Feesten in een kerk voor het recht op abortus

Twee jaar geleden nog hekelde NPO-presentatrice Fidan Ekiz de “feestelijke stemming” die volgens haar rondom abortus zou worden gecreeërd. Dat leverde haar kritiek op, want er ligt nog altijd een stigma op abortus en van een feestelijke stemming viel al helemaal weinig te bespeuren. Tot nu. Op de hoes van de nieuwe single “Kill the baby” van doom-band VULVA staat de pre-abortus-echo van bandlid Kim Hoorweg afgebeeld, en in de videoclip zien we de bandleden met veel duivels plezier een babypop in de fik steken. Het uitbrengen van de single, de video en VULVA’s debuutalbum “Woe to the Wicked” werd afgelopen zaterdag in de Arminiuskerk in Rotterdam gevierd met een avond getiteld ‘Vulvaverse’. We gingen erheen, en ondergingen een gekke mix van verantwoorde panelgesprekken en gillend gruizige herriemuziek. 

“Weet je dat wel zeker?” hadden meerdere mensen aan Kim gevraagd toen die vertelde dat die van plan was diens geaborteerde embryo op de hoes van het eerste VULVA-album te zetten. Kim zelf heeft geen moment getwijfeld, vertelt die aan de telefoon voorafgaand aan VULVA’s show in Rotterdam. “Het leek me juist zo gaaf, want ik ben elke dag blij als ik wakker word en geen kind heb. Ik ben nu een veel gelukkiger mens. En het is ook beter voor – het was natuurlijk nog geen kind hè – ik ben blij voor whatever the fuck dat geweest was. Want die had echt een kutleven gehad. Ik was toen ook met best wel een pisvlek, dus dat was dan de pa geweest. Daar had-ie ook helemaal niks aan gehad. Dus ja, dan is het maar beter van niet. Die foto is een herinnering aan een supergoede keuze voor iedereen.” 

Kims bandlid Nadya van Osnabrugge was wel meteen overtuigd. Het lied “Kill the Baby”, dat ze samen maakten, is overigens niet autobiografisch. “We steken de draak met hoe Schreeuw om Leven en andere ‘pro-life-organisaties’, zoals ze zichzelf noemen, praten over abortus. Alsof het moord is op een baby.” Kim benadrukt dat die dat onzin vindt, aangezien het gaat om een klompje niet-levensvatbare cellen: “Het is dan eigenlijk nog niks. Anders kun je je ook af gaan vragen wat er moet gebeuren met al dat sperma dat dagelijks verspild wordt.” 

Kim praat nu heel luchtig en rationeel over abortus en diens eigen abortus, maar heeft dat moeten leren. “Toen ik in 2017 naar de kliniek ging, merkte dat ik me heel erg schaamde, en er met niemand over durfde te praten. Terwijl ik uit een gezin kom waarin het altijd bespreekbaar is geweest: ik zou het ‘t makkelijkst van iedereen moeten hebben.” Kim stapte toch over de drempel heen, praatte en kreeg veel steun van diens omgeving. Ook merkte die opeens dat veel vrienden en kennissen ook ervaringen met abortus hadden. “Als ik met een pilsie ergens op een terras zit en zeg: we gaan dit nummer uitbrengen met VULVA, en er is bij mij ook zo’n stofzuiger naar binnen gegaan, dan komen mensen naar me toe en zeggen ze: ik heb dit ook meegemaakt. Dat betekent niet dat iedereen zijn privéleven op straat hoeft te gooien, maar als meer mensen het erover hebben wordt het ook een minder eng onderwerp. Ik hoop dat ons werk mensen bij elkaar brengt en dat ze zeggen: ik heb nog nooit zo in een scheur gelegen over zo’n serieus onderwerp.” 

De release-avond van VULVA’s album in de Arminiuskerk in Rotterdam is nogal afwisselend. Het programma begint met een panel over toxisch gedrag in de muziekindustrie in een bovenzaaltje. Dat wordt direct gevolgd door een optreden van Acidic Male vol noise, onheilspellende fluisterzang en snoeiharde drumcomputers. Na de show van Acidic Male is het de bedoeling dat iedereen weer naar boven gaat voor een praatje van AVA, een nieuwe organisatie uit feministische hoek die onafhankelijke abortusvoorlichting geeft. Het is nogal een overgang, om van een broeierige dansvloer opeens weer in een volledig verlichte zaal te zitten om naar een powerpointpresentatie te kijken. 

Toch blijkt er ook wel degelijk een sfeer te zijn ontstaan waarin abortus bespreekbaar is. De tijd waarin mensen nog niet helemaal doorhebben dat ze de trap weer op moeten wordt door een vrouw uit het publiek in het bovenzaaltje aangegrepen om naar voren te stappen en over haar ervaringen met abortus en de pil vertellen. Ook stelt ze een retorische vraag: “Waarom moeten wij altijd voorbehoedsmiddelen nemen?”

Een vrijwilliger van AVA schetst vervolgens de situatie rondom abortus in Nederland. Ze waarschuwt voor nieuw conservatisme onder jonge mensen, waarvan sommigen volgens een onderzoek kritischer op abortus zijn dan hun ouders. Ze wijst op de invloed van christelijke lobby’s en op de aanhoudende aanwezigheid van anti-abortusdemonstranten bij abortusklinieken die mensen lastig vallen die er één willen ondergaan. Ook herinnert ze het publiek eraan dat abortus nog altijd in het Wetboek van Strafrecht staat, waardoor het steeds opnieuw ter discussie kan worden gesteld. In de Verenigde Staten werd het abortusrecht onder druk van conservatieve lobby’s recent nog ingeperkt door de rechter. En dan zijn er nog allerlei misverstanden, zoals dat je zwangerschappen altijd zou kunnen voorkomen met anticonceptie: “Tweederde van de abortussen vindt plaats bij mensen die al aan de anticonceptie waren.” Gelukkig is er ook goed nieuws: “Wat we wel te vieren hebben is dat de vijf dagen bedenktijd is afgeschaft.” Na het praatje van AVA volgt een optreden van Rosemary loves a Blackberry. Dat is een project van Diana Burkot, één van de leden van Pussy Riot, de punkband die zich al jaren verzet tegen het reactionaire bewind van de Russische president Poetin. 

Ten slotte is het tijd voor VULVA. Gekleed in trouwjurken brengen ze duistere, langzame stukken vol krekelgeluiden ten gehore en explosieve schreeuwsessies tegen het patriarchaat. Op een scherm zorgen stockbeelden van bomen met flitsen van vingers en lichaamsvlees voor een grimmige heks-achtige sfeer, maar Kim en Nadya barsten meerdere malen uit in een bevrijdende lach. Tijdens hun show brengt VULVA bovendien een eerbetoon aan Madame Restell. “Zij voerde abortussen uit in de negentiende eeuw en werd daarvoor vermoord,” zegt Kim door de microfoon. Dat zet de dingen in perspectief: we zijn flink opgeschoten sinds die tijden waarin ongewenst zwangere vrouwen stiekem naar een donker steegje moesten voor hun abortus. Maar het kan ook nog altijd beter. Een feestelijke stemming rondom het abortusrecht is dan ook absoluut niet misplaatst. 

Scroll naar beneden voor meer feestelijke foto’s van VULVAVERSE en de afterparty in Rotown getiteld “Afterbirth”.