Ik ging naar Kamping Kitsch XXL, een festival voor oversekste mensen

Bekijk ook even de podiumdecoratie van Carapils, piemels, en vagina’s op de achtergrond. De foto’s van blauwe squirtende vagina’s zijn buiten beeld gebleven, want daar heeft niemand zin in.

Het festivalterrein wordt omringd door caravans op stellingen die bedoeld zijn om in “te veugelen” (te neuken), boven de gang richting de wc’s bengelt een gigantische zwarte pik, op het hoofdpodium staan alleen maar belachelijk slechte artiesten, en tienduizend mensen hebben zich voor de gelegenheid verkleed als de platste versie van zichzelf. Afgelopen zaterdag was ik voor het eerst op Kamping Kitsch XXL, het smerigste festival van België. Het festival – waarvan twee jaar geleden deze aftermovie viral ging – viert dit jaar haar zesde verjaardag met een XXL-editie, en die is binnen twee dagen volledig uitverkocht.

Voor waaghalzen die zin hebben in seks

Kamping Kitsch ontstond ooit in Knokke, België’s meest elitaire badstad. Nu moet je weten dat Knokkenaars bekendstaan om het dragen van nette hemden, het drinken van wodka-appelsap en het bezitten van een hele hoop poen. Een beetje gek dat ze zich plots verkleden en gedragen als campingvolk dat alleen maar geeft om seks, bier, frieten en dubieuze muziek. Een van de verhalen die de ronde doet over de oorsprong van Kitsch, is dat alle snobs zes jaar geleden tot een gezamenlijk akkoord kwamen dat ze één dag per jaar al hun opgekropte oerdriften op de wereld mochten loslaten. Dat is (helaas voor snobbistische Knokkenaars) niet de waarheid.

Het festival onstond als een horecafeest voor bar-, vloer- en keukenpersoneel dat een hele zomer lang keihard gewerkt had en wilde vieren dat de drukke zomermaanden erop zaten. Wat begon met vijftig man in een zaaltje in Knokke, is inmiddels uitgegroeid tot een festivalterrein met vijf podia, een permanente schuimparty en tienduizend festivalgangers.

Dat de oorsprong van dit muziekfestival bij horecavolk ligt, verklaart meteen waarom het hele gebeuren aanvoelt als iets wat rechtstreeks uit Satans diepste fantasiën komt. Meestal ben ik een vrouw van veel woorden, zeker als het gaat om lof zaaien over de eigenaardige tradities van mijn geliefde West-Vlaamse provincie, maar nu weet ik even niet goed waar ik moet beginnen.

Dan maar bij het begin. Het festivalterrein ligt middenin de Aalbeekse boerenvelden. Als ik aankom is het 32 graden en er is maar drie vierkante meter schaduw, maar niemand lijkt dat erg te vinden. Voor het hoofdpodium staan mensen levend te frituren terwijl ze uit hun dak gaan op Vlaamse schlagers. Het koppel dat hier draait is Vicky en Marcel.

Vicky en Marcel, vlak nadat ze me vertellen dat de jeugd van nu toch echt wel harder kan feesten dan de mensen vroeger

Marcel is een gepensioneerde electricien en Vicky is altijd huisvrouw geweest. Dj’en is een uit de hand gelopen hobby, en doordat ze al vier jaar op Kamping Kitsch draaien, zijn ze verheven tot een soort dj-legendes. Ze worden zodanig op handen gedragen door het publiek, dat als er een gesigneerd T-shirt in het publiek wordt gegooid door de presentator (“en dat is speciaal hoor, want Vicky kan helemaal niet schrijven”), iedereen door het dolle heen is.

De grootste namen die naast Marcel en Vicky vanavond op het hoofdpodium staan zijn onder andere dj en trotse eigenaar van een blond ringbaardje Patje Crimson, Rapper Sjors, en een paar andere rappers van zijn kaliber: G Goran en Preuteleute (een naam die zich vanuit het dialect vrij vertaalt als ‘vaginaplezier’). Het is best tof, zo in de zon op het boerenland tussen mensen met opgetekende unibrows, buffaloschoenen, tribaltattoos, tampons in de neusgaten, opblaasbare bierbedden, waterpistolen in de vorm van piemels en T-shirts met opschriften als ‘heeft je poes al pap gehad?’.

Maar als iedereen ‘We komen op, voor gratis wiet’ meegebruld heeft, Rapper Sjors na vijf nummers het podium verlaat, twee dwergen vol glitters op een troon gaan zitten, en de helft van het publiek bier naar het hoofd van Gunther Lamoot en zijn co-presentator in piepklein onderbroekje gegooid heeft, ben ik er klaar mee. De twee presentatoren vinden die bierdouche trouwens totaal niet erg. Ze vragen alleen of alle mensen die zich niet goed voelen alsjeblieft een beetje meer drugs willen gebruiken.

Wat verderop aan de zijkant van het terrein staat een kleiner podium waar van alles gebeurt. Zo kun je er publiekelijk door een sexy dame je borsthaar, hoofdhaar of piemelhaar laten scheren in ruil voor wat drankbonnetjes. Je kunt er ook kijken naar stripteases van Hot Marijke, haar nichtje uit Frankrijk of een groep Thaise ladyboys. Ik blijf niet lang, want er is een hevige overdosis slappe, zielig uitziende piemels en daardoor smaakt mijn bier niet lekker. Dat is problematisch, aangezien bier de enige manier is om dit festival te overleven, zo leer ik gaandeweg.

Tussen die podia in, precies daar waar de drie muziekstijlen samenkomen om te klinken als een ontploffend concertgebouw, staat iets wat waarschijnlijk het leukste onderdeel van dit hele festival is.

Met dit toestel kun je jezelf de lucht in fietsen. De lucht in! Heel leuk, en er is nauwelijks een rij, omdat iedereen druk bezig is met de zojuist omschreven fun die op de andere podia plaatvindt.

Ik ontdek redelijk snel dat de zwarte reuzenpiemel aan de zijkant van het terrein niet louter dient ter indicatie van waar de toiletten zijn. Als ik langs de paardenfallus loop, vind ik nog drie partyspots. Eentje is een grote kont waar mensen via de anus inklauteren.

Zie hier: de lokroep van de anus

Dat is een hilarisch zicht, totdat enkele jolige festivalgangers het algehele anusplezier verstoren door zich in de kont te verstoppen, en iedereen die binnenkomt te besmeuren met bruine pudding die ze uit een namaakpiemel spuiten.

Man die in anus gedoken is

Om de hoek van die anusgrot staat het ‘spermabad’. Daar is geen echt sperma, maar wel heel veel schuim. Het is er verfrissend en speels en liefdevol en mensen trappen er hun schoenen volledig de vernieling in.

Verderop, ingebouwd tussen twee lange rijen Dixie’s, staat een partytent versierd met vliegenmeppers en rollen toiletpapier. De dj’s draaien er verdomd goede muziek. Helemaal tegen de regels van het festival in volgens mij, maar goed.

Ik breng uiteindelijk ongeveer drie kwart van de dag door op de plek die ieder normaal mens op elk ander festival ter wereld probeert te vermijden: de wc’s. Dat is niet alleen omdat de muziek daar leuk is.

Met onder andere deze guy

Wat bij de andere podia gebeurt, is grappig bedoeld, maar gaat tegelijk ver over de grenzen van wat een goed feest is. De manier waarop het hele ‘platte seks’-thema over de grenzen van het acceptabele wordt getrokken is angstaanjagend. Een hoop dronken festivalgangers gedraagt zich op z’n zachtst gezegd als holbewoners: om de vijf minuten grijpt iemand mij bij de kont, knijpt een gast in een van mijn borsten of wordt er ijs in mijn bh gegooid, gevolgd door een ongewenste massage. Op een gegeven moment trekt een jongen mijn rok de lucht in en probeert hij een neptattoo op mijn linkerbil te zetten met zijn tong. Als ik protesteer, klinkt het: “Hela, hela, dit is Kamping Kitsch, je weet toch wat je kan verwachten?” Nee dus. Ik verwacht een verheerlijking van West-Vlaamse boersheid, decadentie, plattelandsplezier, lekker lelijk mogen zijn, en op ironische wijze genieten van foute muziek, kleding, dansmoves en gesprekken.

In plaats daarvan sta ik met toiletpapier aan mijn voeten te feesten tussen de Dixie’s. Ja, de muziek is daar beter, maar vooral omdat daar steeds maar vijftien mensen staan en het wc-podium op de een of andere manier het kaf van het koren scheidt. De mensen zijn er grotendeels gezellig, ze vinden het prima om een spelletje limbo of rugby te spelen met een rol toiletpapier, zonder dat ze mijn rok omhoog of mijn shirtje omlaag proberen te trekken.

Misschien hebben de wilde verhalen die zich in de volksmond rond Kamping Kitsch zijn gaan ontwikkelen dit veroorzaakt, of misschien is het er altijd al zo aan toegegaan. Ik weet het niet, en eerlijk gezegd wil ik het ook niet weten.