afhelpen.

In de evenementhal neemt Roursgaard nog wat oefeningen met ons door. Hij vertelt dat hij chemische bouwkunde heeft gestudeerd, maar via herscholing een psychotherapeut is geworden. Op dit moment werkt hij met een “Peruaanse sjamaan” om meer over “Sjamanistische Ademtherapie” te leren.

De specifieke therapie van Roursgaard is geïnspireerd op Grof’s concept: Holotropisch Ademen — een techniek die zo’n drie uur snel, diep en heftig ademhalen kan betekenen. Tijdens onze sessie doen we dat allemaal op de maat van de technonummers die hij heeft uitgekozen. Als onderdeel van zijn uitgebreidere weekendsessies, biedt de psychotherapeut de deelnemers ook ayahuasca aan — maar hij vertelt dat het niet echt nodig is. “Ik heb mensen dieper zien gaan met ademhalingstherapie dan met ayahuasca,” vertelt hij me.

WATCH: 10 Questions You Always Wanted to Ask: An Undercover Drugs Cop

De sessie begint met het afdoen van de blinddoek. Ik ga op mijn rug liggen. De bas van de twee speakers op de vloer dreunt door me heen terwijl de vijf assistenten de door de zaal lopen. Ze slaan op de drums en schudden met de rammelaars. Terwijl de muziek harder wordt, probeer ik me te concentreren op het diep uitademen vanuit mijn middenrif. Mijn armen rusten langs mijn lichaam.

De seconde dat mijn ademhaling langzamer wordt en ik de beat niet meer bijhoud, komt een assistent boven me hangen en word ik weer de maat in begeleid. Na zo’n tien minuten voel ik me een beetje duizelig, maar nog steeds redelijk normaal — ik ben erg bij bewustzijn en ik heb mijn emoties onder controle.

Kort daarna begint de rest van mijn lichaam de effecten van de sessie te voelen. In het begin voel ik kleine spasmes in mijn borst. Ik probeer mijn ademhaling er naartoe te leiden. Als ik dat doe, word ik overmand door woede en begin ik te schreeuwen. Ongecontroleerd gaan mijn gedachten terug naar het moment dat ik uit elkaar ging met mijn vriendin, na dertien jaar. Dat was zes maanden geleden. Deze plotselinge woedeaanval lijkt te maken te hebben met die breuk, hoewel ik het nooit eerder heb gevoeld. Het is een volledig nieuwe, ongelooflijke ervaring, dus ik besluit om me te laten gaan. Ik laat me leiden door de emotizoues die opdoemen.

Mijn geschreeuw is niets in vergelijking met de geluiden van de anderen in de zaal. Ik doe even wat rustiger aan, terwijl ik wel mijn ademhaling vast blijf houden. Ik voel mijn vingers verkrampen — iets dat ik wel had verwacht omdat de zuurstof in mijn lichaam alleen maar naar mijn hersenen wil.

Daarna voel ik een soort tremor recht boven mijn hart. Ik focus me op het hyperventileren. Hoewel ik diep in- en uitadem lijkt er niks te gebeuren. Een paar seconden later hangt het hoofd van één van de assistenten weer boven me. Ze bukt voorzichtig voorover en plaatst twee vingers op mijn borst, precies tussen mijn ribben. Bijna onmiddellijk laat ik een brul los terwijl de tranen over mijn wangen stromen. Het voelt goed, maar ik weet niet zo goed waar dit allemaal vandaan komt, of waarom.

Er bestaat onderzoek dat het idee van ademtherapie ondersteunt, zoals dat van een wetenschapper aan Stanford. Hij ontdekte dat de symptomen van een posttraumatische stressstoornis bij een groep oude oorlogsveteranen drastisch waren teruggenomen na een aantal sessies van ademhalingstherapie. Een ander onderzoek door de Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies (een nonprofit organisatie die psychedelische substanties onder aandacht brengt en helpt ze beter te leren begrijpen) bracht de ervaringen van 482 vrijwilligers van ademhalingstherapie in kaart. Het bleek dat 82 procent van de deelnemers zogenaamde transpersonale gevoelens hadden. Dat zijn out-of-body experiences die de grenzen van het individu leken te doorbreken. 16 procent voelde wat lichte effecten, terwijl 2 procent helemaal niets voelde.

WATCH: Hate Thy Neighbour Season 2

Op mijn matrasje in de evenementhal voel ik zeker wel iets. Ik huil vijftien minuten achter elkaar, en begin dan te lachen. Voor het eerst sinds de sessie begint, vraag ik me af of ik gek word.

Opnieuw besluit ik om compleet op te gaan in mijn rondtollende emoties. Ik lach. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld.

Als onze sessie van vijftig minuten over is, worden we geïnstrueerd om twintig minuten te ontspannen. We brengen langzaam onze normale ademhaling weer terug. Tijdens de trip bleef ik bewust van het feit dat ik naar mijn normale staat kon terugkeren door de blinddoek af te doen.

Ik kan niet met zekerheid zeggen wat er precies met me gebeurde tijdens deze sessie Holotropisch Ademen, maar ik voel me lichter in mijn lichaam en geest. Ik heb ook emoties ervaren waarvan ik niet wist dat ik ze had, of hoe ik met ze om moest gaan. En dat alleen maar door mijn longen te vullen op de maat van een technobeat.