Dit is de nieuwe generatie naakte Britten

Laura Pannack is een fotograaf uit Londen en bracht een tijdje door in een gemeenschap van jonge Britse nudisten – mensen die zich door naakt te zijn nog vrijer willen voelen.

Eén van de nudisten vertelde Laura: "Ik voelde me aangetrokken door het grote gelijkmakende aspect van naturisme. Al het verschil wordt gelijk getrokken, een rijk persoon ziet er niet anders uit dan iemand die arm is. Iemand die normaal heel modebewust gekleed gaat, valt niet méér op dan iemand die zich niet met kleding bezighoudt. Bij naturisten heb ik het gevoel dat ik hun gelijke ben – ik ben niet beter, zij zijn niet beter, we zijn gewoon mensen. Ik heb het gevoel dat er door geen kleding te dragen een barrière tussen mensen verdwijnt, waardoor je in staat bent om mensen op een manier te ontmoeten en met ze te praten zonder dat ze iets te verbergen hebben voor elkaar."

Ik belde de fotograaf om iets meer te weten te komen over de nieuwste generatie nudisten van Engeland.

VICE: Hoe ontdekte je het nudistenkamp?
Laura Pannack: Ik was net klaar met mijn studie en ik was op zoek naar een nieuw project toen ik deze club voor jonge Britse nudisten tegenkwam. Meer dan een jaar liep ik mee en leerde iedereen kennen. Ze organiseren een jaarlijks zomerkamp, maar de meeste leden zijn tussen de dertig en veertig jaar oud, terwijl ik juist jonge mensen wilde fotograferen.

Daarom ging ik op onderzoek uit en zo vond ik door heel Engeland jonge nudisten. Ik zocht ze stuk voor stuk op,en introduceerde ze bij de nudistenclub. Het was een behoorlijke missie. Maar ik vind het een geweldig idee dat mensen die niets met elkaar gemeen hebben behalve hun interesse in nudisme, samen kunnen komen. Alles bij elkaar ben ik drie jaar met het project bezig geweest.

Hoeveel mensen leven in dat kamp?
Rond de veertig in totaal. Maar ik heb er ongeveer tien gefotografeerd.

Op de foto's staan meer mannen dan vrouwen. Is dit ook in het echt de verhouding?
Ja, de club bestaat voornamelijk uit mannen. Ik wilde vrouwen toevoegen voor een betere balans en dat was moeilijk. Maar toen ik erover nadacht, realiseerde ik me dat ik mensen niet wilde misleiden.

Wat doen deze naturisten in het dagelijks leven?
Er zitten studenten bij, een soldaat, en een voormalig gevangenisbewaarder. Een van de redenen waarom ik niet iedereen kon fotograferen, was vanwege hun werk. Eén van hen is bijvoorbeeld docent.

Denk je dat ze een boodschap willen overbrengen met hun naakt zijn?
Ze hebben allemaal hun eigen reden. Voor sommige nudisten is het een manier van leven die ze al van kinds af aan kennen en is het volkomen natuurlijk. Anderen zijn heel begaan en zien naturisme als een ideologie. Voor het gros van de mensen is het gewoon een hobby. Dan is er nog een andere, laatste categorie van mensen die een dubbelleven leiden. Dit is echt een totale ontsnapping voor hen – een paar van de mensen die ik heb ontmoet zijn getrouwd en hun partners hebben geen flauw idee dat ze naturist zijn.

Was er iemand bijzonder trots op z'n naakte lichaam?
Wat de nudisten die ik sprak met elkaar gemeen lijken te hebben, is het gevoel dat bloot zijn belangrijker is dan hun fysieke voorkomen. Ik heb hiervan geleerd dat je je lichaam vergeet. Die mensen zijn daar om plezier te hebben van het feit dat ze naakt zijn, niet om elkaar te beoordelen. Ik fotografeerde een jongen die behoorlijk dik was en hij was zich heel bewust van zijn leeftijd. Hij was een naturist geworden in een poging zichzelf te accepteren en gelukkig te worden.

Je was zelf ook naakt. Heb je daar zelf voor gekozen of was dat verplicht?
Een beetje van beide. De eerste keer wilde ik mijn kleren uittrekken om te voelen wat daar nou aan was. En ik wilde het vertouwen winnen van mijn onderwerpen. Ik wilde ze duidelijk maken dat ik er niet was om ze te ontmaskeren. Ik mocht sommige nudisten gewoon echt niet fotograferen als ik kleren aan had. Maar als je in het nudistenkamp bent voel je je juist veel kwetsbaarder als je kleren aan hebt. Dan ben je ineens een minderheid.

Bekijk meer van Laura's werk op haar website.