Ik probeerde Japanse bondage en werd er lekker high van

Onze beste verhalen van 2018 vind je hier op één handzame hoop. In deze serie onderzoekt Djanlissa Pringels de wereld van fetisjes. Niet alleen laat ze mensen in de fetisjwereld hun verhaal doen, ook gaat ze langs bij fetisjisten om het zelf te ervaren. Bijvoorbeeld als ze zich in de touwen laat hangen door een bondagefetisjist . Ditmaal laat ze een exhibitionist vertellen over zijn zoektocht naar een ethische manier om zichzelf – letterlijk – bloot te geven aan de wereld.

Het klinkt misschien als een uithoek van de pornowereld: vastgebonden vrouwen die met seksspeeltjes worden genomen in een grimmige seksgrot. Toch wordt het onder Nederlandse Fifty Shades of Grey-kijkende huismussen steeds populairder. Sterker, in vergelijking met andere landen wordt bondage-porno volgens Pornhub in Nederland het meest opgezocht. Zelfs in vrouwenbladen zoals de V!VA worden er bondage-tips uitgedeeld voor beginners.

Ik vind bondagefascinerend. Een naakt lijf dat volledig ingewikkeld wordt met strakke koorden ziet er namelijk fucking pijnlijk uit, en tegelijkertijd vind ik het mooi. Maar: is het ook geil?

Ik besluit om een berichtje te sturen naar de Amsterdamse Bob, een 48-jarige IT’er en de man achter RopeMarks: een website speciaal gericht op bondage-technieken. Hij geeft al twintig jaar overal ter wereld workshops en shows waarin hij zijn touwkunsten demonstreert.

Bob heeft zich naast zijn werk gespecialiseerd in Japanse bondage, wat ook wel ‘shibari’ of ‘kinbaku’ genoemd wordt. Waar bondage meestal draait om iemand vastbinden zodat-ie hulpeloos is en − met toestemming − ‘gebruikt’ kan worden, gaat het bij Japanse bondage vooral om het creatieve aspect van het knopen: door ze in verschillende ingewikkelde (ha!) patronen te strikken, wordt je partner niet alleen een kunstwerkje, maar stimuleer je ook haar genitaliën, borsten en erogene zones. Jij of je partner wordt een soort menselijk sculptuur die aan het plafond hangt.

Ik wil dit meemaken, dus ik vraag Bob of ik eens even flink in zijn touwen geknoopt kan worden.

Dat kan, en voor ik het weet zit ik in zijn gezellige appartement in Amsterdam. Aan de muur hangen tekeningen van vastgebonden superhelden. We nemen plaats op zijn terras en praten, voordat ik meteen in de touwen wordt gehesen, eerst even over wat het nou is, en hoe het allemaal precies werkt. “Japanse bondage vindt zijn oorsprong bij de Japanse politie die vroeger criminelen moesten vervoeren. Japan had namelijk geen echte ijzerindustrie, waardoor ze ingewikkelde knopen moesten leren met touwen om ze vast te kunnen houden. Die politie-agenten namen dat dan mee naar de slaapkamer,” vertelt hij.

De geliefde van Bob, Spring, komt er ook bij zitten. Ik herken haar van foto’s op zijn website. Toen ik haar foto’s bekeek, bedacht ik me hoe echt en ruw Bob’s bondage is, in tegenstelling tot de poezelige scènes uit Fifty Shades of Grey. Bob vertelt dat hij het vreselijk vindt dat (soft)porno zo’n verkeerd beeld geeft van bondage. “Mensen zien dat en willen het nadoen. Dan willen ze elkaar meteen met touwen in de lucht hangen – wat ook wel suspensiehangen heet. Maar het is veel zwaarder dan je zou denken. En bij suspensies bestaat het risico dat de touwen breken.” Bob vertelt me ook verhalen over mensen die gewond raakten omdat de touwen doorbraken. Nou, denk ik bij mezelf, dat belooft wat!

Het grootste gevaar van Japanse bondage is volgens Bob een zenuwbeschadiging. Terwijl je bij andere vormen van BDSM snel opmerkt wanneer iets fout gaat, door bijvoorbeeld een gutsende stroom bloed die uit een arm spuit, is de schade bij bondage amper op te merken. Tot het te laat is. “Onlangs schreef een pornoactrice op een forum dat ze bijna haar polsen had doorgesneden bij een scène waarin ze vastgebonden werd. Niemand had gelet op de touwen rond haar handen,” vertelt Bob.

Het stemt allemaal niet echt hoopvol, maar ik vertrouw Bob. Veiligheid staat bij hem voorop. Ik vraag hem nog naar de basisregel voor nieuwelingen. “Niets afknellen,” antwoordt hij. Ook hamert Bob op communicatie. “Elke seconde waarin je niet communiceert over een slapend lichaamsdeel kan je zenuwen beschadigen.”

Ik moet mijn bh afdoen en strakke kleding aandoen – die ik zelf heb meegebracht. Bob test mijn flexibiliteit door m’n handen achter m’n rug te trekken. Ik vraag Bob nog: is het eigenlijk comfortabel? “Nee,” lacht hij. “En je hebt geluk vandaag, want ik heb geen zin om het je makkelijk te maken.” Hij vertelt me dat hangbondage vooral gaat om de pijn. Het zijn niet per se de touwen die pijn doen, maar vooral de houdingen zijn pittig. “Je moet even door die pijn heen ademen,” vertelt Spring. Dan kom je in een zogenaamde ‘ropespace’: een trancetoestand waarin er in je hersenen endorfine vrijkomt.” Ik gok dat het vergelijkbaar is met de spaghettibenen die je krijgt als je kwartje inslaat.

Bob begint mijn handen vast te knopen achter mijn rug. Hij doet het ritmisch en gecontroleerd. Op de achtergrond schallen er opzwepende EDM-knallers uit de speakers. Ik merk dat zijn gemoedstoestand verandert, hij in een dominante rol kruipt, en langzaam de macht neemt over mijn lichaam. Ik vind het spannend. Ik kan niet zien wat er achter me gebeurt, maar ik voel de touwen strakker worden. Het voelt benauwd.

Bob knoopt mijn handen en benen vast, waardoor ik niets anders meer kan bewegen dan mijn hoofd.

Terwijl ik helemaal vastzit, vertelt hij rustig over het ontstaan van zijn fetisj. Het begon bij zijn fascinatie voor superhelden – die ik eerder ook al aan de muur zag hangen. “Toen ik acht jaar was, kreeg ik een strip van mijn oma met daarin een vastgebonden Spiderwoman. Daarna bleef ik zoeken naar strips met vastgebonden vrouwen.”

Bob was toen nog jong en hij koppelde dit gevoel naar eigen zeggen niet aan seks. Als tiener ging hij op zoek ging naar porno en kwam hij steeds meer in contact met de BDSM-wereld. Bob heeft zich nooit geschaamd voor zijn fetisj. Integendeel: hij probeerde met al zijn vriendinnetjes bondage. Japanse bondage is zijn favoriet, want hij vindt het mooi en kan zijn eigen creativiteit en geilheid erin kwijt.

Hoewel ik niks kan bewegen zit ik lekker in het gesprek. Plotseling trekt Bob me van de grond. Ik schreeuw het uit. Toen ik veertien was, ging mijn schouder uit de kom en die heb ik toen zelf terug moeten duwen – daarom is het een gevoelige plek. Als Bob mijn armen omhoog trekt, voel ik scherpe steken in mijn schouder. Ik word duizelig, maar gelukkig blijft mijn arm in de kom. Bob geeft me de opdracht om vooral mijn vingers te blijven bewegen. Zo kan hij controleren of er niets afknelt. Ik merk dat Bob graag speelt met het moment van verrassing.

Hij kiest, zonder waarschuwing, wanneer ik in een ongemakkelijke positie beland en hij heeft alle controle over mijn lichaam, en dus ook over de mate van pijn. Hij takelt me steeds verder omhoog zodat ik bijna van de grond wordt getrokken. En dan laat hij me weer terugzakken. Ik voel me een beetje als een hulpeloos meubelstukje dat met een katrol wordt verhuisd naar de derde verdieping. Bob speelt een spel en ik vind het moeilijk om daarin mee te gaan, en de pijn die ik voel te accepteren.

“Ik hou juist van dat gevoel,” stelt Spring me gerust, die een theetje naast ons drinkt. “Als ik traag geknoopt word, kan ik me langzaam overgeven aan de pijn. Op een gegeven moment zink je er lekker in.”

Is het niet een beetje veel gedoe voor als je gewoon zin hebt in een potje seks, vraag ik aan Bob. “Soms hebben we soms ook geen zin in bondage, hoor,” antwoordt hij. “Maar onze seks is altijd wel kinky.”

Op dat moment bindt Bob nog enkele touwen rond mijn schouders. De steken worden minder pijnlijk en op een gegeven moment voelt het best lekker, alsof ik een hele stevige massage krijg op een gespannen spier. Bob vraagt of ik me goed voel. Als ik instem, trekt hij me met mijn benen naar boven. Nu hang ik schuin, en stroomt het bloed naar mijn hoofd. Minder chill.

De sfeer in de kamer is eerder gezellig dan sexy, mijn hoofd is zo rood als een tomaat en Bob is niet mijn vriendje. Maar toch kan ik me wel inbeelden dat touwenseks – als je eenmaal hangt – best spannend kan zijn. Je móet de controle afgeven aan iemand die alles kan doen met je, want als je je verzet, doet het pijn. “Uiteraard kan seks, waaronder penetratie en orale seks, een belangrijk onderdeel zijn van bondage,” vertelt Bob. “Je kan bijvoorbeeld de benen van de vrouw op een bepaalde manier knopen, zodat het mogelijk wordt haar te penetreren.”

“Kijk, eigenlijk wordt de vrouw hulpeloos vastgebonden en gedwongen tot ‘oneerbiedige’ handelingen,” begint Bob te vertellen over dit spel dat bij hem altijd met wederzijdse toestemming wordt gespeeld. “Ook dit principe komt uit Japan, waar er veel meer sprake is van een schaamtecultuur. Door de armen achter de rug te knopen, komen de borsten naar voren. Voor de meeste westerse modellen is dat geen probleem, maar voor Japanse vrouwen is dat vernederend.” Omdat ik een beetje ongemakkelijk hang te bungelen bij een wildvreemde thuis, snap ik wel wat Bob bedoelt met die vernedering.

Bob draait me om. Zijn handelingen wennen en ik voel dat ik weer best lekker hang. En dat heeft Bob ook door. Hij laat het touw aan mijn hoofd los, waardoor ik ondersteboven bungel. Ik word opnieuw duizelig. Ben ik nou al in ropespace?

Ik laat de spanning los in mijn lichaam en word licht. Ik had gelijk: het voelt inderdaad een beetje als die spaghettibenen die je krijgt van een pilletje dat net inslaat. Ik kan me helemaal niet bewegen, en hoewel ik me eerst nog benauwd voelde, voel ik me nu best wel vrij. Ik las onlangs dat een ademhalingsoefening tijdens de seks je orgasme kan verlengen en intenser kan maken. Ik kan me inbeelden dat het orgasme tijdens de ropespace explosief is, maar ik ben op dit moment nog steeds niet écht geil.

Bob doet er nog een schepje bovenop: hij maakt mijn haar los en bindt het vast aan een touw. Hij trekt aan mijn haar tot mijn nek in een moeilijke hoek vastzit. Mijn volledige lichaam spant aan. Ik voel me hyperbewust van elk haartje, kraakje en gevoel in mijn lijf. Dit ga ik morgen nog voelen. Ik merk dat Bob graag mijn grenzen aftast: “Ik moet toegeven dat ik inderdaad graag de controle hou.”

Dan wordt het tijd om me los te laten. Ik voel letterlijk en figuurlijk een last van mijn schouders af vallen. Ik kan gelukkig weer bewegen en er is grond onder mijn voeten. Op mijn armen staan grove afdrukken van de touwen, die later zullen veranderen in kleine bloeduitstortingen. Ik kan me na deze ervaring wel voorstellen dat bondage iets is wat je graag bij je seksleven wilt betrekken: het is uitdagend, want je moet je overgeven aan je partner en da’s niet gemakkelijk. En het ziet er ook nog eens prachtig uit. Daarbij is het spannend, want het is zo onberekenbaar: je weet nooit wanneer je partner wat gaat doen. Maar: vond ik het geil?

Hoewel ik intense pijn liever vermijd, zijn de kleine striemen op mijn lichaam en de stijve nek die ik eraan overhoud vergelijkbaar met een zuigzoen, die wel lekker was, maar toch iets te lang heeft geduurd. Ik merk aan mezelf dat ik te ongeduldig ben voor bondage. Eerst die touwen knopen om daar vervolgens in te gaan hangen, is mij te veel moeite en gedoe – zoveel zelfs dat m’n poes hoogstwaarschijnlijk alweer gortdroog is wanneer je de touwen nét een beetje begint te voelen.