Hallo Nils, Wellicht is het volgende iets voor jou? Onlangs zond ik een onorthodox verzoek richting kunstverzamelaar Bert Kreuk. In 2007 is namelijk mijn vader overleden; en met hem voerde ik steevast doe-het-zelf-klusjes uit. Aan (top-ondernemer / ArtFlipper) Bert Kreuk heb ik gevraagd of hij mij wellicht zou willen helpen met het monteren van een nieuwe regendouche.
Oké, dacht ik. Er is een man, een volwassen man, die mij mailt met de mededeling dat hij een nieuwe douche in zijn badkamer heeft opgehangen. Bij de mail zat een foto, als bewijsstuk, van twee grijze mannen die in een badkamer staan waar, verdomd, een hagelnieuwe regendouche hangt.Afgelopen zaterdag (26 mei 2018) kwam de collectioneur vanuit Zwitserland naar Rotterdam.
Tezamen hebben wij in mijn badkamer een (door Hornbach beschikbaar gestelde) doucheset gemonteerd.
Veel conceptuele kunst kan enkel bestaan bij de gratie van 'museale legitimatie'.
Met de montage-performance hebben Bert Kreuk en ik bekeken of dat conventionele patroon evengoed te omzeilen valt.
De vraag is of een private doe-het-zelf-klus tot kunst kan worden verheven.
Daan Samson: Dat is een goede vraag. Je moet allereerst weten dat ik een paar jaar geleden plotsklaps gescheiden ben. Hals over kop ben ik naar een typisch bachelor-appartement verhuisd. Een prima plek, met uitzicht op de Maas, maar ik realiseerde me op een zeker moment dat de woning niet op alle vlakken voldeed aan de wensen die ik er als welvaartskunstenaar op nahoud.
Ik wilde het gemis van een vaderfiguur compenseren, en op de een of andere manier moest ik aan hem denken. Waarschijnlijk doordat deze miljonair de laatste jaren veelvuldig in de media is geweest. In 2016 haalde hij het nieuws door de eerste Amerikaanse vlag te kopen die tijdens D-day in Normandië aan land kwam. Ook won hij een nogal spraakmakende rechtszaak tegen kunstenaar Danh Vo. En met zijn boek ArtFlipper maakte hij fijntjes inzichtelijk hoe incestueus de kunstwereld in elkaar steekt.Ik zag direct een betekenisvolle performance voor me. Het leek me zo mooi dat een kunstverzamelaar in de woning van een kunstenaar eens geen kunstwerken komt aanschaffen, maar een doucheset komt monteren. Normaal gesproken kan conceptuele kunst enkel bestaan bij de gratie van 'museale legitimatie'. Met deze kunstactie hebben Kreuk en ik bekeken of dat conventionele patroon te omzeilen valt.
Nou, dat voelde niet zo op de dag dat Bert Kreuk vanuit Zwitserland naar mijn woning kwam. Toen we daar in mijn badkamer stonden, drong pas echt goed tot me door dat een vooraanstaand collectioneur een sanitair-klus in mijn appartement aan het uitvoeren was.Ik moest bij je project meteen denken aan Marcel Duchamp, die een pispot tot kunst verhief. Wat maakt sanitair zo aantrekkelijk voor conceptuele kunstenaars?
Sanitaire ruimtes zijn zeer banale ruimtes. Je wordt er geconfronteerd met een ongefilterde trivialiteit, zonder poëtische kantjes. Ik vermoed dat zoiets aantrekkelijk is voor kunstenaars die zich willen uitspreken over cultuur. In wc's en doucheputjes spoelen mensen pis, zweet en ander lichaamsvocht weg. Het is toch prachtig om juist dié waarheid te koppelen aan de pretenties van onze kunstwereld? Zelf hoop ik altijd dat mijn publiek niet lui is, en z’n best doet om zelf betekenis in werken te ontdekken. Ik hoop dat toeschouwers zich dankzij dit soort projecten bewust worden van het alledaagse in zichzelf. Van het aardse. Van het feit dat onze levens eindig zijn en je vandaag moet leven. Van het idee dat materiële zaken comfort en troost kunnen bieden. Dat het aanbrengen van een regendouche wellicht bepaalde tekortkomingen kan compenseren.Hoe doucht je nieuwe regendouche?
Samen met mijn vriendin heb ik er erg veel plezier van. Wij hebben er inmiddels al heel wat lichaamsvocht mee weggespoeld.Oké, hartstikke fijn, Daan!