Een kijkje in de slaapkamers van doorgewinterde gamers

FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Een kijkje in de slaapkamers van doorgewinterde gamers

We gingen op bezoek bij de eerste generatie volwassenen die is opgegroeid met videogames.

Vroeger werden videospelletjes vaak als een nutteloze hobby gezien, en in dezelfde categorie geplaatst als stripboeken en tekenfilms. Nu is vrijwel iedereen een gamer. Je moeder die Candy Crush speelt op haar telefoon is een gamer. Die vroeg ontwikkelde peuter die jou verslaat in Super Mario op zijn 3DS is een gamer. Net als je docenten die Wordfeud tegen elkaar spelen en je nichtje wiens highscore in Flappy Bird bijna ongeloofwaardig hoog is. Jij bent waarschijnlijk zelf ook een gamer, aangezien wel acht miljoen Nederlands geregeld een computerspel spelen, in welke vorm dan ook.

Advertentie

Daarbij moet wel gezegd worden dat het woord 'gamer' niet per se meer een specifieke groep mensen beschrijft, maar een veel bredere betekenis heeft gekregen. Dus voor ons kijkje in de slaapkamers van de gamers die we wilden bezoeken, hebben we mensen uitgekozen — een fotograaf, academici, muzikanten en programmeurs — bij wie het gamen naadloos is verweven met hun volwassen levens.

Nathan Bajar (24), fotograaf:

VICE: Welke game speel je momenteel het meest?
Ik ben de laatste tijd steeds competitiever geworden in Super Smash Bros. Het is heel leuk, en er is altijd iemand met wie je het kunt spelen. Mijn spelcomputer staat nog bij mijn ouders in Jersey, dus het is leuk om ook in de stad een plek te hebben waar ik kan spelen. Meestal speel ik als Mario of Corrin. Mag ik je iets laten zien waar ik heel trots op ben?

Ja, hoor.
Ik heb deze Pikachu-kaart van één van mijn oudste vrienden gekregen. Hij heeft hem laten signeren door de man die de stem van Ash inspreekt. O, en deze glanzende Charizard-kaart heb ik van dezelfde vriend gekregen. We waren een keer met Pokémonkaarten aan het spelen, met mijn neef bij mijn ouders thuis. Die vriend van me had altijd de vetste kaarten, en toen verraste hij ons met deze glanzende Charizard. We spelen ook heel dramatisch, en de meeste nadruk ligt op het spelen van de kaarten. Ik zei tegen hem, "Gast, ik zou alles doen voor die kaart," en toen gaf hij 'm aan me.

Advertentie

Wat is je eerste herinnering aan gamen?
Mijn oudere neef had een Nintendo, en we speelden daar altijd op bij hem thuis. De eerste game die we speelden was Street Fighter — ik smeekte m'n ouders vervolgens om ook een Nintendo te kopen. Maar in plaats daarvan kreeg ik een SEGA Genesis. Daarmee speelde ik dat Power Rangersspel, en nog één of ander raar spel dat Tinheadheette, maar Pokémon is altijd wel vrij prominent aanwezig geweest in mijn leven.

Als je thuis in Jersey bent, speel je dan ook nog games?
Mijn kamer bij m'n ouders thuis is een soort gamehol. Soms worden er bij ons thuis grote feesten georganiseerd, dan komen er wel zestig familieleden. Alle kinderen zitten dan in mijn kamer, en dan doen we kaartspelletjes of vechtspellen. Vechtspellen zijn heel belangrijk voor me – ze hebben een speciaal plekje in m'n hart.

Game je ook met je vriendin?
Ja! Zij gamet ook veel. Maar ze woont in Washington. Dus meestal zitten we te FaceTimen en gamen we tegelijkertijd.

Mike McKeever (27), muzikant:

Wat ik me nog goed kan herinneren, is dat videospellen me geholpen hebben bij het leren lezen. Toen ik een peuter was werden mijn amandelen geknipt. Toen kreeg ik mijn eerste Game Boy, en daar zat een Zelda-spelletje bij, Link's Awakening. Eigenlijk kon ik nog niet goed genoeg lezen om dat spel te kunnen spelen, dus ik probeerde altijd achter de betekenis van bepaalde woorden te komen. Ik wist niet wat "duizelig" betekende, dus vroeg ik mijn vader naar de betekenis.

Advertentie

Wat is het eerste geluid uit een videospel dat je in een track verwerkt heb?
Ik denk het geluid van de harp uit FFIV, dat volgens mij ook in een paar Zelda-spellen gebruikt is. Met de oudere versies, zoals die uit III, als de geluidskwaliteit van de harp heel slecht is – dan heeft het geluid een soort melancholische waarde. Deze track van Mother is me ook altijd bijgebleven. Misschien zijn die geluiden esthetisch gezien wel verbonden aan de beperkingen die je vroeger had. Ze konden toen nog niet de geluidskwaliteit van een cd in een game stoppen, zoals nu met Grand Theft Auto, waarbij je letterlijk tracks van hedendaagse artiesten hoort. Ze hadden beperkte middelen waar ze mee moesten werken. Het klinkt bijna alsof het niet af is, het is zo beperkt. Als je het zou vergelijken met een schilderij is het eerder impressionistisch dan fotorealistisch.

Het neongehalte in je kamer is best hoog, sommige mensen zouden zich hier ongemakkelijk bij voelen.
Daar kan ik maar deels de verantwoordelijkheid voor nemen. We hebben m'n kamer ooit zo ingericht voor een muziekvideo, en hebben het daarna zo gelaten. Ik vind het wel mooi. Ik werk ook vanuit m'n kamer, dus het is fijn om soms een track op te zetten en dan te zien hoe dat hier aanvoelt. De hele setting in mijn kamer is nogal vaag. Ik bedoel, het producer-die-vanuit-zijn-slaapkamer-werkt-gehalte kan bijna niet hoger. Dus de grenzen tussen dromen, het maken van muziek en het spelen van games zijn een beetje vervaagd. Ik heb altijd veel moeite om in slaap te vallen.

Advertentie

Eddie Cameron (26), gameprogrammeur en Robert Yang (27), docent en gamedesigner

Je games zijn best sexy. Waren games, toen je jonger was, iets waardoor je meer over je seksualiteit begon na te denken?
Robert Yang: Nee, niet echt. Volgens mij speelde ik in de Mass Effect-games wel eens een vrouwelijk karakter, zodat ik kon flirten met de jongens, maar die vond ik altijd vrij saai. Ik heb wel een tijdje games willen maken over mijn seksualiteit. Ik was alleen bang dat ik weggezet zou worden als die gast die alleen maar seksgames voor homo's maakt. Maar na een tijdje had ik er eigenlijk wel vrede mee dat ik zo bekend zou staan. Iemand moet het doen.

Met welk videospel ben je nu bezig?
O, dit is een soort 'gaybar'-spel. Het is losjes gebaseerd op de Metropolitan gaybar [in Brooklyn]. Je speelt een jongen die bij de bar staat, en dan moet je proberen gesprekken aan te knopen met mensen en ze uiteindelijk mee naar huis te krijgen, maar meestal zullen ze je afwijzen. Je hebt een telefoon tot je beschikking, met een nep Grindr-account dat 'Musk4Musk' heet. Als een gast waar jij geen interesse in hebt tegen je aan staat te praten, kun je gewoon naar je telefoon blijven kijken, todat hij het opgeeft en wegloopt.

Zijn er elementen in het ontwerp van een game waar je als gamedesigner meer op let dan de gemiddelde gamer?
Robert Yang and Eddie Cameron: Balans in het spel.
Cameron: Veel mensen denken: o, dit spel is te moeilijk, of ze merken de perfecte balans tussen uitdaging en beloning niet op. Maar je hebt geen idee hoeveel werk daar eigenlijk in zit.

Advertentie

Hoe lang kennen jullie elkaar al?
Yang: Vijf jaar.

Zijn jullie getrouwd?
Cameron: Ja, al bijna twee jaar.

Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
Cameron: O, we maakten allebei mods voor Half-Life 2.
Yang: We speelden elkaars games en we hebben elkaar ontmoet toen we allebei in New York waren.

Pat Tarantino (27), freelance schrijver, gespecialiseerd in gezondheidszorg

Is er een bepaald gamegenre die je voorkeur heeft?
Dat is door de jaren heen best wel veranderd. Op de middelbare school speelde ik vaak first person shooters. Nu vind ik games die om strategie draaien leuker: minder richten en schieten, meer andere mensen rond commanderen. Je zou kunnen zeggen dat ik gepromoveerd ben tot manager.

Wat is de langste opeenvolgende periode dat je dezelfde game hebt gespeeld? Ken je dat spel, Fear? Een vriend van me had in 2008 of 2009 een enorm scherm aangeschaft, en daar zaten we dan Fear op te spelen. Ik heb het hele spel in één keer uitgespeeld, met een groepje gasten die naar me zaten te kijken. In totaal duurde dat wel een uur of tien. Het deed me denken aan het onderling uitwisselen van controllers tussen vrienden, terwijl je survival horror games als Resident Evil speelt.

Heb je altijd al games gespeeld in je slaapkamer?
Ik doe dat eigenlijk uit gemak. Ik vind het fijn om hier te gamen, omdat ik hier niemand stoor. Ik ben opgegroeid in een appartement met één slaapkamer, dus mijn slaapkamer was tegelijkertijd ook de woonkamer, waar de tv stond. Toch houd ik de consoles liever in de woonkamer, omdat die socialer zijn. Zelfs bij het meest beschamende high fantasy-scenario zal onze huisgenoot binnen komen lopen en iets zeggen als: "O, zijn de elven weer bezig?"

Advertentie

Narumi Iyama, 26, muzikant en Ryota Machida, 28, muzikant

Hoe lang duurde het nadat jullie elkaar hadden ontmoet voordat jullie ontdekten dat jullie allebei van games houden?
Ryota Machida: Het gebeurde geleidelijk. Voordat we erachter kwamen dat we allebei van games hielden, wisten we dat we allebei een elektronische band wilden beginnen, maar als je op het podium een beetje keyboard zit te spelen ziet dat er supersaai uit. Dus begonnen we over manieren na te denken om die set-up te veranderen, en ik toen zei ik: "Wat vind je leuk behalve muziek?" Narumizei: "Ik hou heel erg van games." We groeiden allebei op als enigszins antisociale tieners in Japan, dus we brachten veel tijd door in de arcade met mensen die niet eens naar dezelfde school gingen. Dat is waar ik echt van muziek begon te houden.

Ja?
Ken je het spel Guitar Freaks? Het is supersimpel, maar als ik alleen al die controller in mijn handen had dacht ik altijd: o man, ik heb echt zin om gitaar te spelen. En Narumi speelde heel vaak Pop'n, dus gingen we op zoek naar een Pop'n-controller met een USB-aansluiting, en begonnen we die te gebruiken om live te spelen.

Waren jullie gamers voordat arcades populair werden?
Narumi Iyama: Ja, ik game al mijn hele leven. Mijn vader was ook een gamer, dus ik had toen ik klein was vijf computers, een Neo Geo en een Super Nintendo. We gebruikten vaak de bazooka-controller. Ken je die nog? Ik was dol op het spel Yoshi's Safari; je speelt Mario die op Yoshi rijdt en schiet al je vijanden neer met een gigantische bazooka-controller. We hadden thuis ook alle Konami-schietspellen.

Advertentie

Hoeveel tijd bracht je in de hoogtijdagen door in de arcade?
Machida: Nou, toen ik naar Japan verhuisde stopte ik eigenlijk met naar school gaan. Je hebt daar geen leerplicht voor de middelbare school, dus ik dacht: als ik niet naar de middelbare school hoef, hoef ik ook niet naar de basisschool. Ik was altijd al dol op vechtspellen, maar in de Verenigde Staten waren er niet zoveel professionele vechtspellen. In Japan had je een spel dat King of Fighters heette, dat was een enorme hit. Ik ging vaak mee met een paar professionele gamers die toernooien speelden. Capcom vs SNK 2 is eigenlijk nog steeds mijn favoriete game. Mijn lievelingspersonages waren Dhalsim, Haohmaru en King.

Iyama: Mijn favorieten waren Sakura, Athena en Chun-Li.

Wat is het langst dat je een game achter elkaar hebt gespeeld?
Ik kan echt dagen en nachten achter elkaar gamen. Ik denk dat ik Tales of Eternia wel tweehonderd uur heb gespeeld. Hetzelfde geldt voor Final Fantasy IX . Ik was heel depressief of zo, dus stopte ik al mijn tijd in games.

Katherina Cross (links), 29, academicus

Wanneer begon je pc-games te spelen?
We kregen op een gegeven moment thuis een Compaq Presario. Daar stond de oorspronkelijke Sim City al op, en dat vond ik zo leuk. We kregen die computer in 1994, en ik denkt dat we hem gehouden hebben tot 2000.

Was gamen een onderdeel van je identiteit toen je jonger was?
Ja, maar ik ging naar een behoorlijk nerderige middelbare school, waar gamers in de meerderheid waren. Het was niet iets waarvoor ik me schaamde. En mijn klasgenoten raadden me vaak games aan. Ik ben opgegroeid in een arbeidersfamilie, en daardoor miste ik heel veel van de games die anderen belangrijk vonden – Chrono Trigger, Final Fantasy, dat soort dingen.

Advertentie

Welke spellen speelde je?
Voornamelijk Mario en strategiespellen die mijn vader kocht omdat hij dacht dat ze leerzaam zouden zijn. Een spel dat heel veel indruk op me maakte was Sid Meier's Alpha Centauri . Later begon ik meer interesse te krijgen in het rollenspel-aspect van gamen. Een van mijn eerste ervaringen met online social roleplaying was in 2005, in een spel dat Neverwinter Nights heette. Het was een opstapje naar World of Warcraft , waar ik wel een paar jaar aan kwijt ben geraakt.

Heb je ook vriendschappen gevormd online?
Ja, ik heb online een paar van mijn beste vrienden leren kennen. Een van hen werd zelfs een soort ouderfiguur voor me. We ontmoetten elkaar in Neverwinter, en hoewel we elkaar al meer dan tien jaar kennen, weet ik nog steeds niet wat de echte naam van deze persoon is. Maar we hebben wel een belangrijke en emotionele band.

Wat is het langst dat je ooit achter elkaar hebt gegamed?
Dat moet in mijn World of Warcraft -tijd geweest zijn. Het is moeilijk voor me om echt in een spel te komen zonder dat ik bereid ben om er enorm veel tijd aan te besteden. Het is lastig om een soort gezonde balans te vinden. Er zijn aardig wat dagen geweest dat ik meer dan zestien uur speelde.

Heeft online roleplaying invloed gehad op je werk?
Ja, natuurlijk. Als socioloog in de 21e eeuw ontkom je er niet aan ook de virtuele wereld te analyseren. Dat is de sociale ruimte die menselijke relaties zal definiëren in deze eeuw, en waarschijnlijk ook in de eeuwen hierna. Ik vind het fascinerend hoe we online met elkaar omgaan en hoe we onze identiteiten ontwikkelen door om te gaan met het online discours en met virtuele werelden. Dat heeft ook een grote invloed op mijn academische werk. Zelfs als je gewoon een dungeon master bent, waarbij je letterlijk een wereld en sociale ruimtes creëert. Dat is een vorm van denken waar je een sociologische blik bij nodig hebt.