De mensen die bewust op zoek gaan naar een bad trip

Als je op de hoogte wil blijven van onze beste stukken zonder je suf te scrollen, schrijf je dan in voor onze wekelijkse nieuwsbrief.

Enrique heeft veel ervaring met lsd en is bekend met de kracht van psychedelica. Toch viel het hem op wat voor helder gevoel hij van paddo‘s kreeg. “Je leert een les als je de duisternis toelaat door te trippen – en reken maar dat je goed oplet.“

Het begon toen hij met een vriend tripte die ook heroïneverslaafd was. “Toen ik naar hem keek, zag ik dat hij omringd was door een rode energie. Magere Hein hing boven zijn hoofd, alsof-ie zeggen wilde: ‘Je bent van mij!’ Het was een metafoor voor een heroïneverslaving. De rode energie kwam ook over mij heen – ik realiseerde me dat ook ik verslaafd was geworden. Magere Hein keek me aan.” De ervaring heeft hem geholpen om met heroïne te stoppen. Hij woont nu weer bij zijn ouders en werkt als afwashulp bij een restaurant. In zijn vrije tijd speelt hij gitaar, kijkt hij Netflix en rookt hij wiet.

Zowel in het Verenigd Koninkrijk als in de Verenigde Staten wordt steeds meer geld vrijgemaakt om te onderzoeken in hoeverre psilocybine, de werkzame stof in paddo‘s, kan worden toegepast om depressies te behandelen. Ook in Nederland wordt ermee geëxperimenteerd. In april opende het eerste officiële centrum voor psychedelisch onderzoek in Londen bij het Imperial College London. Wetenschappers hopen dat psilocybine de komende jaren veel invloed zal hebben in de psychiatrie. Adam Winstock, psychiater en oprichter van de Global Drugs Survey, zegt dat in het drugsrapport van 2020, dat volgende maand wordt gepresenteerd, te zien zal zijn dat steeds meer mensen zichzelf proberen te behandelen met psychedelica.

Voor mensen als Enrique zijn paddo‘s een manier om hier nog wat verder in te gaan. Dark trippers zien mogelijkheden in de horror waar een bad trip toe kan leiden.

Het onderwerp wordt veel besproken op forums als Shroomery en ook op Reddit wisselen gebruikers hun ervaringen uit. Gebruiker Alex*, schrijft bijvoorbeeld: “Om je daarna weer te realiseren dat alles oké is voelt fantastisch – alsof je weer frisse lucht krijgt en er weer tegenaan kunt.“

Als ik hem benader om er meer over te horen, kom ik erachter dat het een vrij normale jongen is, die veel van muziek, wandelen en kamperen houdt. Dat hij ook graag aan horror-trippen doet is eigenlijk bij toeval ontstaan. Toen hij met wat vrienden was gaan kamperen en ze paddo‘s hadden genomen, kreeg hij een bad trip waarin hij het idee kreeg dat hij doodging en zijn eigen begrafenis zag. Op lange termijn heeft dat hem alleen maar goed gedaan, vertelt hij. “Het heeft me stabiliteit gegeven, en ik heb nu ook veel meer oog voor alle mooie dingen die ik altijd voor lief heb genomen.“

De 33-jarige Justin uit Londen weet eveneens goed wat horror-trippen met je kan doen. Hij had een baan bij een financieringsbedrijf, die zoveel stress opleverde dat hij in een negatieve spiraal belandde en angstklachten kreeg, waarna hij ontslag nam. Hij ging parttime in de klantenservice werken en bij zijn ouders wonen. Hij zocht hulp voor zijn angstklachten door de hulp in te schakelen van emotionele coaching en deel te nemen aan stilte- en meditatie-retraites. Nu is hij zelf coach geworden.

De waarde van horror-trippen bestaat voor hem uit meer dan een snelle sensatie. "Het is een beetje als Luke Skywalker die Darth Vader ontmoet, en geconfronteerd wordt met de schaduw van zichzelf. Het is alsof je de donkere delen van je psyche naar boven laat komen en je jezelf dwingt om ernaar te kijken.“

De Star Wars-vergelijking heeft iets weg van de schaduw van Carl Jung, het deel van het onbewuste dat bestaat uit verdrongen zwakheden en tekortkomingen. Hoe minder de schaduw tot uiting komt in je bewuste leven, hoe zwarter en dichter hij is. Met andere woorden: het is volgens Jung van essentieel belang om je schaduw te erkennen.

“Veel mensen die in de stad wonen gebruiken drugs, maar dit is anders: ik gebruik paddo‘s voor heilige doeleinden,“ zegt Justin. Samen met zijn spirituele vrienden behandelen ze elke trip als een ceremonie, waarbij ze zichzelf omringen met duisternis en stilte, en op een nest van dekens en kussens gaan liggen. Er mogen geen scherpe voorwerpen in de ruimte zijn. Dan eten ze allemaal een omelet met 2,5 gram aan Ecuadoriaanse paddo‘s, en dan wachten ze. Na een tijdje kan Justin geen kleuren meer waarnemen, en is het gezicht van een vriendin naast hem helemaal donker geworden, maar haar ogen helder wit.

Als het goed wordt uitgevoerd, denkt Justin dat dark trippen op lange termijn veel voordelen oplevert. Een van hen was vorig jaar betrokken bij een ernstig auto-ongeluk – toen hij daarna paddo’s gebruikte en zich realiseerde hoe dicht hij bij de dood was geweest, stortte hij in. Het gevolg daarvan was dat hij kansen begon te pakken en een andere baan aannam.

Adam Winstock van de Global Drugs Survey waarschuwt dat je er wel voorzichtig mee moet zijn. Er zit best wat logica achter dark trippen, maar hij zou het toch niet snel aanbevelen. "De meeste mensen willen een positieve ervaring," zegt Adam. "Als je een recreatieve gebruiker bent en af en toe wat van het padje gaat – prima. We proberen al duizenden jaren om het bewustzijn te doorbreken met rituelen waar drugs bij komen kijken. Maar om jezelf expres op zo‘n manier uit te dagen, zonder dat er verder iemand op je let, is erg riskant."

"Als je oog in oog met je demonen wil staan, kun je ook in therapie gaan,“ gaat hij verder. "Wat de inzichten betreft die je opdoet tijdens een dark trip: het probleem is vooral dat de lessen die je leert niet per se de lessen zijn waarvan we weten dat we ze nodig hebben. Door te trippen ben je niet ineens minder een lul in je volgende relatie."

Sita*, een 34-jarige bibliothecaris uit Windsor, was zo enthousiast over het idee om je persoonlijk te ontwikkelen met behulp van paddo‘s, dat ze een keer 10 gram Mexicaanse paddo’s gebruikte bij een sessie. Deze paddenstoel werd gezien als een heilig door de Azteken, die hem teonanacatl noemden, wat zoiets als ‘vlees van de goden‘ betekent. “Ik kwam in een staat van bewustzijn terecht waarin mijn rug was gebroken en ik door goden werd uitgelachen en getreiterd. Het duurde zes uur, en de na-effecten hielden nog een paar dagen aan. De les? Wat zich voor je ontplooit hangt af waar je op dat moment klaar voor bent. Over het algemeen hebben mijn ervaringen me moed gegeven, en waardering voor mijn eigen bestaan. Elke trip heeft me dieper verbonden met wat er achter de sluier ligt. Dit heeft niks met recreatief gebruik te maken.“

Het is best begrijpelijk als je je zaterdagavond liever niet doorbrengt door jezelf zes uur lang de les te laten lezen door Azteekse goden. Maar wat precies goed en slecht is, is volgens deze mensen ook wat je er zelf van maakt: de ene ervaring is uitdagender dan de ander, en elke stap die je in het diepe zet is uiteindelijk een extra stap om jezelf te leren kennen. Misschien is het binnenkort wel een stuk gangbaarder om dit soort middelen voor medische doeleinden te gebruiken – en zijn bad trips ineens helemaal niet zo erg meer.

@SiobhanFW / @GeorgeYarnton