Muziek

Mental Theo is tegenwoordig woke af

Dit stuk verscheen eerder op Thump

Hoewel de zin ‘Het is veelzeggend dat Ramon [Charly Lownoise, red.] bij interviews vaak maar weinig zei’ onbedoeld fraai is, hoef je Wonderful Days, de biografie van Mental Theo, voor de literaire waarde niet per se te lezen. Toch werkt het boek verslavend. Het gaat over muziek, televisie, vriendschap, rouw, liefde, geld, auto’s en seks. Heel veel seks. Net het leven zelf, eigenlijk. Maar dan met meer seks. Terwijl ik als veertienjarig mannetje op mijn kamer met Charlottenburg op repeat door de Hitkrant zat te bladeren, lag mijn muzikale held elke avond plezier te maken in zijn hotelkamer. Het is wat.

Inmiddels is Mental Theo 52. Op het terras van het Amstel Hotel eten we peperdure pinda’s uit hetzelfde schaaltje.

Videos by VICE

THUMP: Je biografie leest vlot weg. Ik heb het in één dag uitgelezen.
Mental Theo: Ik vind dat knap. Ik kreeg een keer een boek van Nova van Dijk, met wie ik voor RTL het programma Arctic experience heb gemaakt. Het parfum van Patrick Süskind, ken je dat?

Tuurlijk. Klassiekertje.
Ja? Ik weet echt niets van boeken. Ik dacht, o god, wil ik een beetje indruk op haar maken dan moet ik eraan geloven. Het was het eerste boek dat ik van a tot z gelezen heb. Toen ik mijn biografie ging maken met [ghostwriter] Vincent de Vries, zei ik: ‘We doen er geen foto’s in. Lezers moeten hun eigen plaatje creëren. Ik wil dat ze, net als bij Süskind, alles kunnen proeven en ruiken.’ Dat heeft hij heel erg mooi gedaan.

Waren er no-go’s?
Ik wilde eerlijk zijn, het hele verhaal vertellen, maar niemand onderuit schoppen. Ik vertel ergens dat collega’s zich over mijn rug heen hebben verrijkt. Daar kun je een half boek over schrijven. Dat heb ik bewust niet gedaan. Ik heb ze die fouten vergeven. Als ik ze tegenkom geef ik ze een knuffel. Zelf heb ik ook fouten gemaakt.

Je zette bijvoorbeeld je eigen tracks op de Thunderdome-cd’s die je zelf samenstelde.
Dat was mij nadrukkelijk verboden, maar zo’n track leverde veel geld op. Ik dacht, fuck it. De tracks waren ontzettend goed, dus ik flikte dat gewoon. Binnen een jaar had ik hetzelfde salaris als de directeur van Arcade. Achteraf is dat ook wel weer lachen.

Je houdt je zoon Nick goeddeels buiten het boek.
Ik vroeg hoever we zouden gaan. Hij vond dat niet belangrijk. Hij is heel erg cool, heel chill, maar ik denk, als vader, dat het belangrijk is dat de schijnwerpers nu niet op hem gericht zijn. Om nou dat hele verhaal op te schrijven over mijn relatiebreuk en de emoties die dat teweeg bracht, dat is denk ik niet relevant. Ook voor de bescherming van Nick. Dit gaat over mij, niet over hem. Terwijl hij wel de allerbelangrijkste in mijn leven is.

De ex-vriendin van Charly Lownoise komt er minder goed vanaf.
Ja, die is wel even neergezet. Zij kwam op een verkeerd moment in zijn leven, trok hem omlaag, kwetste hem. Ik zag het gebeuren, maar hij was verliefd. Zeg er dan maar eens iets van. Ze kraakte echt alles af. Alles wat we deden was stom. Als de boog gespannen staat, moet je zulke mensen niet om je heen hebben. Maar dit gaat over toen. Misschien is ze een geweldige vrouw geworden. Op dat moment was ze ook nog maar een kind.

Je vertelt uitgebreid over de vele vrouwen met wie je vreemdging, terwijl de moeder van je kind thuis zat. Voelde je je nooit schuldig?
Als je weet dat ze de ware niet is, en je zit in die rollercoaster van succes… het is hartstikke slecht dat je vreemdgaat. Maar beter voor je trouwen, dan na je trouwen. Toen het aan het licht kwam, heb ik het direct toegegeven. Hoe pijnlijk het ook was.

Je hebt geloof ik niet erg warme herinneringen overgehouden aan je ex-collega’s van TMF. Bridget Maasland krijgt in je boek een subtiele veeg uit de pan.
TMF was een poppetjeswereld. Vandaag de dag zie je nog dat een Bridget, een Sylvana Simons, erbij lopen met een bepaalde attitude. Prima, ik hoop dat ze gelukkig zijn. Maar in die tijd, als onwetende tieners, wilde iedereen de beste en de mooiste zijn. Dat wereldje haatte ik. Ik wilde gewoon reizen en naar de discotheek. En ja, dan werd er hier en daar wel eens wat geroepen. Ook na die tijd nog. Dan was het: Charly & Theo brengen een album uit, het geld zal wel op zijn. Wat jammer eigenlijk. Waar ben je dan mee bezig? Zit die haat er nog steeds in?

Was die afkeer wederzijds?
Ik heb nooit iemand gehaat. Als privépersoon is Bridget misschien een geweldig iemand. Dat weet ik niet, dus daar ga ik niet over oordelen. Als tv-meisje doet ze dit soort uitlatingen. Daar moet je wel mee oppassen. Albert Verlinde heeft mij in het verleden ook onderuit gehaald. Ik werd drie jaar lang met de nek aangekeken, want ik pakte zogenaamd alle meisjes van zeventien. Dat begon bij TV Limburg, waar ze te vroeg iets hadden geroepen wat helemaal niet waar bleek te zijn.

Heb je daar erg onder geleden?
Ja. Mensen hebben snel hun oordeel klaar. Ik ga nooit meer zomaar naar een kroeg. Uit eten ga ik nauwelijks. Je wordt wat mensenschuw.

Is dat inmiddels minder geworden?
Nee, ik ben nog steeds alert. Mijn tourmanager zegt weleens: ‘Zullen we nog even naar de kroeg?’ No fucking way. Daarom woon ik in het buitenland, daar kent niemand mij.

In het hoofdstuk over die aanranding die nooit gebeurd is, zeg je dat je nooit ingaat op provocaties. Niet omdat je laf bent, maar uit respect voor degene die je uitdaagt.
Dat is heel vaak gebeurd. Dan hebben ze een slokje op, gaan ze me uitdagen. Ik was een keer zo boos dat ik een groep in dook en op ze in begon te hakken. Ik was er soms gewoon klaar mee, dan is dat net even de druppel. Tegenwoordig ontwijk ik die situaties.

Je bent een verstandige man geworden.
Ik heb een geweldige vrouw, die mij leerde spiegelen. Hoe is de situatie voor de andere partij? Waarom doen ze wat ze doen? Misschien vanwege de dingen die ik roep. Ik vond het geweldig dat ik vroeger al die meiden achter me aan had, maar zo krijg je natuurlijk wel jaloerse vriendjes.

Je stond ooit op de kieslijst voor de Partij van de Toekomst. Dat staat niet in je boek.
Johan Vlemmix, wat overigens een geweldige vent is – prettig gestoord, maar zakelijk fucking goed; hij heeft een nieuw huis laten bouwen waar de koningin jaloers op zou zijn – die Johan Vlemmix dus, heeft als hobby beroemd zijn. Op een goede dag komt hij binnen lopen op de zaak. ‘Ik ga met de verkiezingen meedoen. Wie wil er op de kieslijst? Jij, Theo? Dan word je de nummer twee.’ Ik vond het helemaal goed. Wist ik veel? Ik weet niets van politiek. Je bent dan blijkbaar de running mate, dus ik kreeg de volle laag en werd heel serieus benaderd. Ik speelde het maar mee. Godzijdank heb ik geen zetel gehaald. Daar ben ik echt aan een ramp ontsprongen. Politiek is een serieuze zaak. Vandaag de dag zijn er andere BN’ers die zich eraan wagen. Sylvana Simons… Ik ben niet degene om er een oordeel over te vellen, maar als nuchter denkend mens zeg ik: je gaat naar de slager voor een goed stuk vlees, je gaat naar de timmerman als je iets moet laten timmeren, en naar de bakker voor brood. Zo geldt dat ook voor de politiek. Dat doe je niet zomaar eventjes.

Je vertelt uitgebreid over de vele vrouwen met wie je naar bed bent geweest, maar vermijd angstvallig een getal te noemen.
Omdat het er zoveel geweest zijn. Zo makkelijk als je die optredens deed, zo makkelijk had je die avond weer een nieuwe vriendin. Weer bloedmooi, weer een fotomodel. Weet je wat trouwens oneerlijk is? Als een vrouw veel mannen gehad heeft, zijn mannen snel geneigd om te zeggen: wat een slet. Dat is onzin. Een vrouw heeft evenveel rechten als een man. Zij mag ook leven, genieten, ontdekken, op zoek gaan naar de ware.

Dat is heel woke van je. Kunnen we nog muziek van je verwachten?
Ik heb in de EDM-scene veel muziek uitgebracht in het buitenland. Daar zien ze mij als een dance-artiest. In Nederland denken ze dat ik alleen maar nineties draai. Dat doe ik óók, maar dat moet je apart aanvragen. Anders draai ik vooral freestyle. Er komt nu een trapplaat uit. Daarbij ben ik ontzettend geholpen door mijn zoon. Hij heeft die plaat voor een groot deel gemaakt.

Heet-ie Mental Nick?
Nee, Noma$. Hij komt binnenkort met een 2017-versie van Wonderful Days. Zonder orgeltje, dat vond-ie vreselijk. En echt, voor het eerst sinds Live at London heb ik gehuild in de studio. Het zou toch wat zijn als dit opnieuw een hit wordt.