Matthijs de Ligt zou eens op visite moeten gaan bij Tonny Vilhena

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Matthijs de Ligt zou eens op visite moeten gaan bij Tonny Vilhena

Elke week schrijft Martijn Neggers een sportcolumn voor VICE Sports over het theater achter het Nederlands voetbal. Neggers staat erbij en kijkt ernaar.

Een pessimist heeft aan Matthijs de Ligt een goed gespreksonderwerp. Een optimist trouwens ook. Er zijn in de afgelopen paar jaar een hoop jonge en veelbelovende spelers doorgebroken, maar geen enkele is zoals Matthijs de Ligt. Hij debuteerde op zijn zeventiende in het eerste van Ajax. Nu is dat op zich niet gek. Er zijn immers genoeg anderen voor hem die op hun zeventiende debuteerden in Nederland – ook Tonny Vilhena, de uitblinker van Feyenoord van afgelopen weekend was er zo vroeg bij, maar daar kom ik zo nog op.

Advertentie

Maar De Ligt werd, zoals dat dan heet, na een prima wedstrijd spelen op het schild gehesen door pers en publiek. Al die andere jongens van zeventien ten spijt, want dít was de toekomst van het Nederlands voetbal. Bondscoach Danny Blind selecteerde hem tot ieders verbazing voor het Nederlands elftal. Na 267 minuten in de Eredivisie.

267 minuten. Ik heb eens een tijdje naar dat getal zitten kijken, en daarna ben ik gaan rekenen hoe lang – of hoe kort – dat nou eigenlijk is. Ter duiding: een goede spaghetti bolognese moet 33 minuten langer opstaan dan De Ligt nodig had om in Oranje te komen. Als ik, met mijn wasmachine, drie keer het wasprogramma ‘witte was, 80 graden’ draai, kost me dat 294 minuten. De Ligt had dan nog 27 minuten over, om bijvoorbeeld de trein van Tilburg naar Eindhoven te nemen. En dan mag die trein ook nog eens vijf minuten vertraagd zijn. De Ligt heeft één Eredivisieduel minder nodig gehad om in Oranje te komen, dan de PvdA sinds deze week Kamerzetels heeft. Ik vind het nogal wat.

We kunnen met een gerust hart stellen dat zijn opkomst stormachtig en veelbelovend is. En toch kan het snel ook weer misgaan gaan met jonge spelers. De druk is groot, zeventienjarige jongens zitten nog altijd in hun puberteit en het profvoetbal is een harde wereld. Misschien krijgt De Ligt over een maand of twee wel een dipje, en komt hij af en toe op de bank te zitten. Misschien vallen dan alle analytici over hem heen en mopperen dat ze hem een wijsneus vinden met een air over zich heen die beter bij studentencorps Minerva past dan centraal achterin bij Ajax. Misschien bromt Johan Derksen dan wel weer dat De Ligt een over het paard getild Ajaxtalentje is dat blij mag zijn dat hij de veters van de materiaalman mag strikken. Misschien verzucht Pierre van Hooijdonk dan wel weer in Studio Voetbal dat ook dít talent het weer niet gehaald heeft.

Advertentie

En misschien staat er dan op een kwade dag een club uit China, of uit de kelder van de tweede divisie van Engeland bij zijn zaakwaarnemer Barry Hulshoff op de stoep, met veel geld en een garantie op speelminuten. Misschien verkast de Ligt dan voor een totaal onnoemenswaardig transferbedrag naar een of ander clubje, om in de schaduw van het voetbal zichzelf financieel onafhankelijk te spelen, en horen we verder nooit meer iets van hem.

Natuurlijk was de uitnodiging van Danny Blind te vroeg. Het is voor geen enkele puber een goed idee om na twee witte wasjes in de Eredivisie ineens naar Huis ter Duin gesommeerd te worden. Ik hoop echt dat De Ligt alle wedstrijden op de bank blijft zitten, en na een weekje trainen met Stefan de Vrij, Arjen Robben, Wesley Sneijder en Georginio Wijnaldum weer moe, maar met een opgetogen gemoed naar huis gaat om zich te melden bij Peter Bosz. Ik hoop oprecht dat het voor hem bij een snuffelstage blijft. Dat hij de tijd krijgt om sterker, beter, maar vooral een paar jaar ouder te worden.

Zoals ik al zei: een pessimist kan een stevig doemscenario op tafel leggen voor de toekomst van De Ligt. En tóch… Ik ben geen rasoptimist in hart en nieren: als mijn glas halfleeg is, bestel ik voor de zekerheid vast een extra glas, want het zou zomaar kunnen dat ik per ongeluk, uit onhandigheid, mijn vorige glas omgooi. En toch geloof ik wel in Matthijs de Ligt. Want Matthijs is anders dan alle anderen. Hij praat als Chiellini, en kan de komende jaren op jacht naar de plekken van Virgil van Dijk en Stefan de Vrij. Hij is een beetje een rare snuiter in de voetballerij. En rare snuiters, daar zijn er maar weinig van. Die moeten we koesteren.

Ik hoop dat De Ligt met een schuin oog naar Heerenveen – Feyenoord heeft gekeken. Ik hoop dat hij Tonny Vilhena heeft zien draven, zien sleuren, zien duwen en trekken. Ik hoop dat hij gezien heeft dat de middenvelder die op zijn zeventiende debuteerde, daarna in een vormcrisis geraakte, gebukt ging onder allerlei omstandigheden, alle lucratieve aanbiedingen uit het buitenland weerstond en zich tóch terugvocht. Ik hoop dat hij gezien heeft dat de weg van Tonny Vilhena de duurzaamste weg naar de top is. Ik hoop dat dat de weg is van Matthijs de Ligt. Als dat zo is, dan koop ik een shirtje van hem. Van Oranje, dat wel. Er zijn natuurlijk grenzen.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.