Verknipte foto's van Melbourne geïnspireerd door David Lynch

Scott Williams fotografeert dingen die je bekend voorkomen, maar alsnog een vervreemdend effect hebben. Door zijn toepassing van dubbele belichting lijken zijn foto's bij vlagen op flashbacks uit koortsdromen. Via Williams' lens verandert Melbourne in een David Lynch-set, waar de mysteries in zijstraatjes nooit zullen worden opgelost.

VICE sprak Scott over hoe hij zijn unieke manier van fotograferen ontwikkelde, en hoe regisseurs zijn stijl van fotograferen hebben beïnvloed.

VICE: Deze foto's voelen aan als stills van een of andere surrealistische film. Is dat bewust?
Scott Williams: ik hou erg veel van films, en van het werk van David Lynch, Michael Mann, en Martin Scorsese – de manier waarop zij filmen, de manier waarop een scene wordt belicht – dat is waar een groot deel van mijn inspiratie vandaan komt. Dit probeer ik te vertalen naar mijn foto's, door mijn camera te bewegen op het moment van de foto en door beweging te bevriezen.

De manier waarop je perspectieven splijt is ook erg interessant. Het lijken soms net beelden uit Inception.
Dat is wel al een oudere serie, een klein experiment. Twee beelden laten overlappen is altijd lastig omdat er vaak van alles aan de hand is op die foto's. De donkere delen komen al snel meer naar voren, dus je moet echt met de belichting spelen.

Hoelang fotografeer je al?
Ik begon fotografie vorig jaar pas serieus te nemen, toen ik Instagram begon te gebruiken om mijn horizon te verbreden. Ik heb zoveel interessante mensen ontmoet die zowel analoog als digitaal werkten, en allemaal hebben ze echt geweldig werk liggen. Ik ben niet echt een prater, dus die contacten waren erg leuk voor me.

Veel van je portretten lijken vrij intiem. Ken je de mensen op je foto's allemaal?
Ja, absoluut. Ik ga meestal op pad met vrienden, andere fotografen, of mensen die graag willen leren fotograferen. Ik zou zoveel van deze series willen maken als mogelijk is. Het verveelt nooit om mensen beter te leren kennen.

Wat is je favoriete foto?
Ik wilde een keer een foto van een vriendin van me maken met een neonbord, maar toen stond het uit. We reden geïrriteerd terug, kwamen langs Chinatown, en reden langs een steegje waar het licht van een ander bord reflecteerde in een plas. Het was een ClubX bord helemaal aan het einde van het steegje. Ik weet niet hoe, maar de plas viel op de tweede belichting perfect samen met haar oog. Veel van mijn foto's ontstaan op die manier. Je weet nooit zeker wat er gaat gebeuren met deze techniek.

Waar ben je op dit moment mee bezig?
Ik ben begonnen met knoeien met een nieuw medium-format; met een net wat hogere kwaliteit dan 35mm. Op het moment dat je focust is het beeld extreem scherp. Daarnaast ben ik ook nog bezig met een serie nachtfoto's. Ik blijf experimenteren met verschillende formats. Je weet maar nooit hoe je de mooiste foto's krijgt.