Waarom is het nog altijd nodig om uit de kast te komen?
Alle foto's door Benjamin Wirström

FYI.

This story is over 5 years old.

Seks

Waarom is het nog altijd nodig om uit de kast te komen?

"Niemand zou zich verplicht moeten voelen om uit de kast te komen. Je hoeft je identiteit aan niemand te verantwoorden."

Dit artikel verscheen eerder op VICE Zweden Uit de kast komen is voor iedereen anders. Voor sommigen is het een pijnlijke maar noodzakelijke gebeurtenis waar je nou eenmaal een keer doorheen moet – een beetje zoals wanneer je een pleister uiteindelijk van een wond moet trekken. Voor sommigen voelt het als een proces dat ze steeds weer moeten herhalen als ze een nieuw iemand ontmoeten, om ongemak en gemene opmerkingen te voorkomen. Voor weer anderen is uit de kast komen niet eens een optie.

Advertentie

Hoe verschillend de ervaring ook kan zijn, het is en blijft meestal een belangrijk moment in iemands leven. Maar zal dat ooit veranderen? Zal er ooit een tijd aanbreken waarin we niet meer uit de kast hoeven te komen omdat hetero zijn niet langer de norm is? Een tijd waarin wij, als lhbtq-gemeenschap, niet meer geacht te worden constant uit te leggen wie we zijn en van wie of wat we houden?

Zweden wordt in veel opzichten als een progressief land beschouwd, maar uit de kast komen is nog steeds een groot probleem hier – net zoals het eigenlijk overal nog altijd een probleem is.

Ik sprak vijf lhbt-mensen in Zweden over hoe zij uit de kast zijn gekomen en of ze denken dat het iets is wat onze gemeenschap altijd zal moeten blijven doen.

William, 26, kunstenaar

"Geheel onverwachts kwamen mijn ouders opeens, tijdens een familiediner, aanzetten met dat ze hadden gehoord dat ik homo was, en dat ze graag wilden weten of dit waar was. Ik antwoordde: “Ja, ik denk van wel.” Ik weet nog altijd niet wie ze dit verteld heeft. Mijn vader vertelde me dat hij een hele groep met homofiele vrienden had en verzekerde me dat hij er geen probleem mee had, terwijl mijn moeder het vooral idioot vond dat ik het niet eerder had verteld.

"Ik was wat banger om uit de kast te komen tegenover mijn vrienden. Mijn ouders maakten me heel duidelijk dat ze van me hielden ongeacht de situatie, maar van mijn vrienden was ik niet zeker hoe ze het nieuws zouden opvatten. De reacties waren vooral onverschillig – een van mijn beste vrienden vertelde me dat hij er geen probleem mee had zolang ik niet verliefd op hem zou worden – terwijl sommige gasten op een feestje dat ik hostte het vooral vreemd vonden dat mijn huis niet vol hing met kitscherige rommel."

Advertentie

Een vriend vertelde me onlangs dat hij zich oncomfortabel voelt op zijn werk, omdat hij nog steeds niet uit de kast is uitgekomen tegenover zijn collega's. Ik kan daar op zich wel inkomen, maar zelf heb ik dat nooit zo gevoeld. Ik begrijp niet goed waarom iemand uit de kast zou moeten komen, maar helaas is dat wel hoe het is. Ik denk dat we nog heel ver af staan van een maatschappij waarin homofilie net zo goed gezien wordt als onderdeel van de norm, en waarin we mensen niet verplichten om officieel uit de kast te komen. Toch heb ik het gevoel dat de wereld steeds meer open staat voor de seksuele geaardheid van mensen. Ik ben er zeker van dat er een toekomst voor ons is weggelegd waarin iedereen gelijkwaardig wordt behandeld.”

Madeleine, 23, student

"Het begrijpen van mijn eigen seksuele geaardheid was een langdurig proces. Ongeveer drie jaar geleden vertelde ik mijn beste vrienden dat ik ook op meisjes viel, maar ik voegde er wel altijd aan toe dat ik niet precies wist waar ik bij hoorde. Ik zag dat niet als uit de kast komen omdat ik niet exact uit kon leggen hoe ik me voelde.

Na dat moment startte ik actief met flirten met meisjes. In het begin vond ik dat vreselijk moeilijk – misschien omdat ik tot dan toe alleen met jongens had lopen daten. Ik was altijd erg nerveus – samen zijn met een meisje voelde voor mij veel echter en serieuzer.

Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik uit de kast moest komen tegenover mijn familie tot het moment dat ik een serieuze relatie aanging met een meisje. Op een compleet onverwacht moment, ergens in het begin van 2017, liet ik de bom ontploffen bij mijn vader net voor hij naar bed ging. Het leek wel alsof ik uit mijn eigen lichaam trad, want voor ik mezelf kon stoppen vertelde ik hem hoe ik jarenlang had geworsteld met mijn seksuele geaardheid en nu dus verliefd was. Toen ik klaar was met mijn verhaal antwoordde hij me dat hij altijd van me zou houden, wat er ook zou gebeuren, en dat hij alleen maar hoopte dat ik iemand zou vinden die me gelukkig maakt. "Dat is waarschijnlijk het enige moment waar ik officieel uit de kast kwam. Nieuwe mensen die ik ontmoet vertel ik het tussen neus en lippen door, maar ik ben wel altijd voorbereid op vragen. Ik hoop op een dag dat homoseksuele mensen niet meer uit de kast hoeven komen. En dat we naar elkaars partner kunnen vragen zonder ervan uit te gaan dat iedereen een heteroseksuele relatie heeft.”

Advertentie

Agri, 22, dj

"De meeste mensen gaan ervan uit dat het voor mij, als moslim en iemand met een andere huidskleur, moeilijker was om uit de kast te komen maar dat was eigenlijk niet zo. Ik was achttien toen ik uit de kast kwam bij mijn moeder terwijl we voor de supermarkt stonden. Het onderwerp kwam ter sprake net nadat we boodschappen hadden gedaan. Hoewel mijn moeder al langer haar vermoedens had reageerde ze er in het begin niet zo begripvol op. Ze leek een beetje teleurgesteld.

Maar na een tweetal weken was ze gewend aan het idee en herinnerde me aan het feit dat ik haar zoon was, wat er ook zou gebeuren. Uiteindelijk stelde mijn vader ook meer vragen. Hij vroeg me bijvoorbeeld of ik een partner had, en indien dat het geval was, hij hem kon ontmoeten. Dat was een fijn moment. "Uit de kast komen is altijd moeilijk, ongeacht je achtergrond of religie. Het is onmogelijk om te voorspellen hoe mensen om je heen zullen reageren. Ik dacht dat ze er niet goed op zouden reageren, maar dat was helemaal niet het geval. Niemand zou zich verplicht moeten voelen om uit de kast te komen. Je hoeft je identiteit aan niemand te verantwoorden.

Het zal waarschijnlijk nog decennia duren voordat homoseksualiteit normaal is. Hopelijk zal uit de kast komen in de toekomst wel minder dramatisch worden, omdat we inmiddels allemaal wel doorhebben dat geaardheid niet vaststaat.”

Robin, 23, werkt bij een woningcorporatie

"Ik ben twee keer uit de kast gekomen. Één keer als homoseksueel en daarna als transgender persoon. Mijn familie is geweldig. Ik ben nooit onder druk gezet om een bepaalde rol te vervullen. Ik mocht spelen en alle kleding dragen die ik wilde, dus ik realiseerde me niet eens dat ik een jongen was tot ik naar de kleuterschool ging. Opeens voelde ik me in een hokje geduwd en me verplicht om me te gedragen op een bepaalde manier.

Advertentie

"Vanaf dat moment probeerde ik mijn identiteit zoveel mogelijk te verdoezelen totdat ik het niet meer volhield. Ik was 22 toen ik uit de kast kwam als transgender persoon. Ik vertelde het eerst aan mijn vrienden en belde later die dag mijn moeder, die het nieuws erg goed opvatte. Tot op de dag van vandaag voelt uit de kast komen als een voortdurend proces, en dat was best irritant in het begin. Maar uiteindelijk leer je ermee omgaan, wordt het onderdeel van je leven en zorg je er vanzelf voor dat iedereen zich comfortabel voelt.

Of we altijd uit de kast moeten blijven komen is een moeilijke vraag. Op sommige dagen voelt het alsof we enorme stappen vooruit maken als het gaat om lhbt-rechten. Andere momenten voelt het alsof we stappen terug zetten. Ik kan alleen maar hopen dat het op een dag in de toekomst niet meer uitmaakt hoe je je identificeert."

Bjorn, 26, kunstenaar

"Ik wist altijd al wel dat ik homo was, maar ik onderdrukte mijn gevoelens tot mijn zeventiende. Vanaf dat moment begon ik het te vertellen aan een select groepje mensen, waarvan mijn moeder er eentje was. Ik gooide het er gewoon uit net voor ik een nacht op stap ging. Ik ging ervan uit dat ze heel boos zou worden en het persoonlijk zou opvatten, maar ze vroeg alleen maar of ik een vriend had. Het was minder spannend dan ik dacht, maar wel erg fijn.

"Voor mijn gevoel moet ik in elke nieuwe omgeving waar ik naartoe verhuis opnieuw uit de kast komen, bijvoorbeeld bij werk-, school- en vriendengroepen. Ik krijg niet te maken met vervelende opmerkingen. Ik heb weleens met collega's samengewerkt die homofobe opmerkingen maakten zonder te weten wat mijn seksuele geaardheid was, waardoor ik hen wel móest confronteren en vragen of ze alsjeblieft hun mond konden houden.

"Ik denk dat lhbt’ers altijd uit de kast moeten komen. We zullen namelijk altijd in de minderheid zijn, en dus niet de norm. Hopelijk zal het in de toekomst duidelijker worden. Dat we dan denken: dit is hoe het is en laten we nu verder gaan. Tot die tijd is uit de kast komen een dagelijks onderdeel van mijn leven.