Ik ging naar een rave met een Shrek-thema

Heb je Roodkapje ooit fucking strak zien staan? Ik wel. Ik heb mijn weekend namelijk doorgebracht op de eerste Shrek Rave van het Verenigd Koninkrijk. Dat heb je goed gelezen: een dagvullend evenement geïnspireerd door de DreamWorks-animatiefilm uit 2001 en diens vervolgen en spin-offs. 

De meme-ificatie van Shrek is onderhand een goed gedocumenteerd fenomeen. En dit is het logische eindpunt: Shrek Rave is wat er gebeurt als de internetcultuur in het echte leven doorsijpelt. Persoonlijk vind ik grappen over Shrek niet echt meer van deze tijd. En kan een tien jaar oude meme echt de overname van Fire & Lightbox, een enorme Londense club met drie zalen, rechtvaardigen?

Ik wil uitvogelen waar dit allemaal over gaat en of de toekomst van het Britse nachtleven ook zo raar en cringe gaat worden – dus ik knalde wat groene schmink op m’n gezicht en ging naar de eerste Shrek Rave van het Verenigd Koninkrijk. 

Het is zaterdagmiddag, 4 uur, en ik heb afgesproken met VICE-fotograaf Yushy Pachnanda. Het is een rare begintijd voor een feest. De vrijdagse ravers liggen nog in bed hun kussen onder te kwijlen, terwijl de zaterdagse feestbeesten nog minstens een paar uur verwijderd zijn van uur eerste biertjes. 

Dit weerhoudt de Shrek-ravers er niet van om stipt op tijd te zijn. De deuren zijn nog maar net open, maar er staat al een rij bro-gers die de hoek om gaat. Het Shrek-fandom is een beetje zoals een ui – het heeft lagen. Een groot deel van de mensen die ik hier zie zijn casual fans. Ze herinneren zich de eerste twee films en ze hebben een paar memes op het internet voorbij zien komen. Met andere woorden, ze zijn hier om lol te hebben – Shrek Rave – kan geen kwaad, toch? Dat is laag één. 

De tweede laag van het fandom bestaat uit de Shrek-ultra’s. Ze hebben alle vier de Shrek-films, beide tv-specials (Shrek the Halls and Scared Shrekless) en zeer waarschijnlijk één of meer van de 441 voorstellingen van Shrek: The Musical gezien. Deze lui nemen geen genoegen met goedkope plastic oger-oren – ze hebben complexe ezelpakken in elkaar geflanst of zichzelf van top tot teen groen geschminkt. 

Dan heb je nog de internet-Shrek-fans: memelords, shitposters en de voormalige beheerders van ShrekChan, het op 4Chan geïnspireerde imageboard gewijd aan de groene oger. Ze zijn meteen te herkennen aan hun ironische t-shirts ("Check Yourself Before You Shrek Yourself”). 

De vierde laag van het Shrek-fandom – het bestaan waarvan ik pas vandaag heb ontdekt – zijn de gays. Als ik om me heen kijk is er een sterk queer aura bij deze rij te voelen. Er zijn drag-versies van zelfs de meest irrelevante personages uit het Shrek-universum (wie houdt er nou niet van Struikrover #4?) en ik weet zeker dat de helft van deze rij alles van Ricky Martin kan meezingen. Wie had gedacht dat Heer Farquaad een queen zou zijn?

“Shrek heeft zo’n effect op de queer community omdat hij een buitenstaander is,” zegt Theo Collier, een feestganger die is verkleed als een sexy Gelaarsde Kat. “Iedereen kijkt naar Shrek en ziet dat hij een soort boeman is, terwijl hij in feite emoties heeft en best lief is. Queer mensen kunnen zich in hem vinden omdat ze eraan gewend zijn om veroordeeld te worden.” 

Misschien heb ik me in de Shrek Rave vergist? Ik kijk er voor de eerste keer vandaag oprecht naar uit om naar binnen te gaan. Gelukkig worden we door de media-ingang geloodst en kunnen we de rij skippen (op de gastenlijst bij de Shrek Rave – ben je al jaloers?).

Op het eerste gezicht verschilt het evenement niet zoveel van je gemiddelde nachtclub op een zaterdagavond. De vloeren plakken, er zijn fluorescerende lichten, en de dj mixt Calvin Harris met dat Ice Spice/PinkPantheress-liedje dat in elke TikTok van de afgelopen maand te horen was. 

Maar dan zie ik de 3 meter hoge opblaas-ogers die achter de dj-booth tevoorschijn komen en de enorme schermen waarop psychedelische Shrek-beeldlen te zien zijn, in de stijl van die angstaanjagende “Shrek is Love, Shrek is Life” copypastavideo. Dan heb je nog het cocktailmenu: de uitblinker is een drankje met de onheilspellende naam ‘Swamp Juice’, bestaande uit twee delen wodka, een deel ananassap en een deel Blue Citrus, een mysterieus mixdrankje, met een Haribo snoepwormpje om het af te maken. Het smaakt als een kliekjesemmer met alle obscure sterke dranken uit het onderste schap van de Dirck III. Eén glas bevat de suikerinname van een klein land. Mijn tanden doen pijn. 

We begeven ons van het cocktail-gedeelte naar de tweede zaal. Als we het feest vanuit een etymologisch standpunt bekijken is de eerste zaal het Shrek-gedeelte, en de tweede zaal het rave-gedeelte. Het is donker en rokerig van al het droogijs, en een gozer verkleed als de Peperkoekman probeert het vingerpistool-gebaar te maken. Het is 5 uur ‘s middags. Het dansvloer staat propvol. Hoe is dit het grootste feest in de stad geworden?!

Het begon allemaal in maart 2022, toen Ka5sh, een in Los Angeles gebaseerde content creator, een feest met Shrek-thema gooide om geld op te halen voor zijn zus, die het slachtoffer was van een roofoverval en schietpartij in North Carolina. Er werd uiteindelijk 10.000 dollar opgebracht, en zoals te verwachten viel gingen video’s van het evenement viral op TikTok. Het resultaat? Een landelijke tour die het feest naar 33 steden door de hele VS bracht. Het duurde niet lang voordat het hele gebeuren bij de Britse kust aanspoelde. 

Hoewel ik niet te diep in de politiek achter de schermen van een nieuw soort rave wil duiken zijn er nu minstens twee concurrerende promoters die feestjes met Shrek-thema organiseren. Het feestje van Ka5sh wordt in het VK enkel op 3 maart bij het Clapham Grand gehouden, terwijl het feestje waar we nu zijn – met de misleidende naam "Shrek Rave Official" – op 30 data door het VK wordt georganiseerd, voordat het begin mei naar Europa overwaait.

“We wilden hier oorspronkelijk een brunch van maken,” zegt Peter Preston, een van de promoters van dit evenement, “maar Shrek heeft zo’n goede soundtrack. Dus we maakten hier een post met een idee voor een feest en we kregen binnen een paar weken twee miljoen views. We moesten het wel doen.”

Natuurlijk bezitten noch dit feest noch diens oorspronkelijke Amerikaanse incarnatie het handelsmerk op de franchise die miljarden dollars heeft binnengehaald. Maar totdat iemand op een van deze feesten per ongeluk een verkeerd pilletje slikt is het de beste gratis publiciteit waar DreamWorks ooit om zou kunnen vragen – ze zouden boeven zijn als ze het af zouden schaffen. 

Nu we het toch over pillen hebben, er staan hier een stuk meer mensen strak dan ik aanvankelijk had verwacht. Ik begin een beetje moe te worden van de jungle-remixes van Eminems “My Name Is”, dus ik ga net op tijd terug naar de hoofdzaal om live optredens van de West End cast van Shrek: The Musical mee te pakken. En weet je wat? De promoter heeft gelijk: de soundtrack van Shrek is fucking hard. 

De performers branden door alle geliefde nummers heen  – “Livin’ La Vida Loca”, “Holding Out For a Hero”, en dat ene veels te weinig gespeelde deuntje “All Star” van Smash Mouth. Het is dom en aanstekelijk plezier. En, nogmaals voor de duidelijkheid: zeer, zeer campy. Terwijl er confetti uit de lucht komt vallen en twee van de drie Kleine Biggetjes staan te tongen voel ik een vreemd gevoel van euforie over me heen komen. Wie had gedacht dat het genot omtrent Shrek – al dan niet ironisch – zulke pure gevoelens van vreugde, nostalgie en saamhorigheid zou kunnen opwekken?

Ik wilde de Shrek Rave echt haten. Ik dacht dat dit de laatste nagel in de doodskist van een stomme internetgrap zou zijn. Maar in plaats daarvan werd deze 20 jaar oude filmfranchise door een mix van nerds, normies en queers op een dubieuze manier weer nieuw leven ingeblazen. De Instagram bio van de originele Shrek Rave verwoordt het eigenlijk beter dan ik ooit zou kunnen doen: COOL IS DOOD WIE MAAKT HET WAT UIT KOM PLEZIER HEBBEN”. En weet je wat? Dat heb ik gedaan ook. 

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE UK.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.