Wat jullie boefen tijdens een boefkickje

Over het algemeen, tussen hen die wiet roken, kunnen we een onderscheid maken tussen twee verschillende groepen die min of meer homogeen zijn. Enerzijds de groep met een enorm doorzettingsvermogen: mensen die creatiever zijn, zichzelf overtreffen, wakker blijven, zichzelf in een project of een wandeling gaan maken, rete-stoned. Anderzijds zijn er de tamzakken die wegzakken in hun zetel, die vast komen te zitten in hun fort en alles uitstellen tot later. Of morgen, of tot in het oneindige. En toch, desondanks hun verschillen, is er een ding dat deze twee heel verschillende groepen verenigt: de munchies - dat onverzadigbare gevoel van honger dat binnendringt, die je pusht om alles wat je tegenkomt te verorberen, het gebrek aan voedsel in je buik dat je bergen zou doen verzetten. 

Maar waar komt die klote boefkick vandaan? Het korte antwoord is dat onze hersenen zelfs cannabinoïden produceren, vetten die ons hongergevoel, onze emoties en ons geheugen beheren. THC gaat eigenlijk gaan plakken aan die cannabinoïdereceptoren in onze hersenen en zo dezelfde stoffen gaan nabootsen. Onderzoekers ontdekten dat wanneer je een jointje rookt of edibles eet, je neuronen - in plaats van stoffen te produceren die je vertellen dat je volzit - signalen zullen uitzenden naar je brein die vertellen dat je honger hebt.

Desalniettemin heb ik de indruk dat wanneer ik stoned ben, het me een duwtje geeft om echt creatief te zijn in de keuken, hoewel het niet altijd uitdraait op een kwaliteitsvol resultaat. Bijvoorbeeld: gisteren heb ik wat paprika’s en courgettes in stukjes gesneden en in de vuile wok van mijn roomie gesmeten - die het net had gebruikt om wat octopus te bakken. Ik bedacht me dat ik gebruik kon maken van de geuren en smaken die al in de pan hadden gezeten om mijn eigen maaltijd beter te doen smaken. Toen kreeg ik, als bij donderslag, een geniale ingeving: ik voegde wat gepaneerde vis toe aan de groentjes om ze sneller te bakken, alsook voor wat extra vis- en zoutsmaak. Het was best (wel) lekker. Maar ik moet ook terugdenken aan die ene dag dat ik een stevige spacecake heb gegeten: eens thuis was ik helemaal gedesoriënteerd en maakt ik kaaskrokketten. Ik woonde toen nog op een klein studentenkot en had enkel maar een mini-oven. Ik zette oven op een hoge 200°C zonder de instructies op de doos te lezen. 15 minuten later, rete-stoned, haalde ik de kroketten uit de oven, strompelde terug naar mijn kamer en begon een serie te spelen waar ik bij in slaap kon vallen toen ik mijn eerste hap kroket nam. Het was volledig koud. Blijkbaar kon je die enkel frituren. Na enkele seconden mijn keuzes te overwegen, at ik nog drie kaaskrokketten om mijn reputatie te redden en viel uiteindelijk in slaap, met mijn buik redelijk van streek. 

Om mezelf een beetje gerust te stellen, wou ik onderzoeken om te zien of jullie ook, net zoals ik, veel verbeelding hadden op dit vlak. En ik was niet teleurgesteld.

Ramen noedels zijn de beste snacks op vlak van kostprijs (50 cent!!!). Zoals het “Yumyum” merk, shrimp flavour. Ik eet ze enkel wanneer ik stoned ben. Maar ik eet ze rauw, gewoon zo, onnodig om er nog warm water bij te doen. Je plet de noedels zonder het zakje open te doen (het is best wel luid en mijn kotgenoten haten me echt wanneer we samen een film kijken). Dan doe je het zakje open en eet je het met een lepel. Elke keer opnieuw voelt het alsof m’n mond in de fik staat want het is zo zuur en pikant tegelijkertijd. Maar het is echt lekker, een echte aanrader. 

Ik hou vaak een beetje van mijn eten over voordat ik mijn joint rook, om het dan koud op te eten. Dus nu heb ik een tolerantie opgebouwd voor koude spaghetti bolognaise of lauwe keftabroodjes. 

Alles. Maar er moet wel altijd iets zoet en zout zijn. Van pralines naar tarama cracker, en dan iets van zure snoepjes … en dan herhaal ik alles. Op het einde van de maand moet ik altijd waar meer inventief zijn: dan leeg ik de kasten en begin dingen uit te vinden. Echt geweldig, maar ik moet er eens mee ophouden. Ik ben al lang geen 16 meer. 

Mijn lief. 

Als regel is het altijd eerst chocolade. Dan heb ik een snackmomentje en als het echt een lange nacht paffen is, dan haal ik nog cordon blue en aardappelballetjes uit de vriezer. 

Mijn absoluut favoriete snack na het smoren is fruit… is dat een verrassend? Ik weet het niet, maar het is een gewoonte die ik al eventjes heb. Ik at heel veel zoete shit en dan, op een dag, zei ik tegen mezelf, na het eten van een clementine: “Shit, dit is echt lekker” en sindsdien eet ik veel - maar echt veel - fruit. Eerst is het wat vreemd, maar eens je eraan gewend raakt is het normaal, en het is veel frisser voor je mond. Als vrienden bij me thuis zijn, dan heb ik altijd een kleine verrassing voor hen, zoals verschillende schoteltjes met fruit naar mijn keuze. Dan smoken we allemaal samen en doen we een soort klein fruitbuffet waar we samen proeven en het is altijd geweldig. 

De beste boefkick heeft een routine. Stap 1: mijn kotgenoot biedt me een jointje aan… ik accepteer, natuurlijk. Stap 2: Ik ga naar de supermarkt om alles te kopen om deze boefkick te overleven: Krisprolls (gouden!), Mozzarella (van buffelmelk obvi), en als het niet het einde van de maand is, dan ook nog een lekkere pesto. Stap 3: we roken de jonko door het raam terwijl we soms wat interessante en soms minder interessante onderwerpen bespreken: “Welke is het sterkste dier ter wereld?” Stap 4: En dit is het belangrijkste moment. Mijn maag begint cravings te krijgen voor lekker eten. Dus haal ik de mozzarella uit, snij het in plakjes en leg ze op de Krisprolls. Dan doe ik er wat olijfolie op (Italiaanse, gemaakt door daron), een toetje pesto, peper en truffelzout. Ik herhaal deze acties tot mijn roomie vriendelijk de taak overneemt. Ik had nooit verwacht dat ik mijn boefkickje zou uitleggen aan VICE, haha fuck. 

Noedels, omdat ik echt lui ben, zo van die waar alles al in het zakje zit (de noedels, sausje, kruiden, …) en je enkel kokend water moet toevoegen. Ik ben te lui om iets te koken als ik gesmoord heb. Ik ben ook meestal niet thuis want ik woon nog bij m’n ouders. Dus als ik bij vrienden thuis ben, ben ik altijd nieuwsgierig naar welke sausjes er allemaal verstopt zitten in de kast om zo een speciaal smaakje toe te voegen aan mijn noedels. Maar uiteindelijk neem ik meestal gewoon sriracha. En natuurlijk ook wat gingerbeer, oef ik hou van gingerbeer. Als je het echt fancy wil maken, dan doe ik vaak pinda’s of gefrituurde uitjes bij, de chef’s special. 

Een levensvraag for sure: brood. 

Er zijn twee stromingen: eenzame boefkickjes of boefkickjes in groep. Als ik alleen ben dan kan het vanalles zijn, van cakejes met stukjes chocolade in met lekkere fruityoghurt tot een ijsje of een croque. Het is ook wel zalig om te koken voor een boefkick met de boys, dan zijn de opties eindeloos. Ribbetjes, of een steak met frietjes, kip gevuld met brood, worst en kaaspasta, brunch met een hele hoop keuzes. Eigenlijk stel ik mijn eten altijd voor als iets dat me maximaal moet plezieren.

Ken je die klassieke situatie waar je alleen thuisbent, aan het chillen na het werk en je hebt al gegeten en je begint te roken om je eten te laten zakken. En dan heb je, natuurlijk, opnieuw honger, maar je hebt alles al opgegeten. Dus dan zoek ik in mijn kast naar een zak popcorn. Er staat altijd op dat het voor 4 personen is, ma bon … ik kook alles. En uiteindelijk vul ik m’n buik met popcorn, waarvan een vierde ofwel op m’n trui hangt of in de zetel ligt … niet zo mooi. 

Nog een jointje. 

Pannenkoeken met tonijn (zie foto voor deze vieze maaltijd, nvdr.).

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.