We vroegen vluchtelingen om hun dagelijks leven vast te leggen met wegwerpcamera’s

Sinds februari van dit jaar hebben we samen met zes vluchtelingen die op dit moment in Berlijn wonen aan dit project gewerkt. Ze kregen allemaal een wegwerpcamera waarop ze 27 foto's konden maken, en werden gevraagd om een week lang hun leven te fotograferen. We dachten dat wegwerpcamera's het ideale medium waren voor dit project, omdat ze compact zijn en makkelijk te bedienen. Bovendien maakten ze ook de drempel minder hoog voor de vluchtelingen om mee te doen, en zorgden de beperkingen van de camera's ervoor dat ze bewust moesten kiezen welke momenten ze belangrijk genoeg vonden om vast te leggen.

Nadat we alle foto's hadden laten ontwikkelen en afdrukken, hebben we een selectie ervan tentoongesteld op verschillende plekken in Berlijn, waaronder de Solidarity Exhibition Party, KAOS en Fushion Festival. Door de beelden te laten zien op ongedwongen locaties wilden we ervoor zorgen dat hun verhalen onderdeel werden van de stad.

Hoewel de vluchtelingencrisis al een tijd een rol speelt in onze maatschappij en media, werd deze pas de afgelopen maanden echt zichtbaar. Aan de ene kant wilden de schaal van het probleem begrijpen en de vluchtelingen helpen, maar we voelden ons tegelijkertijd ook naïef en machteloos. Uiteindelijk bedachten we het project AUGEN-BLICK ("ogen-blik").

Zoals de titel aangeeft zijn dit momentopnames uit de levens van vluchtelingen zoals zij deze ervaren. De foto's richten zich vooral op het alledaagse, en laten zien dat de deelnemers niet gezien willen worden als slachtoffers, maar als mensen die zelfs onder extreme omstandigheden dagelijkse rituelen creëren, die leven en dromen, en lachen en liefhebben. Met dit project wilden we een ongefilterd kijkje in het leven van vluchtelingen bieden.

Meer werk van Halea en Francis vind je hier.

Naheed Mirzad (26) uit Afghanistan – Naheed was de enige vrouw die meedeed aan ons project. De meeste vrouwen die we spraken waren erg gereserveerd. Naheed woont al bijna een jaar in Berlijn en fotografeerde veel toen ze nog in Afghanistan woonde.

Saleh uit Syrië – Helaas weten we de achternaam van Saleh niet, doordat hij plotseling werd overgeplaatst nadat een tijdelijke opvanglocatie in de sportzaal van de Freie Universität werd gesloten.

Huseynaga Gasanov (15) uit Azerbeidzjan – Huseynaga kwam als elfjarige met zijn familie naar Berlijn. Hij doet vrijwilligerswerk bij een theater en tekent graag karikaturen. We moesten hem een tweede camera geven nadat zijn eerste camera werd gestolen in het asielzoekerscentrum.

Sayed Omruddin Hussaini (20) uit Afghanistan – Sayed had nog nooit een camera vastgehouden. Maar zijn vriendin Naheed kon hem helpen. Ze hebben elkaar ontmoet in Berlijn.

Siwan Suliman (20) uit Syrië – Siwan woont al negen maanden in Kreuzberg en werkt bij een avondwinkel. Je ziet veel groen in zijn foto's, omdat de parken van Berlijn hem doen denken aan de regio in Syrië waar hij vandaan komt.

Zymer Zeqiri (15) uit Kosovo – Na een kort verblijf in het opvangcentrum bij de Freie Universität in Dahlem, werd Zymer gedeporteerd omdat zijn familie geen direct gevaar liep in Kosovo, maar naar Duitsland was gekomen op zoek naar een beter leven.