FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

"De koolstof in onze atmosfeer is onze vriend," zegt deze duurzame architect

Architect William McDonough wil dat we koolstof uit de atmosfeer gebruiken ten gunste van de samenleving.
Beeld: McDonough

Als je alle berichten leest over klimaatverandering dan is het niet zo gek dat mensen denken dat koolstof de vijand is van de natuur. In de verbeelding van de meeste mensen is het een giftige afvalstof die ons klimaat verpest - een groengrijze derrie die in de atmosfeer bubbelt uit slecht gesloten roestvaten (dat sinds Captain Planet toch de universele metafoor voor vervuiling is geworden.)

Dit is althans de premisse van een commentaar van architect William McDonough, die gister verscheen in Nature(al komt Captain Planet er niet in voor). Het stuk had de titel Carbon is not the Enemy, en het is een voorstel om koolstof te rebranden. Het chemische element C moet niet langer enkel als vervuiler bekend staan, maar ook als belangrijke grondstof. Koolstof is een essentiële bouwsteen voor het leven op aarde, van fotosynthese en koolstof in de bodem tot superkoolstof.

Advertentie

"Beter dan de oorlog te verklaren, kunnen we met koolstof in ons voordeel gebruiken," schrijft McDonough. "Om een nieuwe relatie aan te gaan met koolstof, stel ik een nieuwe taal voor - levend en duurzaam. We moeten manieren vinden waarop koolstof veilig en winstgevend kan zijn. Dat is een positievere aanpak dan koolstof enkel uit te willen bannen."

De manier waarop de samenleving over koolstof praat is bovendien zeer verwarrend, zegt McDonough. Er is een wijdverspreide verwatering van de termen "koolstofpositief" en "koolstofnegatief", schrijft hij. Bhutan zegt koolstofnegatief te zijn omdat haar bossen meer koolstof opnemen dan dat het land uitstoot. Tegelijkertijd claimen bedrijven koolstofpositief te zijn om dezelfde reden.

We zien tegenstellingen in overheidsinstellingen. Projectmanagers zien koolstof als grondstof; Milieubescherming ziet het als vervuiling, de Nederlandse overheid gebuikt het als financieel middel (vanwege de emissiehandel) en planten hebben koolstof nodig om te groeien. De koolstof in de grond is tenslotte de laatste vorm van voedzame vloeibare koolstof en koolstof in de lucht.

"Laten we die koolstofbruggen gebruiken," schrijft McDonough. "Laten we koolstof uit de atmosfeer gebruiken om biologische processen te ondersteunen en tegelijkertijd klimaatverandering te bestrijden. Laten we regeneratieve landbouw en stadsontwikkeling inzetten om de biologische activiteit te verhogen. Laten we riolering gebruiken voor bemesting. Laten we koolstof zien als grondstof om leven mee te onderhouden."

Koolstofpositief betekent in zijn denken meer dan alleen koolstofbeperking. We moeten het overschot van koolstof in de atmosfeer omvormen tot iets bruikbaars - om planten te voeden, of om plastic mee te maken en om huizen mee te bouwen. Op zich valt daar weinig tegenin te brengen. Het is een pleidooi voor een groenere samenleving die meer werkt zoals de natuur, en het ontslaat koolstof van de goed-slecht dualiteit.

De kanttekening die ik zou willen maken is dat hij een erg rooskleurig beeld schetst over de staat van het klimaat. In andere woorden: hoe veel koolstof-partycups we ook maken, het zal ons niet lukken om ons een weg uit onze klimaatperikelen te designen.