Hoe riskant zijn thuispriktatoeages?

Ach, vrienden. Ze zijn net familie, maar dan leuker. Je kunt ze zelf uitkiezen, en ze zullen nooit dingen tegen je zeggen als "het is hier geen hotel". Als je op je bek gaat, zal er altijd een klaarstaan om je op te vangen. En als je een gebroken hart hebt, is er altijd wel iemand bereid om je chocoladeijs en wodka te voeren tot je je beter voelt (of moet kotsen). Maar hoe leuk je vrienden ook zijn, ze doen soms ook heel erg domme dingen. Dingen waar ze wakker van liggen, dingen die ze liever niet met de wereld delen. Dingen die vragen bij ze oproepen die ze maar wat graag beantwoord zouden zien. Gelukkig hebben ze jou om die vragen namens hen te stellen. En gelukkig is er deze column, waarin wij hun beschamende vragen beantwoorden.

Het scenario: Een vriendin heeft urenlang op Pinterest tatoeage-ontwerpen bestudeerd. Ze aarzelt nog om een tatoeage te nemen omdat een tripje naar de tattooshop te prijzig is. Ze heeft, met succes, een aantal oorpiercings thuis laten zetten. Het is dus een logisch gevolg dat ze plannen maakt om een stick & poke-tattoo te nemen. Gewoon lekker op haar eigen bank, die waarschijnlijk krioelt van de huisstofmijt. Bovendien: wie kan er nou beter je huid injecteren met een naald en inkt dan je beste vriend, in plaats van een bevooroordeelde tatoeage-artiest? Ze is oud genoeg voor een tatoeage bij een shop, maar ze geeft toe dat ze liever gaat voor de goedkope optie van thuisprikken. Misschien zelfs omdat het voor haar opwindend is. Daarnaast heeft ze op haar huid geen open wonden of schaafwonden, dus de tatoeage zou geen probleem moeten zijn. Kan ze al beginnen met het ontsmetten van haar naald boven het fornuis? Of zijn de risico's van haar huid lekprikken in een ongereguleerde omgeving toch het bespaarde geld niet waard?

Hoe het werkt: Zelfgemaakte tatoeages die worden gezet door handmatig in de huid te prikken waren de ideale manier om tatoeages te zetten in de gevangenis. Maar de afgelopen vijf jaar is deze manier van tatoeëren populairder geworden bij studenten en andere zuinige liefhebbers van inkt. Ze worden vaak gezet met de 'naald en draad tatoeage-techniek', waarbij een gewone naald wordt vastgemaakt aan bijvoorbeeld een potlood, zodat het makkelijker is om hem vast te houden. Deze tatoeages zijn vaak lichter dan tatoeages die zijn gezet bij professionele tatoeëerders, omdat de inkt niet zo diep in de huid wordt gestoken. De meest beruchte stick and poke-blog (ja, een blog; deze is niet bepaald goedgekeurd door de GGD) stelt voor om de naald precies tussen de gum van het potlood en het metalen houdertje te stoppen. Een draad – soms flosdraad – wordt vervolgens strak om de naald gedraaid. Wanneer de naald in de gekozen inkt is gedompeld (professionele tatoeage-inkt of Oost-Indische inkt van een fatsoenlijke hobbywinkel, natuurlijk), drupt de vloeistof de huid in, terwijl de naald herhaaldelijk in de oppervlakte van de huid wordt geprikt.

Er bestaan talloze tutorials om de techniek van deze kunst te demonstreren. Een Youtube-tutorial met meer dan drie miljoen views adviseert om geen normale naalden te gebruiken, maar in plaats daarvan vooraf gesteriliseerde tatoeagenaalden van Amazon te bestellen. Ook geven ze de tip om ultra zwarte tatoeage-inkt te gebruiken, die je kan vinden op eBay. Hoewel thuisprikken niet lang geleden nog vrij duister en onbekend was, zien DIY-tatoeages er tegenwoordig een stuk professioneler uit. Bovendien heeft social media bijgedragen aan de digitale gemeenschap en groeiende populariteit van experimentele tatoeëerders. instagramgebruiker Tealeigh bijvoorbeeld, die stick and poke-tatoeages in Brooklyn zet, heeft meer dan honderdduizend volgers. Haar ontwerpen variëren van reptielen en fruit tot paddenstoelen en de Gibson Girl. Het is best moeilijk om door al deze fantastische foto's te scrollen en geen jaloezie bij jezelf te bespeuren.

Het ergste dat er kan gebeuren: Stick and poke-tatoeages kunnen enkele griezelige risico's met zich meebrengen, zegt Cameron Rokhsar, klinisch professor van de afdeling dermatologie in het Mount Sinai Hospital. Zijn eerste zorg bij de methode is een infectie door een onhygiënische naald, wat kan leiden tot stafylokokken. "Stafylokokken-infecties komen meestal van de Staphylococcus aureus – dat is een bacterie die om ons heen leeft – en als de huid kapot is kan het makkelijk toegang krijgen tot ons zacht weefsel en een bacteriële infectie die cellulitis heet veroorzaken," zegt hij. Cellulitis verschijnt als een gezwollen, rood gebied op de huid dat warm en gevoelig aanvoelt. De infectie kan zich snel verspreiden naar andere delen van het lichaam. Hoewel het misschien alleen aan de oppervlakte van je huid invloed heeft, kan het terecht komen in het weefsel onder de huid en kan het zich vervolgens verspreiden naar de lymfeklieren en zelfs je bloedbaan.

Als de naald wordt gedeeld, is het volgens Rokhsar mogelijk dat er ziektes worden overgedragen via het bloed. "Laten we hopen dat die naald niet gedeeld wordt… Dan is de kans groot dat hiv, hepatitis B en hepatitis C worden overgedragen," zegt hij. Hepatitis B, bijvoorbeeld, kan een acute of kortstondige ziekte zijn, maar het risico bestaat dat het een langdurige, chronische infectie wordt, die tot drastische gezondheidsproblemen als cirrose of leverkanker kan leiden. Als de naald roestig is kan tetanus (hoewel ongebruikelijk in Nederland) een ander risico zijn.

Wat er waarschijnlijk zal gebeuren: Je vriendin leest zich goed in en ze recyclet haar naalden niet, noch gebruikt ze de inkt van een balpen, die "niet geschikt is om in het menselijk lichaam te injecteren," volgens Rohksar. Ondanks deze voorzorgsmaatregelen kan ze nog steeds een infectie oplopen (die weliswaar minder ernstig is dan een stafylokokken-infectie) of een allergische reactie. Maar Rohksar zegt dat hij patiënten heeft behandeld die infecties en allergische reacties opliepen van zowel DIY-tatoeages als professionele tatoeages. Dan hebben we het over symptomen zoals korsten, roodheid en jeuk bij de gebieden die getatoeëerd zijn.

"Infecties kunnen worden behandeld met antibiotica en allergische reacties kunnen met steroïden worden behandeld," zegt hij. In sommige gevallen heeft Rokhsar de tatoeage weggelaserd om de infectie te verlichten. In 2015 ontdekten onderzoekers van NYU Langone Medical Center dat zes procent van de volwassen New Yorkers vanwege hun tatoeage een vorm van uitslag, ernstige jeuk of zwelling hadden opgelopen die langer dan vier maanden aanhield, en in sommige gevallen zelfs jaren. Maar zes procent is laag, dus de kans is groot dat je tattoo-geobsedeerde vriendin geen klachten van haar stick and poke-tatoeage ondervindt. "In het beste geval heb je een goedkope tatoeage," zegt Rohksar. Het loont om te weten dat zelfs degene die wél een tatoeage bij een van de Schiffmachers kunnen betalen de voordelen inzien van een goeie deal.