Ik gebruikte meth met mijn stiefmoeder

Mijn vader was zeker verrast. Hij deed de deur open en probeerde ons af te leiden met een gezellig praatje, terwijl achter hem een blonde vrouw de slaapkamer invluchtte. Als kinderen hadden we dat natuurlijk gelijk door, dus snelden we naar de slaapkamer en troffen daar Angie, een 22-jarige blonde stoot. Ze had een kurkentrekker en een fles rode wijn in haar handen, en een blik van afgrijzen op haar gezicht. Allebei mijn ouders dronken niet in die tijd, dus ik had geen idee wat een kurkentrekker was; het zag eruit als een wapen. Ik keek Angie vuil aan, draaide me om en rende naar buiten, de sneeuw in.

Ons kerstbezoekje liep uit op het tegenovergestelde van 'vrede op aarde' – we stonden nu allemaal buiten te huilen, inclusief mijn vader. Ik wilde schelden tot ik erbij neerviel, maar ik wist dat dat me veel problemen op zou leveren. Toch was dit hét moment om het voor het eerst uit te proberen, dus zei ik dwars door mijn tranen heen: "Pap, wat is er godverdomme aan de hand?"

Ik herinner me niet wat en of hij antwoordde.

De dag dat ik voor het eerst officieel aan Angie werd voorgesteld was ook de eerste keer dat ik een hele middag ging winkelen. Dit was geen toeval, maar bedacht door mijn vader; er waren een paar jaar verstreken sinds die vreselijke kerstavond, en het leek hem na het hele gebeuren het beste voor ons om nader kennis te maken tijdens een dagje winkelen. En hij had helemaal gelijk.

We spraken niet veel met elkaar in de auto op weg naar het winkelcentrum. Alles aan Angie intimideerde me – waarschijnlijk omdat ze een 25-jarige was met een perfect lichaam en gigantische (natuurlijke) borsten. Barbie was tot dan toe mijn ideaalbeeld, en nu zat ik als meisje van 13 naast een echte Barbie, die ook nog eens wilde dat ik haar aardig vond en me daarom meenam om nieuwe kleren te kopen. Het was een droom die uitkwam. We gingen eerst naar een schoenenwinkel voor sandalen van Dr. Martens, en toen ik niet kon kiezen tussen de bruine en de zwarte, zei ze: "Neem ze gewoon allebei!", terwijl ze haar creditcard tevoorschijn trok. Zelf kocht ze ook maar gelijk een paar.

Naast twee paar sandalen kreeg ik ook nog de videobanden van Clueless en Tommy Boy, vijf verschillende outfits van een duur tienerkledingmerk, heel veel producten van de drogisterij, en de oudere zus waarvan ik nooit wist dat ik die zo graag wilde.

De favoriete winkel van Angie heette Georgiou, en daar werd sexy zakenvrouwenkleding verkocht. We gingen er naar binnen en Angie kocht een paar sjaaltjes, een gekleurde spijkerbroek en wat strakke shirts. Ook werden er avondjurken verkocht, dus natuurlijk gingen we die even passen. Ik trok een zwarte halterjurk aan met doorzichtig kant, en toen ik in de spiegel keek zag ik geen klein meisje van dertien meer – ik zag eruit als een volwassene. Angie zei dat ik eruitzag als een lekker wijf en kocht de jurk voor me.

Niet lang na die middag dronk ik mijn eerste glas champagne, toen ik een keer uit eten was met Angie en mijn vader bij de golfclub. Er was een chic restaurant waar het verplicht was om black tie te dragen, en aangezien ik nu toch de zwarte jurk in mijn kast had hangen, was het logisch dat ik die aan zou trekken. De ober kwam onze bestelling opnemen.

"We willen graag drie glazen champagne," zei Angie met haar geweldige glimlach.

"Natuurlijk," antwoordde de ober.

Mijn vader begon te protesteren, maar Angie onderbrak hem nog voor hij iets kon zeggen.

"Kom op zeg, het is één glaasje!"

Nog voor mijn vader iets kon doen, kwam de ober met drie glazen aanzetten. Vrolijk dronk ik mijn glas op terwijl Angie met een zelfgenoegzaam lachje naar mijn vader keek – in stilte daagde ze hem uit om de situatie te doen stoppen. Hij dronk zijn glas leeg en zei niets; hij wist dat ik zijn regels van geen alcohol drinken verbrak, maar hij kon niets doen.

Toen mijn vader in een echt huis kon gaan wonen, trok Angie bij hem in. Ik zag haar nauwelijks zonder biertje, glas wijn of een cocktail in haar hand. Ze werkte niet en was de hele dag bezig met koken, schoonmaken, en het huis inrichten – dat deed ze vooral met extreem dure picknickmanden van het merk Longaberger, waar ze van alles instopte: tijdschriften, knuffels, fruit, alles wat maar in een picknickmand kon eigenlijk. En terwijl Angie klauwen vol met geld uitgaf aan gevlochten manden, verzamelde mijn vader knuffeltjes van Beanie Babies, omdat hij ervan overtuigd was dat die later veel waard zouden worden.

Ik werd voor het eerst dronken met Angie toen ik in een weekend bij haar en mijn vader logeerde. Het was een zaterdagavond en we keken samen naar de televisie toen ze me een biertje aanbood. Dat wilde ik wel, en vier bier later waren we aan het dansen op Madonna. Zo was het leven met Angie: eindeloze logeerpartijtjes zonder wat voor regels dan ook.

Angie is ook de eerste persoon die ik echt slecht heb zien gaan. Mijn vader nam haar en mijn broertjes en zusjes mee voor een weekend naar Dallas. We gingen naar een zwembadfeestje, en Angie dronk veel te veel wijn; ze werd opstandig en luidruchtig en ging in discussie met mijn vader en een vriend van hem. Ze kon niet meer rechtop staan, maar als iemand probeerde haar wijnglas af te pakken werd ze kwaad. Uiteindelijk viel ze om, en werd ze omringd door gemorste wijn en glasscherven. In plaats van zich te schamen barstte ze uit in een hard gelach, terwijl haar korte bloemenjurkje opkroop tot haar middel en iedereen haar ondergoed kon zien.

Ik bekeek het allemaal van een afstandje en ik was gefascineerd, maar ik had ook wel door dat er iets goed mis was. Angie had besloten om deel uit te maken van een wereld waarin er eigenlijk geen plek was voor haar; vrouwen vonden haar vreselijk, en mannen waren bang voor haar. Ze was alleen.

De keer daarop dat Angie doordraaide was tijdens een zomervakantie waarin ik en mijn broers en zussen een week met haar en mijn vader doorbrachten. In het eerste weekend van onze minivakantie ging ik met mijn vader naar een wedstrijd van een baseballteam dat mijn vader coachte in Bartlesville, terwijl mijn broers en zussen met Angie in het hotel bleven. De jongens van zijn team wonnen, en ik dacht dat onze vakantie niet meer stuk kon.

Maar toen kreeg mijn vader een telefoontje van mijn moeder die vertelde dat een dronken Angie door Bartlesville aan het rijden was met mijn broers en zussen achterin.

Angie had die dag blijkbaar bier na bier gedronken, en toen besloten dat ze ook naar de wedstrijd wilde kijken. Ze had mijn broers en zussen in de auto geladen, en mijn broer Jack schrok zo erg van haar dronken houding en slechte rijgedrag, dat hij haar telefoon had gestolen en onze moeder opbelde.

Mijn vader hing op, net op het moment dat Angie's auto de parkeerplaats opreed. Wat volgde was de ruzie der ruzies – mijn broers en zussen en ik kropen in mijn vaders auto, terwijl hij probeerde om een furieuze Angie te sussen. Opeens stormde ze huilend naar ons toe en begon ze met de auto rondjes te rijden terwijl ze ons één voor één uitschold.

Eerst werd ze kwaad op Jake omdat hij haar telefoon had gestolen. "Jij achterlijke kleine dief!", schreeuwde ze, verwijzend naar zijn Aspergersyndroom. Toen schold ze mijn jongere broertje Kurt uit voor fucking baby, en noemde ze Sarah, de jongste van ons allemaal een zeikerige kleine trut – en toen keek ze mij aan. "Jij stom verwend nest," snauwde ze. Ik was geschokt – ik dacht dat Angie en ik vrienden waren.

Ze eindigde haar woede-uitbarsting door naar haar eigen auto te rijden, daar de portable televisie van de achterbank te pakken, en die kapot te gooien op de parkeerplaats.

En zo begon een periode waarin we Angie af en toe zagen. Meestal verdween ze een tijdje nadat ze was ingestort door een dronken avond of een nacht vol drugs – dan gingen zij en mijn vader een tijdje uit elkaar, waarna ze toch weer samen verder gingen.

Toen ik vijftien was, ging ik bij mijn vader wonen; Angie woonde er niet meer, maar in een appartementje verderop in de straat. Ik wist dit toentertijd niet, maar dat was zo omdat Angie betrapt was op het halen van pijnstillers met recepten die voor mijn vader bedoeld waren – een rechter had besloten dat als mijn vader zijn kinderen nog wilde zien, Angie niet bij hem mocht wonen. Toch drong Angie langzaam maar gedecideerd onze levens weer binnen, en uiteindelijk besloot mijn vader met haar te trouwen.

Angie besloot mij zelf te vertellen over haar aanstaande huwelijk.

"Ik moet je iets laten zien," zei ze op een avond. Ze begon maniakaal te grijnzen en zwaaide met haar verlovingsring in mijn gezicht, terwijl ze lachte om mijn geschokte gezicht.

Toen ik bijna zestien was, verhuisde mijn vader naar weer een nieuw huis (waar Angie met nog meer picknickmanden aan de slag ging), en toen hij en Angie naar St. John gingen om te trouwen, gaf ik daar mijn verjaardagsfeest.

Mijn vader kwam helemaal afgepeigerd terug van wat een rustig huwelijksreisje had moeten zijn. Maar Angie had besloten om het weekend te zien als één groot feest, waarbij ze binnen 72 uur bijna uit het hotel, de hotelbar én een strandbar was gegooid. De huwelijksfoto liet het mooi zien: Angie samen met mijn vader op het strand, hij die haar in zijn armen houdt en elke spier moet aanspannen om haar niet te laten vallen, terwijl zij van oor tot oor grijnst, met in de ene hand een cocktail en in de andere een bruidsboeket.

Na de bruiloft kwamen Angie en ik in een gespannen en passief-agressieve relatie terecht. Ik ontdekte wiet op de middelbare school en dat leverde me een groep blowvrienden op waarmee ik elke dag stoned werd. Het was geweldig.

Op een avond kwam ik knetterstoned thuis, terwijl mijn vader en Angie enorme ruzie hadden. Zij was zo van de kaart dan ze nauwelijks rechtop kon staan, en ze probeerde mijn vader ervan te beschuldigen dat hij haar probeerde te wurgen (mijn vader is en was nooit een gewelddadig iemand). Toen ze begon te dreigen dat ze de politie zou gaan bellen, flipte ik.

"Hou godverdomme je fucking bek, jij gore dronken bitch," schreeuwde ik door de woonkamer.

Angie stormde de slaapkamer uit, met een telefoon in haar hand.

"Wat zei je tegen mij?" vroeg ze kwaad.

"Je hebt me wel gehoord. Waarom ga je niet gewoon weg, waarom verdwijn je niet gewoon uit ons fucking leven?!"

Angie zwaaide met de telefoon boven haar hoofd, alsof ze mij ermee wilde slaan.

"Oh oké, wil je me nu gaan slaan? Fuck. You."

Ik duwde haar opzij en rende de trap op naar mijn kamer. Ik probeerde mijn deur dicht te slaan, maar Angie was me achterna gekomen.

"Raad eens Lara – ik neuk je vader al sinds jij zeven was!" schreeuwde ze. Toen keek ze me aan met een doodse blik, terwijl de tranen over mijn wangen stroomden.

"Fuck dit, ik ga de politie bellen," mompelde ze terwijl ze zich omdraaide en wegliep.

De politie kwam inderdaad die avond en we moesten allemaal een verklaring afleggen over wat er was gebeurd; ik dacht echt dat dit het einde zou betekenen en dat mijn vader het huwelijk zou laten ontbinden.

Maar helaas.

Angie en ik rookten later die zomer onze eerste joint samen. We betrapten elkaar tijdens een familieweekend aan het meer, en we realiseerden ons dat we behalve grote verschillen ook veel gemeen hadden. Ook al was zij 28 en ik 16, we wilden dezelfde dingen: geld en naar de klote gaan. De gedeelde joint blies onze vriendschap nieuw leven in, en ik besloot Angie te vergeven en met een schone lei te beginnen. Als mijn vader niet thuis was, wat best wel vaak was, dronken en rookten we samen, en als hij wel thuis was liet ik hen met z'n tweeën achter en ging ik naar mijn vrienden om te roken en te drinken. Het leven was geweldig.

Ons gefeest werd heftiger toen Angie me in aanraking bracht met meth. Mijn vader moest onverwachts op zakenreis en ik overtuigde hem om me in zijn huis te laten blijven, met Angie als oppas. Mijn moeder wist natuurlijk dat dat niet veel goeds kon betekenen, maar ik beloofde haar dat ik de volgende dag op tijd op school zou zijn.

Zodra mijn vader de deur uit was begonnen Angie en ik met drinken en roken. De avond vorderde en we raakten steeds meer van het padje. Ergens rond drie uur 's nachts ging ik naar mijn slaapkamer en ging ik knock-out op mijn bed, met mijn kleren en alle lichten nog aan. Om half acht 's ochtends, met nog tien minuten te gaan om op tijd te komen, werd ik wakker. Ik trok wat schone kleren aan en strompelde naar beneden.

Terwijl ik met een vaag hoofd wat koffie voor mezelf inschonk, verscheen Angie verrassend fris in de keuken. Ze keek treurig naar mijn verlepte hoofd, en zei: "Weet je, ik heb wel wat meth voor je. Dat zal je goed doen!"

Normaal gesproken zou ik hebben geweigerd, maar dit was een hachelijke situatie. Ik had een enorme kater maar ik moest naar school, anders zwaaide er wat. Een beetje meth leek me een prima oplossing.

"Uhm, oké, als jij denkt dat het helpt."

En zo verscheen er plotseling een bord met twee dunne lijntjes en een rietje voor mijn neus.

Ik snoof ze op en het begon gelijk enorm te branden in mijn neusgaten, dus snoof ik ook wat water naar binnen – dat hielp een beetje. Toen deed ik wat melk in mijn koffiebeker en vertrok.

Where is My Mind stond aan op de autoradio terwijl ik naar school reed, en ik was high als een vlieger. Ik reed maniakaal maar geconcentreerd, met de Pixies op repeat. Ik raakte er zo in, dat het voor de rest van de dag in mijn hoofd bleef zitten. Als ik het nu nog eens hoor, ga ik weer helemaal terug naar die ochtend.

High worden op meth was in eerste instantie best wel vet – het voelde de hele dag alsof ik zweefde, en ik studeerde als een gek voor mijn geschiedenisexamen (ik haalde een 10). Ik kon met mensen praten en connecten die ik normaliter haatte, en voor de lunch hoefde ik niets te eten – ik was ervan overtuigd dat dit de nieuwe ik was.

De dag ging voorbij in een roes en voor ik het wist zat ik na school met mijn vrienden bij een coffeeshop. Toen begon het fout te gaan.

Ik begon te zweten en voelde me bibberig, en het lukte me niet meer om normale zinnen te formuleren. Ik had niemand verteld dat ik aan de meth zat, want ook al was ik best close met mijn vrienden, het leek me niet een supergoed idee om ze te vertellen dat ik samen met mijn stiefmoeder meth gebruikte. Dus vertrok ik met een smoesje en reed terug naar huis, met weer de Pixies op repeat. Toen ik thuis aankwam was Angie als een razende aan het schoonmaken, terwijl een of andere gast een computer van mijn vader aan het repareren was.

"Hey, oh mijn god je bent thuis!!" zei Angie terwijl ze me veel te hard knuffelde. "Hoe voel je je?"

"Niet zo goed," stamelde ik.

"Oh, je hebt gewoon nog een beetje nodig om je er weer bovenop te krijgen," zei Angie. "Kom maar mee."

Ze nam me mee naar de badkamer waar ze weer het bord met twee nieuwe lijntjes tevoorschijn haalde. Ik boog me voorover, en toen ik weer overeind kwam vroeg ik hoe het zat met de computerjongen.

"O, hij vindt het prima. Ik heb hem net ook wat gegeven."

Zodra ik de lijnen had opgesnoven belde mijn vader – die vroeg waarom ik thuis was en niet bij mijn therapeut. Ik zei hem dat ik het totaal was vergeten en dat het heel fijn zou zijn als ik niet hoefde te gaan, maar hij was onverbiddelijk en zei dat ik er zo snel mogelijk heen moest.

Ik haastte me ernaartoe maar was alsnog een half uur te laat, en ik was helemaal naar de klote. Die laatste lijn had de situatie niet beter gemaakt maar erger – ik was een hakkelend, zweterig hoopje ellende. Na een kwartier realiseerde ik me dat ik me daar uit de voeten moest maken als ik wilde dat hij niets doorkreeg, dus verzon ik een of ander excuus, rende zijn praktijk uit en reed met mijn auto – en Where is My Mind door de speakers – terug naar huis.

Er was niemand thuis – Angie was uit eten met mijn vader, en ik wist niet wat ik met mezelf aan moest. Ik ontnuchterde hard en snel en zat op de veranda opgerold in een stoel de ene na de andere sigaret op te roken, totdat zij terugkwamen. Toen Angie me zag nam ze me snel mee naar haar kamer, liet me een joint roken en gaf me wat lorazepam zodat ik in ieder geval kon slapen.

Angie en mijn vader scheidden niet lang na mijn meth-avontuur. Wat mij betreft was het een eenmalige ervaring, het was helemaal niks voor mij. Voor Angie was dat helaas heel anders – zij raakte uitgemergeld en psychotisch, en raakte nog meer geobsedeerd door de picknickmanden. Ze nam ze allemaal mee toen ze het huis uit ging. Er werd een beveiliger ingehuurd tijdens haar verhuizing, die erop moest toezien dat ze niks geks deed. Het deed me pijn om haar te zien vertrekken.

Maar de geschiedenis herhaalde zich en ook na de scheiding bleven Angie en mijn vader elkaar zien. Zes maanden later waren zij en ik terug in elkaars leven.

Ik was zeventien en compleet losgeslagen, en dankzij een paar vreselijke beslissingen (ingegeven door drank en drugs) had ik nog maar weinig vrienden over. Angie werd mijn vertrouwenspersoon. Ze haalde me op van school, nam me mee naar haar huis, maakte een Bloody Mary voor me, en al snel vergat ik mijn problemen.

Maar mijn problemen werden steeds erger. De laatste keer dat ik Angie's stem hoorde, was toen ik haar belde vanuit de gevangenis – ik kreeg haar antwoordapparaat.

Terwijl ik daar met handboeien vastgeketend zat aan een stoel – opgepakt omdat ik wiet, pijnstillers en valium bij me had – wist ik dat ik de klos was. Mijn ouders waren allebei niet in de stad, en alles wat ik wilde was dat Angie de telefoon opnam, me meenam en samen met mij deed alsof dit nooit gebeurd was. Als iemand me kon redden, was zij het.

"Hey Angie, het is Lara. Uhm, ik ben gearresteerd en ik hoopte dat jij me kon ophalen. Je kan denk ik gewoon hierheen komen en dan vertellen zij je wel wat je moet doen. Oké, ik zie je snel hopelijk."

Ze is nooit gekomen. En na die avond heb ik Angie nooit meer gezien of gesproken.

-

Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.