We spraken de moeder die haar zoons heeft gebreid

Gisteren doken er foto's op waar ik nauwelijks meer van slaap. Op de foto's zag ik iets dat leek op een levensgroot tekenfilmfiguur van wol die zijn gezicht heeft gewassen met zoutzuur. Het bleek te gaan om een vrouw die besloten had haar zoons levensgroot na te breien. Ze heet Marieke Voorsluijs, die naar eigen zeggen "professioneel breier" zou zijn.

Het leek me - ook voor mijn gemoedsrust - een goed idee om te bellen met Marieke, vooral om de cruciale, alles omvattende vraag te stellen: waarom?

VICE: Laat me met de deur in huis vallen. Waarom heb je je zoons gebreid?
Marieke Voorsluijs: Op een dag vroeg ik me af: hoe leuk zou het zijn om wollen versies van mijn zoons te maken? Ik ben er meteen mee aan de slag gegaan. Toen ze klaar waren liet ik ze aan mijn vrienden zien. Die vonden het doodeng en zelfs goor. Toen ik merkte dat het zoveel losmaakte, besloot ik om er een schepje bovenop te doen en de poppen te fotograferen in een dagelijkse context, voor een extra vervreemdend effect.

Ik las ook dat je het deed omdat je bang was dat je je zoons kwijt zou raken als ze eenmaal gingen puberen?
Ja, dat is grote onzin.Veel mensen hadden niet door dat het een kunstproject is. Voor de grap schreef ik in een facebookpost dat dit een leuke oplossing zou zijn voor moeders die moeite hebben met het loslaten van hun kinderen. Dit bedoelde ik met een dikke knipoog, juist ook omdat ik daar zelf helemaal geen last van heb. Maar goed, dat is klakkeloos overgenomen door journalisten, waardoor er een loopje is genomen met mijn boodschap.

Je bent dus geen engerd?
Integendeel. Er werd mij verweten dat ik last heb van een voorbarig Lege Nest Syndroom, en daarom een soort navelstreng heb gebreid aan mijn kinderen zodat ze niet hun eigen leven kunnen leiden. Het tegenovergestelde is waar. Als mijn zoon bijvoorbeeld thuiskomt met een raar kapsel zeg ik hem hoogstens dat hij met dat kapsel een kleine kans maakt om voor zijn twintigste ontmaagd te worden.

Je noemt jezelf professioneel breier. Wat houdt dat in?
Eigenlijk ben ik textielontwerper. In 2003 begon ik Club Geluk. Wij haken, breien en borduren allerlei dagelijkse producten, in opdracht. Vaak gewoon truien, mutsen en sjaals, maar soms doen we ook meer kunstzinnige projecten. Zo hebben we een keer de cover van het Volkskant Magazine gebreid. Daarnaast brei ik in mijn vrije tijd dingen die ik grappig vind.

Hoe heb je deze poppen eigenlijk gemaakt?
Ik heb er ongeveer twee maanden aan gewerkt. Het zijn allemaal losse onderdelen. De schoenen, de broek en de trui heb ik allemaal los van elkaar gebreid. De koptelefoon hadden we nog van een voorgaand project. Het gezicht is een soort bivakmuts die je over je hoofd trekt.

En waar bestaat de binnenkant uit?
Die is er niet. Mijn zoon zit er in.

Er zit iemand in?
Ja, je moet het zien als een soort carnavalspak. Ik heb mijn beide zoons nagebreid. Op de foto's zie je mijn ene zoon naast zijn gebreide evenbeeld staan. Daar zit mijn andere zoon in.

Zit er nog een boodschap achter de Punk's Not Dead-trui?
Dat is een trui die ik ooit heb gebreid voor mijn zoon. Ik zag een schilderij van Bansky waarop twee oude dames afgebeeld staan die truien aan het breien zijn. Op één trui staat de tekst "Punk's Not Dead" en op de andere staat "Thug For Life". Ik heb beide truien nagebreid, de één voor mijn zoon, de andere voor mijzelf.

Net als punk is breien nooit dood gegaan?
Nee, integendeel. Breien is eigenlijk juist uit z'n graf herrezen. Het is tegenwoordig heel groot.

Vonden je zoons het niet doodeng om een gebreide versie van zichzelf te zien?
Nee hoor, ze zijn eraan gewend. Ik zit altijd wel iets raars te breien: vleeswaren, organen, of ik probeer water na te breien. Ze vinden het heel leuk.

Wat is het raarste dat je ooit hebt gebreid?
Een vaginaportemonnee. Ik was op zoek naar een sluiting voor een portemonnee en ik legde aan iemand uit dat wij dat vroeger een 'klapkut' noemden. Toen dacht ik: dat is misschien wel een leuk idee - een echte klapkut. Vervolgens heb ik een portemonnee gebreid in de vorm van een vagina. De schaamlippen vormden de sluiting.

Ga je nog andere familieleden nabreien?
Nee, dat vind ik veel te voor de hand liggend. Misschien ga ik wel een bekend persoon nabreien. Vanochtend sprak ik mijn buurman en hij maakte zich een beetje zorgen over wat mijn volgende project zou worden. Ik heb hem gezegd dat hij zijn mond moest houden, omdat ik anders zijn huis ga inbreien.

Bedankt!