KC van SMIB wil geen superproducer zijn, hij wil gewoon mensen helpen

Als je iets van SMIB wil, is het metronetwerk van Amsterdam je beste vriend. Vanaf halte Centraal Station loop je in vijf minuten naar hun winkel op de Zeedijk, en Lijn 50, 53 en 54 brengen je naar de Bijlmer, de geboortegrond. En als je op zoek bent naar KC – producer, creative director, manusje van alles bij het collectief – moet je de 52 richting Amsterdam-Noord hebben. Daar heeft KC sinds een tijdje een huis met een studio, waar altijd wel iemand aan het werk is die je kunt scharen onder de nieuwe generatie.

Op de dag dat ik hem opzoek zijn dat Fosa YG, Loopey en Nodda – een deel van de Yung Gods, misschien wel de grootste beloftes van de hoofdstad op dit moment. Eigenlijk is alles wat zij doen direct terug te leiden naar KC. Hij produceerde de M53-tape van Fosa en Loopey, en liet ze een hoofdrol spelen op zijn eigen project Van Kees Los, wat afgelopen maandag ineens op Spotify stond en een perfecte weergave is van zijn veelzijdigheid als producer. Het is trappy, zonder concessies om te lijken op wat het goed doet in de charts. Op Niet Doen durft hij bijvoorbeeld ook te spelen met ambient-achtige invloeden.

Praktisch gezien werkt hij al jaren zo. Bij elk project uit het kamp is tenminste ergens een vingerafdruk van KC te vinden, zowel zakelijk als creatief. Hij produceerde een aanzienlijk deel van het geweldige Zwart van Ray Fuego, en is nu dus druk bezig met het lanceren van de Yung Gods, die waarschijnlijk aan het eind van de maand nog met een eigen tape komen. Aan de hand van KC dus, die de toekomst hartstikke rooskleurig inziet.

Noisey: Jij dacht: leuk, een eigen project uitbrengen op 1 april.
KC: Grapje, toch? Ik zou het eigenlijk ergens in januari uitbrengen, maar ik had de deadline niet gehaald. Ik was met veel te veel andere projecten bezig, dus ik kwam niet toe aan de mix en master. Wie legt jou een deadline op? Jijzelf?
SMIB is wel echt een label aan het worden. Hoe we nu werken – of proberen te werken – is op het gebied van structuur echt on point. Als je goed wil functioneren als label moet dat ook wel, want er is genoeg concurrentie. Dat betekent ook dat iedereen deadlines heeft. We zeggen de hele tijd dat we een bedrijf willen zijn, en als je precies weet waar je het voor doet, dan heb je geen andere keuze dan je ook zo op te stellen. Anders kom je nergens met je ambities. Wat zijn die ambities?
Eigenlijk alleen het puurste van het puurste uitbrengen. Tot nu toe is dat alleen niet winstgevend. Ik kan me voorstellen dat geld sowieso een issue is. Iedereen weet wat SMIB is, en iedereen wil wat van jullie, maar een groot deel van wat jullie zo vet maakt en wat jullie die status geeft, is dat jullie het allemaal op eigen kracht doen zonder je ziel te verkopen.
Ik probeer dat wel te bewaken binnen het label. We hebben wel met wat partijen onderhandeld, maar op het moment dat het niet puur of echt voelt, trek ik aan de handrem. Het gaat tegenwoordig zo snel, dat mensen na een paar tracks gelijk ergens kunnen tekenen. Ik vraag me af of dat gezond is. Als je als jonge jongen snel geld maakt, zonder fanbase die weet wie je bent en wat je kunt, ga je het moeilijk lang volhouden. En dat is wel waar wij voor gaan. We moeten alleen nog uitvinden hoe.

Hoe oud ben je eigenlijk? Ik heb het idee dat jij de lijm bent, en als vaderfiguur de boel bij elkaar houdt.
Ik ben vierentwintig. Dat is jong, dat weet ik. Ik voel me ook meer broer dan vader. In meetings bijvoorbeeld, of als mensen zich niet gedragen in de studio, moet je af en toe wel even zeggen dat ze normaal moeten doen en niet steeds moeten schreeuwen. Maar dat houdt niet op buiten kantoor, dat ben ik at all times. Ik ben opgegroeid met zussen, nichten en tantes. Ik heb zelf nooit een broer gehad, dus dat probeer ik wel te zijn voor anderen. Hoe heeft dat opgroeien tussen de vrouwen je gevormd?
Ik ben wel echt de emotionele guy hier. Mijn emoties komen snel op. Ik merk dat ik op de een of andere manier wat zwakker ben op dat level. Of juist sterker.
Ik bedoel zakelijk. Dan ben je niet sterker als je emoties toont. Als ik aan het werk ben, ben ik ook vaak blind. Dan werk ik alleen maar en zie ik niet wat er om me heen gebeurt. Ik doe gewoon te veel shit door elkaar. Ik ben bezig met het afmaken van mijn muziekopleiding, ik doe labelzaken, produceer m’n eigen projecten, maar ik ben ook executive producer voor andere albums van het label. Ik begeleid Yung Gods, doe de vormgeving van alle shows en ik draai als dj. Daar probeer ik mijn tijd over te verdelen.

Heb je geen zin om school gewoon te skippen?
Ja, al sinds Bummy Boys, maar ik wil het gewoon afmaken. Ik moet na dit semester nog een jaartje waarin ik eigenlijk alleen stage hoef te lopen, en dat kan bij SMIB. Dus dat is niet echt een probleem.

Het lijkt me wel vreemd om naar school te gaan, een dag nadat Ray een award wint met een album dat jij grotendeels geproduceerd hebt.
Ja. Aan de ene kant dromen we van dat soort shit, aan de andere kant ook totaal niet. Omdat de afstand van daar naar waar we vandaan komen zo groot is, verwacht je gewoon niet dat het kan. En misschien is dat ook waarom Ray nu niet ineens met z’n borst vooruit loopt. Je zult mij ook niet snel horen zeggen dat ik een award winning producer ben. Ik moest voor school vandaag een verslag schrijven over wat ik in de afgelopen twee jaar heb meegemaakt, dus ik zat te googlen naar wat we allemaal hebben gedaan. Toen pas heb ik de meester verteld dat ik aan het album van het jaar heb meegewerkt. Dat wist hij niet eens. Ik loop gewoon niet met die shit te koop. In het eerste jaar werd ik bijna van school getrapt. Het ging toen zo snel met SMIB dat ik helemaal geen tijd had voor de les. We stonden op Noorderslag dat jaar, en alle muziekscholen gaan daarheen om rond te kijken en te adverteren. Op een gegeven moment kreeg ik een flyer in m’n hand gedrukt van iemand die mij niet herkende waarop die school reclame maakte met mijn naam. ‘KC (SMIB)’ stond erop. Ik was een uithangbord terwijl ik bijna werd weggestuurd. Toen ze daarachter kwamen zijn ze me wel gaan helpen. Meester Rik en Dirk zijn m’n nigga’s. Na Noorderslag hebben zij me een nieuw traject aangeboden. Zo stimuleer je de youth. Over youth gesproken, je bent zelf ook vader, toch?
Ja man, ik heb een dochtertje. Ze woont nu wel met haar moeder in België, maar als zij hier radslagen staat te doen, doe ik met haar mee. Ik probeer haar overal in te stimuleren, waar ik kan. We gaan kleien, of ik neem haar mee naar Nemo. Die zeepbel daar vindt ze leuk. Of die dam bouwen, met dat water. Dat vond ik vroeger als kind al leuk om te doen, en nu kan ik het met haar doen.

Je hebt met Yung Gods in elk geval altijd kinderen in de buurt om voor te zorgen.
Haha, ja, al zijn ze wel grown up hoor.

Die constante toevoer van jong talent, zoals zij, is denk ik jullie grootste kwaliteit. Ben je nooit bang dat het talent in de Bijlmer opdroogt?
Nooit. Iedereen maakt daar iets van niets. Zo heb ik Ray ook leren kennen. We liepen samen stage in een Albert Heijn in Kraaiennest en vanaf het moment dat ik hem onder werktijd dronken in het magazijn blikjes bier en zakken chips zag opensnijden wist ik al dat hij anders was. Zolang dat soort jongens er zijn, wil ik een solide platform qua geld en bereik voor ze kunnen bieden waar ze zich kunnen ontwikkelen. Ik hoef ze niet eens te signen, ik wil ze gewoon helpen. Niemand hoeft een contract te tekenen, maar iedereen moet wel voor zichzelf uitvinden hoe ze zich kunnen ontwikkelen op een manier die bij ze past. En daar kan ik bij helpen op een manier die je niet ziet bij andere A&R’s in Nederland. Wat is het verschil tussen jou en een A&R bij Top Notch?
Ik kijk naar mensen en naar wat zij zelf nodig hebben, maar ik kijk nooit naar hoe de game er op dit moment uitziet. Ik kijk geen televisie, ik luister niet naar de radio, ik lees geen boeken. Niks. Ik kijk alleen maar naar mensen, en luister naar wat ze tegen me te zeggen hebben. Zo weet ik dat ik ze verder kan helpen in wat zij willen doen, hoe ze iets kunnen maken wat tijdloos is, niet hoe ze beter in een bepaald plaatje passen. Ik wil geen superproducer zijn. Ik wil mensen helpen. Dat is alles.

Nu alleen dus vanuit Noord, in plaats vanuit de Bijlmer.
Het is allemaal Ajax. Als ik maar dichtbij m’n werk zit.

Volg Noisey op Facebook, Instagram en Twitter.