studeren
Alle foto's door Florantijn van Spronsen

FYI.

This story is over 5 years old.

Eten

Bij deze lhbtq-studentenvereniging zuipen ze net zo goed als bij het Corps

“We hebben een borrel-buddysysteem voor mensen die het nog heel eng vinden om naar een borrel te gaan.”

De komende weken duikt VICE volop in het studentenleven, en alles wat daarbij komt kijken — van smartdrugs en soa's tot hospiteren en protesteren. Lees meer op deze pagina .

Een plek waar (nieuwe) lhbtq-studenten naar toe kunnen gaan zijn lhbtq-studentenverenigingen als A.S.V. Gay in Amsterdam of Homostudentenverening Anteros in Utrecht. Je zult je misschien afvragen hoe een progressieve agenda met thema's als diversiteit, acceptatie en lhbt-emancipatie samengaat met een traditioneel fenomeen als een studentenvereniging, waar vaak veel strikte en ongeschreven regels gelden. Zelf heb ik nooit bij een studentenvereniging gezeten en ken ik de cultuur eromheen niet goed. Al die verhalen over ontgroeningen schrikten mij af. Bovendien vond ik het al spannend genoeg om vanuit de provincie, waar ik me vanwege mijn homoseksualiteit absoluut niet thuis voelde, naar Amsterdam te verhuizen.

Advertentie

Ik moest voor mijn bezoek aan de borrel van A.S.V. Gay dan ook denken aan het nummer Small town boy, een voor veel homo's emotioneel nummer. Het nummer vertelt namelijk het verhaal van een homoseksuele jongen die te maken krijgt met homofobie en uitsluiting in en daarom zijn geboorteplaats moet verlaten. Lhbtq-studentenverenigingen klinken in dit licht als een veilige omgeving.

De vereniging stelt dat ze zich juist van de (dominante) corporale cultuur rondom studentenverenigingen distantiëren. Ze doen niet aan ontgroeningen, maar hebben een parodie hierop die ze 'ontrozing' noemen. Lhbtq'ers moeten zich namelijk in onze heteronormatieve samenleving al constant conformeren. Daarom bestaat de ontrozing uit lekker in een hutje op de hei zitten en allemaal spelletjes doen en samen eten.

Het hoofddoel is om met de studentenvereniging lhbtq'ers bij elkaar te brengen en een plek te bieden in de vaak nieuwe stad waar deze leden – die soms nog niet uit de kast zijn – komen wonen. De vereniging zet zich ook in voor de lhbtq-emancipatie in de samenleving. Ik ging woensdagavond langs bij de wekelijkse borrel van A.S.V. Gay in Amstel 54, een van de oudste homocafé's van het land, en sprak met een aantal leden over de noodzaak van hun vereniging, hun coming-out, de ontrozing en het studentenleven. Sanne (21) Student Voeding en Diëtetiek en Voorzitter bij A.S.V. Gay.
Uit Oldenzaal, woont nu in Amsterdam MUNCHIES: Waar is het idee vandaan gekomen om een lhbtq-studentenvereniging op te richten?
Sanne: A.S.V. Gay is in 2010 opgericht door vier lesbische studenten die het gevoel hadden dat er weinig was voor lhbtq-studenten in Amsterdam was. Zij hebben toen een lhbtq-vereniging opgericht en hier is A.S.V. Gay uitgegroeid. We hebben momenteel 280 leden. Waarom?
Lhbtq studenten van alle leeftijden zijn vaak op zoek naar zichzelf en willen de gayscene leren kennen. Dat kunnen ze bij ons doen op een gezellige en ongedwongen manier. Onze jongste leden zijn zeventien jaar oud, de meesten daarvan komen vaak net van de havo af.
We hebben ook een borrel-buddysysteem voor jongeren die het nog heel eng vinden om naar een borrel te gaan. Ze gaan dan met een ouder lid een biertje doen vooraf ze naar de borrel komen. Dus niet iedereen is uit de kast?
Nee… We hebben daarom ook een tag-me-niet-register. Dat houdt in dat sommige van onze leden echt discreet willen blijven en niet op de foto worden gezet bijvoorbeeld. Zitten er ook hetero's bij de vereniging?
Ja! Er zitten een paar heteroseksuelen bij onze vereniging. Zij hebben behoefte aan een open omgeving en sluiten zich daarom bij ons aan. Komen de meeste jongeren van buiten Amsterdam?
Sommigen leden wonen hier en vinden het heel gezellig en komen er daarom bij. Maar je ziet ook jongeren die vanuit de provincie hierheen komen en nog niemand in de grote stad kennen, en dan is A.S.V. Gay een manier om mensen en de lhbtq-scene te leren kennen. Kwam jij daarom bij de vereniging?
Ik was zelf op mijn zestiende uit de kast en ik was al vrij zeker over mijn seksualiteit en mezelf. Maar ik ging erbij omdat ik op zoek was naar like-minded mensen om biertjes mee te drinken.

Advertentie

Zou jij je niet thuis voelen bij een reguliere studentenvereniging?
Ik zou me er thuis kunnen voelen, maar ik zou dan wel iets missen. Dat ik niet hoef uit te leggen wat je verhaal is, omtrent je seksualiteit. Dan ben je ook niet die 'lesbo'. Zijn er allemaal ongeschreven regels bij jullie vereniging?
Nee, een van de krachten van onze vereniging is juist dat we niet meedoen aan dit soort corporale onzin. We zijn heel vrij en niets is verplicht. Je mag meedoen waaraan jij wilt meedoen. Een doelgroep zoals de lhbtq-scene is geen groep die je dingen moet gaan verplichten. Waarom?
Omdat veel van onze leden het gevoel hebben dat ze zich al constant moeten conformeren naar de [heteronormatieve] norm. Wij vallen niet binnen die norm, dus waarom zouden we onszelf blindstaren op regels en normen die niet bij ons passen? Onze borrel is niet eens verplicht.

Werken jullie samen met andere verenigingen?
Ja, we doen aan constitutieborrels. Dat is misschien het enige corporale. Dat is een borrel om het nieuwe bestuur te feliciteren en ze een fles wijn te geven die ze helemaal moeten opdrinken. Zo ben ik naar onze zustervereniging Anteros in Utrecht geweest. We zijn in contact met verschillende organisaties door het hele land en werken aan maatschappelijke acceptatie van de lhbtq-scene. We varen bijvoorbeeld mee tijdens Pride.

Wordt hier op de vereniging ook veel gedronken?
Nou, bij het koor kunnen ze er wat van… maar wij ook! Mezelf meegerekend, haha! Philipp (21) Student psychologie
Uit een klein dorpje in Zuid-Duitsland (Biberach an der Riss), woont sinds kort in Amsterdam

Advertentie

Waarom ben je bij A.S.V. Gay gegaan?
Philipp: Een aantal maanden geleden was ik in Amsterdam met mijn ouders om naar mijn nieuwe universiteit te kijken en zag ik dat er een lhbtq-studentenvereniging was. Ik werd heel enthousiast en wist vrij zeker dat ik erbij wilde. Wat was je motivatie?
Ik kom uit een klein dorpje in het Zuiden van Duitsland (Biberach an der Riss). Ik ben überhaupt naar een grotere stad verhuisd omdat ik er klaar mee ben om de enige homo te zijn. Thuis waren al mijn vrienden namelijk heteroseksueel en A.S.V. Gay was een manier om de lhbtq-scene in Amsterdam te leren kennen. Wat miste je thuis?
Het is een gevoelskwestie. Het is niet zo dat ik alleen maar lhbtq-vrienden wil, maar ik merk dat ik sommige dingen niet kan delen met mijn heterovrienden en dat vind ik wel vervelend. Waar ik vandaan kom was het echt een dingetje toen ik uit de kast kwam, iedereen in het dorp had het erover. Ik kon in tegenstelling tot mijn vrienden nooit met iemand daten of verliefd worden. Elke keer als we naar een bar gingen, zag ik mijn vrienden met iemand flirten of zoenen, maar ik wist dat het er voor mij niet in zou zitten. Hoe was de ontrozing?
Dat was echt het leukste weekend sinds tijden… Ik voelde me zo comfortabel met iedereen terwijl ik amper iemand in de studentenvereniging kende. Na twee dagen had ik het gevoel dat ik iedereen al zo lang kende. We hebben allemaal spelletjes en performances gedaan. Het was zo tof, ik heb echt plezier gehad! Mooi. Ik hoop dat je je plek gaat vinden. Ben je van plan elke woensdag naar de borrel te gaan?
Ja, absoluut. Roderick (23), student SPH uit Haarlem

Advertentie

MUNCHIES: Sinds wanneer ben jij lid?
Roderick: In 2014 ben ik erbij gekomen, hiervoor was ik wel vaker bij de borrel. Op een gegeven moment wilde ik graag meedoen met de activiteiten, dus ben ik lid geworden.

Vanwaar de keuze voor een lhbtq-studentenvereniging?
Enerzijds wil ik plezier hebben bij een vereniging, maar ik wil tegelijkertijd iets bijdragen aan de positie van minderheden in de samenleving. Hiermee maak ik een punt en laat ik ook zien dat wij in principe ook 'normale studenten' zijn. Wij zijn niet alleen maar de extravagante travestieten die je op Pride ziet.

Er zitten bij de vereniging ook mensen die niet uit de kast zijn. Hoe ga je daarmee om?
Ik kom uit een luxepositie waarin het recht heb gehad om mezelf te zijn. Soms heb je hele jonge leden die totaal geen idee hebben wie ze zijn. Ik probeer ze dan wel te ondersteunen. Als iemand niet alleen naar de Reguliersdwarsstraat durft dan neem ik die mee en gaan we uit. Ik hoorde van een opa-en-oma-diner?
Ja, het diner was bedoeld om een band te creëren tussen de doorgewinterde ASV Gay'ers en de nieuwelingen. Iris (20), Student psychologie uit Vaassen
Woont nu in Amsterdam en is al drie jaar lid

MUNCHIES: Waarom ben je lid geworden?
Iris: Ik ben op mijn zeventiende naar Amsterdam gegaan en het leek me heel leuk om bij een vereniging te gaan waarin ik gelijkgestemden zou ontmoeten. Ik kende hier ook niemand dus het was fijn om op deze manier mensen te leren kennen. Ik heb me wel afgevraagd in hoeverre het hebben van dezelfde seksualiteit een directe binding schept. Daarom heb ik ook overwogen om bij een sportvereniging te gaan. Hoe was jouw coming-out?
Ja goed, mijn familie accepteerde het, alleen in mijn omgeving waren er niet echt faciliteiten voor lhbt'ers.

Wat heeft A.S.V. Gay voor jouw ontwikkeling betekend?
Toen had ik nog nooit echt geëxperimenteerd met mijn seksualiteit. Gelukkig waren er geen verplichtingen dus dat het was fijn dat alles zo vrijblijvend was. Achteraf gezien heb ik wel echt een grote ontwikkeling doorgemaakt. Ik zit nu echt op m'n plek. Ben je hier elke woensdag te vinden?
Ja, ik kom nog steeds elke week. Ik hoorde dat jullie een kroegentocht hebben morgen?
Ja, daar heb ik echt zin in. Vroeger begonnen we vaak bij 't Mandje, maar morgen beginnen we hier bij Amstel 54 en dan gaan later richting de Reguliersdwarsstraat en de bedoeling is om bij Club Church te eindigen als iedereen een beetje meer in de stemming is… Spannend. Veel plezier!