Hoe organiseer je een indie filmfestival met een stelletje nietsnutten?

Terwijl sommige verlichte geesten op 21 december 2012 zaten te wachten op een of andere grote catastrofale of cataclysmische gebeurtenis die het einde van de wereld zou inluiden, vond in het Brusselse BRONKS de eerste editie van het System_D Festival plaats. Om geselecteerd te worden, moest je film opgenomen zijn in de hoofdstad en mocht je geen opleiding aan een filmschool hebben gehad. Tien jaar later gaat het evenement - dat nu in KVS plaatsvindt - nog altijd door. 

Dit project realiseren was geen eitje. Een team samenstellen, rollen verdelen, subsidies aanvragen, een strategie ontwikkelen,.... En bovenal: omgaan met de mankementen van het personeel. Het team van System_D Festival heeft een paar profielen opgelijst die door de jaren heen deel uitmaakten van de organisatie. Persoonlijkheden die eerder terughoudend zijn, maar op een bepaald moment nuttig bleken voor de organisatie en ervoor gezorgd hebben dat dit initiatief is uitgegroeid tot een gevestigde waarde in Brussel. Als je zelf ook de ambitie hebt om je eigen festival te organiseren, dan kun je deze tips maar beter nauwgezet opvolgen. Geïnspireerd op waargebeurde feiten. 

Mensen die van administratie houden, hebben waarschijnlijk geen passies - of vrienden - in het leven. Maar een kleine tip voor ieder die z’n eigen festival wilt beginnen: het is tijd om de hypocriet uit te hangen als je iemand wilt aanwerven die een minimum aan geld kan opbrengen. Zonder subsidies, ben je in deze business niks waard. 

Alstublieft, dit is een festival, geen tarot-sessie gebaseerd op de plaats van de maan in het zesde melkwegstelsel van Herodotus. Beste astrologen, laat de normale mensen gewoon gerust. We proberen hier te werken. 

In Brussel doen we niet aan overgangen. Denk aan het weer, bijvoorbeeld: de ene dag is het warm, de volgende dag vriest het. Dat weet iedereen. Maar dit geldt ook voor de geografie van deze stad: Bockstael en Ukkel zijn anderhalf station van elkaar verwijderd. Terwijl je naar ongeveer één strofe en een half refrein op Spotify luistert, beland je van de ene wereld in de andere. Of dit een metafoor is voor een stad die sociale mobiliteit wilt aanmoedigen? Bwa, niet echt. De meeste mensen die van de ene wereld naar de andere gaan, eindigen eigenlijk nogal schizo, ergens tussen twee werelden in. Zoals het personeelslid dat - gekleed in een tracksuit en Sebago’s - na de filmkeuzevergadering nog een pintje gaat drinken op Flagey, bijvoorbeeld. Zijn precieze rol in het team blijft voor iedereen een raadsel, maar zijn

hybride persoonlijkheid is een groot pluspunt bij de organisatie van een onafhankelijk en lokaal festival: niet alleen 'representeert hij Brussel' (hoewel we nog altijd niet weten wat dat nu eigenlijk precies betekent), hij slaat ook de brug tussen de bureaucratische eisen van de instanties en de straat. Het is hij die je aankijkt vanachter de toog van Belga en zegt “Ha drari, Zinnebir of Vedett IPA?”. 

Wij zijn het erover eens dat mensen die "ik zeg het maar" zeggen, totaal nutteloos zijn. "Ik ben geboren, maar ik had het beter niet gedaan" zou beter klinken uit hun mond. De illusionisten, bewaar die maar voor een toneelstuk waarbij er aan alles zwaar getild moet worden en er grote apparatuur moet worden geïnstalleerd. Als je beslist om deze persoon over te plaatsen naar een verantwoordelijke positie, kan je jezelf evengoed in de voet schieten.

Reünisten dringen de open ruimte binnen. Een acute reünist is echt ernstig. Alles is onderworpen aan vergaderingen, want vergaderingen zijn "ernstig". Het is het soort mens dat geconcentreerd en met gefronste wenkbrauwen aantekeningen maakt terwijl niemand iets belangrijks gezegd heeft. Je zou het kunnen vergelijken met mensen die met een Apple pen op een Apple tekentablet bevestigd aan hun 18-inch MacBook tekenen, terwijl ze nauwelijks een stokmannetje in elkaar geflanst krijgen. Laat ons zeggen dat het vooral suckt als je een krap personeelsbudget hebt. Vooral omdat je echt niemand nodig hebt om een Doodle te maken voor de volgende vergadering als jullie team uit maar drie mensen bestaat.  

Als je een goede start voor je festival wilt garanderen, heb je iemand nodig die met alle soorten noodgevallen kan omgaan. Oké, deze persoon heeft de neiging om op veilig te spelen en zal ook altijd zijn vrienden bij het project willen betrekken, maar wees zwak en accepteer het. In geval van problemen is "Ik ken iemand die..." meer waard dan subsidies. 

Als je in deze business zit - film, fictie, en alles wat daarbij hoort - is er altijd minstens één persoon in de organisatie die constant denkt dat ie in een toneelstuk van Shakespeare is beland. Iemand die van elke mug een olifant maakt, zich dagenlang vastklampt aan hetzelfde verhaal... Iemand die alles verpest voor niets, dus eigenlijk. Een kleine tip: als iemand in je jonge team de

eerste vergadering inleidt met "Ik ben geschokt", distantieer die dan van de rest of je festival zal nooit van de grond komen. Zeg hen dat ze misschien aan de foute kant van het gordijn staan, dat ze misschien eens moeten meedoen aan een casting. Of zeg dat ie van omgeving moet veranderen, er zijn genoeg dingen om elders te doen. Zoals schroothandelaar worden, ik zeg maar iets.

Als je met vrienden een team samenstelt om een festival van nul af aan op poten te zetten, wordt het volstrekt onmogelijk om een WhatsApp-groep met iedereen te maken - sommigen hebben namelijk een dealer-telefoon. Het zijn uiteraard ook die mensen met een yahoo e-mailadres dat ze nooit controleren. Drive is ook een groot mysterie voor uw technofobe collega's - Zoom begrijpen ze een beetje, al komen ze nooit online tot de vergadering voorbij is. Blijf kalm. Mensen die maar vier opties hebben op hun telefoon, nemen in tegenstelling tot anderen altijd op. 

Mensen met lijsten vol to-do lijsten zijn echte lastposten, maar zonder deze waarschijnlijk mentaal gekwelde mafkezen zou het werk nooit op tijd klaar zijn. Gun jezelf dat noodzakelijke kwaad en maak er je nummer 10 van. 

Een team is als een micro-samenleving. Je zult nooit een festival vanuit het niets kunnen opbouwen als er niemand is die zich bezighoudt met de stemming, de emoties, de gevoelens en al die dingen die je behoorlijk kunnen tegenhouden. Je hebt absoluut iemand nodig die de rol van bemiddelaar op zich kan nemen. Deze persoon hoeft zelfs niets over evenementen of films te weten. Zorg ervoor dat je iemand aanneemt die in staat is om te vragen "Wil je erover praten?", zonder daar iets voor terug te verwachten. Zonder deze persoon kan de ruige ervaring die een festival organiseren is, snel veranderen in een of andere nep-realityshow. 

Er zijn mensen die iedereen haten en geen sociale moeite doen. Hun interesse in andere mensen is slechts meetbaar op een schaal van nul tot nul. Maar de kans is groot dat zo iemand op een bepaald moment, midden in een budget- of huisstijlvergadering, plots een creatieve uitspatting heeft. Je hebt niks te verliezen.

Je hoeft dus - en je had het misschien al geraden - niet per se je eigen festival te organiseren. Als System_D bestaat, dan is daar een reden voor. Doe dus geen moeite en ga kijken hoe het eraan toegaat in KVS op 17, 18 en 19 december 2021.

Volg VICE België ook op Instagram.