Ik ging met Eerie Wanda naar een besneeuwde kinderboerderij

Pet Town klinkt als een verslavende app – zoiets als een Tamagotchi, maar dan op je telefoon. Omdat het nieuwe album van de Nijmeegse indiepopband Eerie Wanda ook zo heet, ging ik ervan uit dat het vol zou staan met liedjes over lieve diertjes, die kopjes geven wanneer ze meer aaitjes willen. Daarom sprak ik met zangeres Marina Tadic af in een kinderboerderij in haar stad, om in het gezelschap van geitjes te kletsen over de plaat. Dat we dit toevallig op de koudste en natste dag van deze winter hadden gepland, maakte het niet minder gezellig. Het Goffertpark was omgetoverd tot een prachtig winterwonderland, en wij waren de enige die de kou durfden te trotseren. Na wat vreemde blikken van het personeel en een plens vrieswater in onze schoenen, liepen we een café in om ons op te warmen met een chocolademelk. We spraken over haar album dat 25 januari uitkomt, en hoe Marina accepteerde dat we ooit allemaal sterven.

Noisey: Heb jij eigenlijk huisdieren?
Marina Tadic: Nee, want ik woon alleen. Dat zou ik zielig vinden. Ik zou wel heel graag een hond willen, daar zou ik echt heel gelukkig van worden.

Hoe kwam je eigenlijk aan de naam Pet Town? Het klinkt een beetje als een app waarin je virtuele diertjes moet verzorgen.
Haha, wat grappig. Nee, het woord ‘pet’ staat eigenlijk helemaal niet voor huisdieren. Het is ook een ouderwets woord voor favoriet, en dat is eigenlijk wat ik ermee bedoel. Mijn favoriete kleine stadje, dat is waar ik me veilig voel en ik me kan terugtrekken. Dat is dus waar het eerste nummer, wat ook zo heet, over gaat. Ik heb het album namelijk geschreven in een tijd waarin mezelf een beetje had teruggetrokken in mijn eigen wereldje.

Waar kwam dat door?
Het klinkt misschien erg dramatisch, maar zo is het niet hoor. Ik had voor het eerst mijn eigen huis en de optredens van de eerste plaat waren achter de rug, dus opeens was er even een rustperiode. Onze gitarist stopte ermee, en de andere twee bandleden hadden anderen projecten, dus ik wist niet meteen hoe ik verder moest. Die leegte heeft me toen geïnspireerd om de plaat te maken.

Big Blue Bird gaat zeker ook niet over een vogel.
Nee, de vogel in Big Blue Bird is eigenlijk een metafoor voor een duister gevoel wat over je heen vliegt en wat je meeneemt. Je hebt van die dagen waarin je wordt afgeleid van wat écht is.

Leg eens uit.
Wat echt is, is de leegte die je zelf bent. Dingen kunnen komen en kunnen gaan, maar het enige wat echt is, is jouw aanwezigheid die dat observeert.

Gaan dit soort filosofische dingen vaker door je heen?
Ja, ik denk veel na over de dood. Het enige wat je zeker weet in het leven is dat je ooit dood gaat. Ik probeer al mijn hele leven een soort rust daarin te vinden, want ik denk dat heel veel problemen die mensen hebben, komen door een angst voor de dood. Als je de dood kan leren omarmen en helemaal in het nu kan leven, dan denk ik dat je je heel goed kan voelen.

Dus jij bent niet meer bang om dood te gaan.
Nee, nu niet meer.

Sinds wanneer?
Sinds ik heb gevonden wie ik echt ben: de leegte. Wat ik daarmee bedoel, is dat als je alle gedachtes en emoties die binnenkomen afweert, er iets overblijft wat je niet kunt afweren. Dat is de kern van wie je bent. Situaties om je heen veranderen, je lichaam veroudert, maar het enige wat niet verandert is je eigen aanwezigheid. Dit is eigenlijk een Boeddhistische filosofie.

En dit komt terug in Pet Town.
Ja, zeker. Ik denk dat creativiteit en inspiratie ook vanuit die plek komt. Ik schrijf mijn nummers heel erg intuïtief. Op een bepaald moment voel ik dat als ik mijn gitaar pak, dat er dan een liedje uit gaat komen. Er zijn ook momenten dat er niks komt, dan moet ik stoppen.

Dat lijkt me wel frustrerend.
Ja, maar die frustratie is eigenlijk gewoon je ego die je onder druk zet. Dat moet je ook loslaten.

Je komt over alsof je veel rust hebt in je hoofd.
Nou, soms is het gewoon goed om even stil te staan en al je gedachtes te observeren en te denken: dit zijn allemaal gedachtes die komen en gaan, en ik ben de stilte tussen die gedachtes in. Als je dat kan voelen, dan voel je je echt zo licht als een veertje.

Wat moet ik doen om dit ook te krijgen?
Ik heb bijvoorbeeld veel video’s gezien van Eckhart Tolle, een spirituele leraar. Hij is eigenlijk een soort Yoda. Zo ziet hij er ook uit. Wat hij vertelt, raakt me echt meteen. Verder vind ik David Lynch erg inspirerend en Russell Brand, die zijn ook veel bezig met transcendente meditatie.

Hoe noem je deze filosofie nou eigenlijk?
Bewustzijn. Je moet eigenlijk nergens aan denken.

Wanneer ben je hiermee begonnen?
Zo’n drie of vier jaar geleden. Eigenlijk toen ik begon met op een podium staan. Het is namelijk de perfecte plek om je ego te voelen, wat kan betekenen dat je je beter voelt dan iedereen, maar het kan ook zijn dat het je laat voelen alsof iedereen je stom vindt. Je moet jezelf helemaal accepteren voor wie je bent, hoe je eruitziet en de fouten die je maakt. Dat was een belangrijke aanleiding voor mij om op zoek te gaan naar hoe ik beter in mijn vel kon zitten.

Hoop je dat mensen na het luisteren van je album er spiritueler uit komen?
Natuurlijk hoop ik dat mensen door mijn nummers opeens hun eigen bewustzijn ervaren, maar dat is niet mijn taak. Mijn liedjes zijn ook erg persoonlijk. Een van mijn liedjes, The Intruder, gaat bijvoorbeeld over het verlangen naar een verstoring in de dagelijkse gang van zaken – iemand die je even de goede richting op stuurt. Het is een positieve indringer, eigenlijk. Zelfs al kunnen relaties bijvoorbeeld verkeerd aflopen, we leren er wel heel veel van.

Een van de singles op het album is Moon. Heb jij toevallig laatst die superbloedwolfmaan gezien?
Ja, en het deed hele rare dingen met mijn brein. Ik wist niet eens dat die maan er was, maar ik voelde me de hele dag al raar. Ik was ook ongesteld, en dat tijdens een volle maan, dus ik voelde me wel één met de natuur. De hele dag al voelde ik me wazig in mijn hoofd en kon ik me niet focussen tijdens het autorijden. Ik moest die dag ook een show spelen en was erop voorbereid dat het een slecht optreden zou worden, maar gelukkig viel het mee. Pas toen ik ‘s nachts naar buiten ging, zag ik die maan en wist ik waarom ik me zo raar voelde. Ik heb eigenlijk altijd van die rare hormonen die loskomen tijdens de volle maan.

Volg Noisey op Facebook, Instagram en Twitter.