Deze mensen gebruiken veel meer lachgas dan jij

Lachgas, patronen of distikstofmonoxide – hoe je het ook wil noemen, het is enorm populair geworden. Volgens de Global Drug Survey van 2016 is lachgas nu de op-zes-na-populairste drug in de wereld en Nederland is zelfs koploper in het gebruik van lachgas: 48,8 procent van de ondervraagden geeft aan het ooit weleens gebruikt te hebben.

Ook in Australië lusten ze er wel pap van. Onze collega's van VICE Australië wilden een aantal hardcore-lachgasgebruikers spreken, mensen die niet om 4.00 uur 's ochtends voor de lol een paar ballonnetjes doen als Lachgas Luuk of El Patron is langs geweest, maar het spul in grote getale in hun longen pompen. Hieronder de verhalen van twee mensen die bijna elke dag patronen gebruiken, en eentje die net van zijn verslaving af is. Ze vertelden ons waarom ze ermee begonnen, hoe het ze heeft beïnvloed en of ze plan zijn om te stoppen.

Disclaimer: de namen van de geïnterviewden zijn veranderd op hun verzoek, om hun identiteit en reputatie te beschermen.

VICE: Hoi Ricky, vertel me eens over deze gewoonte.
Ricky: Ik doe meestal tien patronen op een avond. Over het algemeen in het weekend, maar sommige weken doe ik het elke avond. Soms loop ik mijn huis binnen en heb ik er opeens zin in, en dan doe ik het gewoon. Meestal gebruik ik ze 's nachts, als ik gestrest ben. Ik doe er nu meer dan ik ooit heb gedaan.

Wat vind je er zo prettig aan?
Ik vind het lekker dat je aan niets denkt. Als ik problemen op mijn werk heb, of met vrouwen, of iets anders dat voor stress zorgt, pak ik gewoon een patroon. Ik vind het leuk dat het me gewoon even heel dom laat voelen. Als ik stoned word van wiet, voel ik me daarna geestelijk urenlang uitgeput, maar met een patroon ben ik na vijf minuten vergeten dat ik er een heb gehad. Bovendien zijn ze vrij goedkoop.

Maak je je geen zorgen over je gezondheid, na acht jaar lang lachgasgebruik?
Natuurlijk ben ik bezorgd. Ik merk dat mijn geheugen niet zo goed meer is als het ooit was. Ook zit ik weleens naast iemand en merk ik dat ik niet echt in staat ben om het gesprek te volgen. Je kunt niet verwachten dat het geen gevolgen heeft als je elke dag drinkt en patronen gebruikt. Maar ik weet niet hoe het zou zijn als ik dat nooit zou doen, dus is het moeilijk om het probleem te isoleren.

Vertel je mensen over je gebruik? Bijvoorbeeld op een eerste date of zoiets?
Ik sta niet te popelen om mensen te vertellen dat ik regelmatig patronen gebruik. Het is niet echt rock 'n roll, toch?

Niet echt. En je vrienden of familie?
Mijn familie weet het niet, maar de meeste van mijn vrienden wel. Zij vinden het grappig en vragen me of zij er ook een mogen. Ik heb nog nooit een vriend of iemand anders gehad die tegen me zei dat ik ermee moest stoppen.

Je weet dat patronen niks positiefs opleveren, dus waarom ga je er dan toch mee door?
Ik denk dat ik gewoon een hedonist ben. De schoonheid is dat het maar vijf seconden duurt. Het is alsof je DMT rookt: je hoeft niet enorm toegewijd ergens op te storten, je moet gewoon gaan!

Zou je ook iets anders willen gebruiken, of ben je alleen maar van de patronen?
Ik ben niet trouw aan lachgas. Als er iets beters was, zou ik dat doen.

Heb je hulp nodig?
Ik ben niet op zoek. Ik zie dit als een van die dingen die je meeneemt naar het graf. Waar gaat het leven nou eigenlijk over? Je moet plezier hebben toch.

Hoi Zoe, wat was de aantrekkingskracht van patronen voor jou?
Lachgas is voor een paar seconden leuk. Het is makkelijk om in je eentje te doen en als je het aan mensen vertelt, denken ze dat je een grappig en leuk persoon bent. Het is niet verdrietig om het in je eentje op je kamer te doen. Ik ben misschien drie keer dronken geweest in mijn eentje op mijn kamer, en dat was meteen vreselijk deprimerend.

Hoe liep je gewoonte uit de hand?
Ik had een of twee keer eens lachgas gebruikt bij sociale gelegenheden, maar toen ik me realiseerde dat de patronen vlakbij mijn huis werden verkocht en ik erachter kwam hoe goedkoop ze waren, deed ik het al gauw vijftig tot zeventig keer per week. Ik heb het gevoel alsof ze me heel vergeetachtig hebben gemaakt. Soms viel ik flauw als ik ze alleen deed, en dan werd ik kwijlend wakker. Ik denk wel dat ik mijn hersenen echt heb beschadigd.

Was je er open over naar andere mensen toe?
Ik was er vrij open over, vooral op social media. Ik noemde mezelf de "patronenprinses". Ik probeerde het niet te verbergen, en mensen vonden het gewoon grappig. Slechts een paar mensen waren bezorgd. Een van mijn vrienden vertelde me dat patronen je kunnen doden, en ze hadden zelfs een droom over me gehad waarin ik doodging. Dat nam ik heel serieus, omdat iemand daadwerkelijk bezorgd over me was.

Stopte je toen?
Nee. Een avond sloeg ik door en deed ik er misschien wel honderd. Daarna deden mijn hersenen heel erg pijn. Ik wil niet dramatisch doen, maar het deed echt fucking pijn. Al mijn vrienden gebruikten drugs, maar niemand had zoveel pijn in z'n hersenen. Mijn ouders waren ook bezorgd. Ik woonde toen nog bij mijn moeder en ze bleef me maar vertellen dat de patronen mijn hersencellen doodden. Ze is niet een hele strenge moeder: ze heeft het meer over schadebeperking. Maar mijn vader was er echt op tegen, wat raar was, omdat hij me nog nooit had verteld dat ik een bepaalde drug niet mocht doen. Hij heeft zelf meer drugs gebruikt dan iedereen die ik ken, dus ik neem het serieus als hij zoiets zegt. Hij vroeg me eens wat een patroon was en toen ik antwoordde, zei hij: "Distikstofmonoxide? Waar de fuck ben jij mee bezig?"

Was je verslaafd?
Ik zou willen zeggen dat ik dat niet was, want dat klinkt echt superdom. Het was meer als: als ze er zijn, moet ik ze blijven doen. Het gebeurt nu nog steeds. Twee weken geleden was ik met een vriend. Ik had vijftig patronen gekocht om met hem te delen, en toen ik klaar was met mijn deel, begon ik aan zijn deel. Als ik eenmaal bezig ben, kan ik niet meer stoppen. Als je ze voor me neerlegt, zal ik blijven proberen om ze te gebruiken. Ook al delen we ze.

Zou je patronen als een gevaarlijke drug omschrijven?
Nee, niemand neemt ze serieus. Het kost geen moeite om ze te kopen, je hoeft niet met een drugdealer te praten en ze zijn overal beschikbaar. Je kunt ze 24 uur per dag, zeven dagen per week laten bezorgen en ze zijn heel goedkoop. Elke keukenzaak heeft ze. Als ze een serieus probleem zouden zijn, zou er niet een 24-uursbezorgdienst zijn.

Hoi Guy, vertel eens over je gewoonte.
Het merendeel doe ik in het weekend, als ik al een paar dagen aan het feesten ben. Ik hou gewoon van het sociale aspect, en de korte loskoppeling die je ervaart. Doordeweeks gebruik ik lachgas ook voor die tien seconden van loskoppeling. Dan is er iets vervelends gebeurd of zo, en dan wil ik gewoon even een tijdje wegzweven.

Wat zorgt ervoor dat je wil wegzweven?
Als het even moeilijk gaat op het werk, of als er iets gebeurt met een vriend. Laatst had ik bijvoorbeeld een enorm feestweekend gehad en ik was nog steeds katerig op dinsdag. Mijn baan heeft een hoog tempo en er kan een hoop misgaan, dus toen ik thuiskwam, nam ik een drankje en vijftien patronen om even uit te schakelen. Soms is drinken gewoon niet genoeg.

Wat is er aantrekkelijk aan patronen?
Ze zijn makkelijk te krijgen en je voelt je daarna prima. Omdat mijn baan zo veeleisend en stressvol is, probeer ik mijn drugsgebruik doordeweeks tot een minimum te houden. Als je een heleboel patronen hebt gebruikt, heb je een paar uur daarna niet de hoofdpijn of de buzz die je [met] andere drugs wel hebt. Ik kan nog steeds slapen, word daarna goed wakker en kan veilig naar mijn werk rijden.

Heb je ooit problemen of ernstige bijwerkingen gehad?
Ik zou niet zeggen dat het een probleem is en ik ben niet verslaafd, maar er zijn wel omstandigheden geweest die me bang maakten. Er waren een paar weken waarin ik me heel dromerig voelde, alsof ik op het punt stond om dood te gaan. Een vriend van een vriend heeft door zijn lachgasgebruik ernstige neurologische problemen gekregen, maar je hoopt gewoon dat je dat niet krijgt.

Praat je met iemand over je lachgasgebruik?
De mensen met wie ik het weekend doorbreng. Er zijn denk ik zo'n vijftien tot twintig mensen die van mijn patroongebruik afweten. Dan zijn er ook nog andere mensen die er bang voor zijn, omdat ze het niet begrijpen of omdat ze er niet bij zijn en ik het ze niet vertel. Het is makkelijker om mensen die het niet begrijpen zich geen zorgen te laten maken.

Zeggen de mensen die ervan weten er iets van?
Er is een gevoel van steun. Een keer gebruikte ik al een heel lange tijd veel patronen achter elkaar en leek het er niet op dat ik ging stoppen. De mensen met wie ik was zeiden toen dat ik moest stoppen. Ze zagen dat ik moe werd en dat ik niet meer reageerde zoals ik daarvoor deed. Toen vonden ze het wel mooi geweest. Ik luister alleen niet altijd naar ze. Bovendien zijn ze er natuurlijk nooit bij als ik het doordeweeks doe.

Je bent duidelijk van mening dat de negatieve kanten niet opwegen tegen de positieve kanten. Waarom stop je er niet mee voordat het wel een probleem wordt?
Ik hou van het sociale aspect en het staat me toe om even aan de realiteit te ontsnappen. Hoewel ik nog geen stappen heb gezet, geloof ik dat ik ermee stop voordat het een probleem wordt. Het leven is niet altijd makkelijk, en soms helpt een weekend met je vrienden je dan om even te ontsnappen. Die behoefte om te ontsnappen is voor mij een manier om erachter te komen wat er precies aan de hand is en wat er moet gebeuren.