Ik werd zwanger van mijn eerste keer seks

Ik werd zwanger van de eerste keer dat ik seks had. Dat was niet het plan. Het plan was om seks te hebben met een man waarmee ik ging trouwen. Ik was niet getrouwd. Ik was bijna negentien, woonde in een studentenkamer en droeg het zaad van een jongen die ik in de kerk had ontmoet in me.

Aan het begin van de middelbare school bekeerde ik me tot het zuidelijk baptisme, het grootste protestantse kerkgenootschap in de VS. Een vriend had me meegenomen naar een bidsessie die de hele dag duurde, en al snel was ik helemaal om. Ik sloot me aan bij Disciples Now (voor hippe tieners die in Jezus geloofden), ging mee op kerkkamp en mee op missies. Ik leerde stukken uit de Bijbel voor de lol uit mijn hoofd. Al snel bestonden mijn weekenden uit langs de deuren gaan om mensen over Jezus te vertellen, en hoe ze in de hemel terecht konden komen. Seks voor het huwelijk met een jongen van de kerk paste niet in dat plaatje.

Hoewel mijn ouders gematigde gelovigen waren, waren ze net zo strikt over seks als de baptisten. Seks was niet iets waar je over praatte of naar vroeg. Mijn broer en ik waren geadopteerd en ik denk dat ze het wel fijn vonden als wij dachten dat ze nog nooit seks hadden gehad. Ik weet zeker dat ze het wel hebben gedaan, maar in theorie was het niet nodig geweest.

Toen ik een jaar of elf was, vroeg ik mijn moeder naar seks terwijl we broeken aan het kopen waren.

Ik zei: "Moeten we het niet eens over seks hebben?"

Ze keek me aan en zei: "We hebben kabeltelevisie."

Dus ik moest mijn kennis over seks blijkbaar via Showtime en HBO vergaren. Dat deed ik dus.

Toen ik achttien was, voelde ik me ontzettend geil en Jezus deed niks om dat te verhelpen. Ik had tegen die tijd een groot deel van mijn geloof al verloren, doordat ik mijn eerst geschiedenisles op de universiteit had gehad. Toen ik erachter kwam hoe het christendom en de Bijbel werden ingezet om controle uit te kunnen oefenen over mensen, vooral mensen die niet konden lezen, verloor het zijn aantrekkingskracht. Tegelijkertijd had ik sterke fysieke behoeftes die ik niet begreep. Ik werd stuiptrekkend wakker, had natte dromen. Ik dacht dat er iets mis was met me, want niemand had me verteld dat meisjes ook zulke behoeftes konden hebben.

Uiteindelijk won mijn lichaam het van mijn geest en had ik seks met Dan.

Dan en ik begonnen te daten in het laatste jaar van de middelbare school. Hij was lief en een beetje gek, een beetje dik maar wel knap – ik vond hem ontzettend aantrekkelijk. We hadden uitgebreide zoensessies. We zaten zoveel aan elkaar op tripjes naar de kerk en naar het winkelcentrum dat mensen blijkbaar dachten dat we al seks hadden gehad. Toen ik in mijn eerste jaar van de universiteit zat, zat hij in zijn tweede, dichtbij de plek waar we waren opgegroeid. We waren uit elkaar gegroeid en waren niet echt samen meer. Soms zag ik hem nog als ik thuis was.

Een paar weken voor mijn negentiende verjaardag zat ik in de auto op weg naar huis, zonder mijn ouders te hebben geïnformeerd. Ik ging namelijk naar Dan toe. Ik had het hem niet verteld, maar ik had besloten dat ik eindelijk S-E-K-S met hem ging hebben.

We dronken cocktails en kletsen wat. Het was ongemakkelijk omdat we niet officieel meer samen waren en ik wist dat ik deze keer niet zou stoppen. We zoenden wat en verplaatsten ons toen naar de slaapkamer. Toen deden we het.

O mijn God, ik was er zo klaar voor. Ik wist niet wat ik ervan had verwacht – ik had er niet echt rationeel over nagedacht. Ik had gewoon een behoefte om hem in me te hebben. Het was een oerinstinct. Hij zat bovenop, want het was mijn eerste keer. Er was geen reden om creatief te gaan lopen doen.

Hij deed een condoom om en vlak voor hij bij me naar binnen ging, fluisterde hij: "hou me vast".

Dat was goed advies. Ik sloeg mijn armen om hem heen en hield hem stevig vast terwijl hij binnen in me bewoog. Ik voelde me heel warm. Ik kon niet geloven dat dit eindelijk gebeurde. Mijn lichaam voelde als een opslagplaats voor vuurwerk dat explodeerde.

Het was best snel klaar, maar niet te snel. We bleven een tijdje liggen, dachten na over wat er net was gebeurd. Toen wilde ik het nog een keer doen.

Ik kuste hem en we begonnen opnieuw. Ik klom bovenop hem en dat voelde als een uitdagende feministische daad. Ik doe iets wat goed voelt! Seks is natuurlijk! Ik neem controle over mezelf!

Ik had geen pauze genomen om een condoom bij hem om te doen. Ik wilde het voelen zonder condoom, zonder iets ertussen. Ik was echt van plan om te stoppen zodat hij een condoom om kon doen. Maar ik wou het één seconde voelen, en toen nog een seconde. Toen voelde ik het. Hij kwam in me en ik voelde het net achter mijn navel.

Ik was zwanger.

Een paar weken later begon ik me af te vragen of ik zwanger was want mijn borsten deden pijn en ik voelde me gek, niet als mezelf. Maar ik negeerde het. Niemand wordt zwanger van haar eerste keer, ik stel me aan. Toen ik niet ongesteld werd, haalde ik een test. Er stond op dat ik zwanger was. Ik werd rood van schaamte en angst. Maar het was een goedkope test, er was ruimte voor fouten.

Ik ging naar een kliniek, plaste in een potje en deed een echte test.

Toen de kliniek belde met de resultaten, was mijn kamergenootje niet thuis en deed ik een dutje in onze kamer. Ik zat op mijn bed, luisterde en wachtte op de geruststellende woorden dat ik niet zwanger was.

De vrouw aan de telefoon zei dat de test positief was. De tijd stond stil. Alles veranderde. Het was niet langer hypothetisch. Nu had ik een enorm probleem. Ik hing op en schreeuwde en huilde. Ik wist dat andere mensen in het gebouw me konden horen, maar het boeide me niet. Nu was het echt. Ik zwolg onder het gewicht ervan.

Wat nu?

Ik heb altijd gevonden dat een abortus de keuze van de vrouw is, maar ik dacht niet dat het een keuze was die ik ooit zou moeten maken. Ik was altijd een braaf meisje, een goede student, super christelijk. Nu was ik zwanger. Ik ging mijn opties na.

Ik stelde me voor hoe het zou zijn om een baby te krijgen en die te laten adopteren. Mijn biologische moeder raakte zwanger terwijl ze studeerde. Ze studeerde muziek, was religieus en dirigeerde het koor van de kerk. Toen had ze seks en werd ze zwanger van mij. Ze liet mij in haar groeien, ongeacht de gevolgen die dit zou hebben voor haar ouders, haar leven en haar opleiding. Ze droeg me negen maanden en gaf me toen aan een adoptiecentrum. Dat was in 1969 en ze was negentien. In 1989, toen ik negentien was, stond ik voor hetzelfde probleem.

Ik vond het niet leuk dat ik geadopteerd was. Ik voelde me altijd raar. Dat is niet iets wat ik hoor te zeggen. Ik moest dankbaar zijn dat ik uitgekozen ben. Een heleboel geadopteerde kinderen vinden het niet erg. Sommige, zoals mijn broer, vragen er nooit naar. Maar ik vond het echt niet leuk. Ik vond dat als ik ooit zwanger zou zijn, ik het kind zou houden.

Ik overwoog het te doen, maar het sprak me niet aan om een kind op te voeden. Ik had niet de behoefte om me voort te planten. Er was niets spiritueels dat mij overhaalde om een leven te creëren. En lichamelijk wilde ik het al helemaal niet. Ik wilde geen baby.

Toen bleef abortus over: het was de enige manier voor mij om de baby niet te krijgen en niet meer zwanger te zijn. Het was de enige optie die ik serieus overwoog.

Ik belde Dan en vertelde het. Zijn eerste vraag was of ik zeker wist dat het van hem was. Echt, Jongen van de Kerk? Maakt een situatie als deze van elke jongen een enorme klootzak? Ik zei dat ik zeker wist dat het van hem was, omdat ik met niemand anders seks had gehad. Het was verschrikkelijk en beschamend om te moeten doen.

Het kostte 300 dollar en hij zei dat hij de helft zou betalen. Ineens voelde ik me alsof ik van het slimme, voorzichtige, preutse meisje met een goede opleiding veranderde in de slet die bij haar vriend moest aankloppen voor abortusgeld. Ik verkocht studieboeken voor mijn deel van het geld. Het semester was nog niet afgelopen, maar toch verkocht ik ze.

Ik schaamde me en voelde me alleen en stom. Ik haatte mezelf omdat ik in deze situatie verzeild was geraakt. Ik haatte mijn lichaam omdat het mij dit aan deed. Wat een verraad. Het was alsof God mij strafte. Ik had gewacht met seks omdat ik wist dat ik het niet moest doen, toen had ik het EEN KEER – oké, eigenlijk twee keer – en ik werd zwanger. Waarom ik? Ik was boos. Mensen hebben zo vaak seks zonder zulke enorme gevolgen.

Toen het tijd was voor de ingreep, betaalde Dan zijn helft niet. Hij zei dat hij had geprobeerd het te krijgen maar dat het niet was gelukt. Ik leende het geld van een vriend.

De kliniek was steriel, maar gastvrij. Het voelde als een gewone dokterspraktijk, maar dan in lichtbruine kleuren in plaats van wit. Ik meldde me bij een vrouw van in de twintig met opvallend haar. Ik betaalde contant. Ze glimlachte begrijpend naar me. Dat vond ik fijn.

Er heerst een mythe dat abortus makkelijk is. Dat is niet waar. Ook al wist ik dat het de goede keuze was voor mij, het was toch moeilijk en emotioneel. Wat als ik een fout maakte? Die kon ik niet ongedaan maken. Ik had nog nooit eerder zo'n soort beslissing hoeven nemen.

De ingreep begint als een gynaecologische check. Maar ik was nog nooit bij de gynaecoloog geweest, dus zelfs dit was nieuw en oncomfortabel voor me. Ik moest een papieren jurk met een open rug aan en op de tafel gaan liggen. De dokter werkte snel. Hij was niet aardig of gemeen. Hij was professioneel en maakte amper oogcontact. Niemand wilde dit, maar we maakten er het beste van.

Ik leunde naar achteren en er werd een slang bij me naar binnen gebracht. Ik kon niet zien wat ze deden en dat wilde ik ook niet. De dokter deed de machine aan. Het maakte een laag zoemend geluid in een verder stille kamer. Ik lag daar terwijl een leven uit mij werd gezogen. Ik voelde me ziek. Ik dacht dat ik het voelde, maar er zitten geen zenuwen in een baarmoeder. Door het geluid van de machine en de kennis over wat het deed kon ik het me voorstellen.

Het duurde ongeveer tien minuten. Toen hij de apparaten verwijderde en zei dat voorbij was, liet ik de realiteit tot me doordringen.

Ik had mijn emoties ingehouden om door de procedure te kunnen komen, maar nu sloegen ze in. Ik had net een baby weg laten halen. Misschien was het de bedoeling dat ik die baby had gekregen. Wat als het al een ziel had? Wat als ik nooit mee kinderen kon krijgen? Wat als dit kind speciaal was en geboren moest worden? Mijn geschiedenis met Jezus kwam achter me aan. Had een ik onvergeeflijke zonde begaan? Had ik net een moord gepleegd? Wat als mijn biologische moeder dit had gedaan?

En toen viel ik flauw.

Een verpleegkundige hielp me overeind, gaf me een stapel verband en zei dat ik de komende 24 uur zou bloeden en krampen zou voelen. Ik werd naar een half verlichte wachtkamer met bedden en televisies gebracht. Twee andere vrouwen waren er al aan het uitrusten. Ik wachtte daar totdat een vriend me op kwam halen.

De dagen erna sliep ik veel. Langzaamaan pakte ik het leven weer op, maar ditmaal droeg ik een geheim. Ik was negentien en ging er niet goed mee om. Ik voelde me schuldig, verdrietig en depressief. De maanden daarop ging ik los. Ik dronk veel, nam drugs, neukte veel. Het boeide me niet meer. Mijn seksualiteit en lichaam waren niet meer bijzonder, er was geen reden meer om te wachten. Ik had seks gehad en was ervoor gestraft. Ik kon het net zo goed blijven doen. Het was alsof ik haatseks had om seks terug te pakken. Ik haatte mezelf omdat ik dit liet gebeuren, en strafte mezelf nog jarenlang.

Op een gegeven moment begon ik stil te staan bij hoe oud mijn kind zou zijn geweest. Toen ik drieëntwintig was, gaf ik les en begon ik stand up comedy te doen. Ik zou een drie jaar oud kind hebben gehad. Toen ik 27 was, zat ik in een show van MTV. Ik had een kind in groep 3 gehad. Mijn moeder ging dood toen mijn kind vijftien zou zijn geweest. Ik stopte met tellen toen het kind in de twintig zou zijn geweest.

Abortus laten plegen was niet niks. Het was emotioneel. Het is besproken in therapie. Ik heb leren omgaan met schuldgevoelens en ik accepteer nu wat ik heb gedaan. Ik vind nu ook dat conservatieve christelijke ideeën over seks gewoon patriarchale onzin is. Dat is waar mijn schaamte vandaan kwam. Ze leerden me dat seks niet iets was wat ik met mijn lichaam hoorde te doen. Seks is zeker weten iets wat achttienjarigen moeten doen met hun geweldige jonge lichamen. Als ik niet opgevoed was met zulke rare ideeën over seks, had ik er misschien niet zo geheimzinnig over gedaan en was ik misschien niet zwanger geworden.

Ze zeggen dat de geboorte van een kind een wonder is en dat elk kind speciaal is. Hoeveel echt geweldige mensen ken je? Ik ken een heleboel klootzakken. Ik weet zeker dat mijn kind best fucked-up zou zijn geworden als volwassen persoon. Je neemt de wereld niet een persoon af als je een kind laat weghalen. Ik ben geweldig, maar ik beloof je dat er geen grote leegte zou zijn als ik was weggehaald.

Het was niet makkelijk maar als ik het nog eens had moeten doen, had ik het weer gedaan. Het was de goede keuze en ik ben dankbaar dat ik de mogelijkheid had om een veilige abortus te hebben. Een kind krijgen is iets waar je lang over na moet denken. Ik was een geile achttienjarige die boven op een piemel klom in een vlaag van ondoordachte passie. Dat is niet de manier om een persoon te creëren. En het is geen fout waar je de rest van je leven last van zou moeten hebben.