Deze kunstenaar laat de schoonheid van zwarte meisjes zien met Klimt-achtige foto’s

Tawny Chatmon, een kunstenaar uit de Amerikaanse staat Maryland, was behoorlijk tevreden met haar leven als commercieel fotograaf, totdat haar vader gediagnosticeerd werd met prostaatkanker. Maar alles veranderde toen ze haar camera oppakte en hem begon te fotograferen tijdens het verloop van de ziekte, die hem later zijn leven kostte.

“Daarna kreeg ik het gevoel dat al mijn eerdere werk niets belangrijks te vertellen had,” zegt ze. “Ik voelde me verloren. Ik wilde me meer concentreren op de boodschap die ik wilde overbrengen.”

Tawny gebruikte haar eigen achtergrond als inspiratie, en begon te experimenteren binnen haar medium. Ze bewerkte de foto’s met Photoshop om digitale versieringen en tekeningen toe te voegen. “Ik deed dat al een tijdje, maar had het nooit gedeeld,” zegt ze. “Ik gebruikte de beelden soms als promotiemateriaal of ik plaatste ze op mijn toenmalige blog, maar ik wist niet en had er eigenlijk nooit bij stilgestaan dat er een plek was voor dit soort werk. Ik was gewoon wat aan het rommelen.”

Dit resulteerde in de series Not Buried, Planted en Deeply Embedded. Chatmon transformeert foto’s van jonge zwarte meisjes met collages, verf en handgetekende illustraties. In haar wereld barsten er bloemen uit afro’s en rijgen de bloemen zichzelf aaneen als kleding, en zien zwarte meisjes eruit als renaissancefiguren en schoonheden in de stijl van de schilder en tekenaar Gustav Klimt.

“Ik ben de moeder van drie geweldige kinderen,” zegt ze. “Ik wil dat ze weten hoe mooi ze zijn, hoe mooi wij zijn. Die taak kan ik niet overlaten aan de geschiedenisboeken.”

Een voorbeeld hiervan is Deep Embedded, waarin vervaagde foto’s van Afrikaanse vrouwen uit de National Archives te zien zijn in het natuurlijke haar van haar modellen. “Ik maakte dit in een periode waarin ik veel negativiteit tegenkwam rondom het natuurlijke haar en de haarstijlen van zwarte mensen,” zegt Chatmon. “Zwarte kinderen worden van school naar huis gestuurd vanwege hun natuurlijke haar, dat als onaanvaardbaar bestempeld wordt. En volwassen vrouwen worden vanwege hun natuurlijke haarstijl berispt op hun werk. Daar werd ik eerst boos om, en toen verdrietig en gefrustreerd. Ik wilde die energie gebruiken om iets te maken dat voor mij zou spreken.”

Toen ze de oude foto’s zag van zwarte vrouwen in het project Africa Through The Lens van de National Archives, voelde ze zich meteen verbonden.

“Het voelde alsof ze een soort boodschap vertegenwoordigden, een herinnering aan onze elegantie, die we van onze voorouders geërfd hebben,” zegt ze. “Ik besloot de foto’s te verwerken in het haar van mijn modellen.”

"De reacties zijn geweldig," zegt ze. In september exposeerde ze haar werk in Chicago, als onderdeel van The Art of Blackness, een langlopende expositie die in de afgelopen zes jaar het beste van Afro-Amerikaanse kunst en design heeft belicht.

“Ik zeg wat ik wil zeggen via mijn werk,” zegt Chatmon. “Het is verbazingwekkend hoeveel mensen de boodschap van mijn werk begrijpen, zonder dat ik het met veel woorden moet uitleggen.”

Wat hoopt ze dat zwarte vrouwen – en meisjes – zien wanneer ze naar het tentoongestelde werk kijken? “Ik hoop vooral dat ze weten hoe bijzonder ze zijn. Ik wil gewoon dat ze zichzelf in een van deze portretten herkennen en begrijpen dat ik het werk speciaal voor hen heb gemaakt.”

This article originally appeared on Broadly US.