Toen ik veertien was, zei een jongen uit mijn klas tegen me dat ik een snor had. We waren op schoolreisje, en 's avonds onder de douche probeerde ik met het scheermesje dat ik meehad voor mijn oksels en benen de blonde donsharen op mijn bovenlip eraf te scheren. Het resultaat was een bloederige snee onder mijn neus – en een hoop jongens die niet meer met me wilden zoenen op de bonte avond.Net zoals het feit dat vrouwen af en toe hun darmen moeten legen, is het ook zo dat veel meisjes gezichtsbeharing hebben – en hoe ouder je wordt, hoe minder onschuldig die donshaartjes worden. Een vrouw met een snor was en is nog altijd iets voor in het circus, dus wordt er aan de lopende band gebleacht, gelaserd, geëpileerd en geharst. We hebben het er alleen liever niet over, waardoor veel mannen in een staat van shock verkeren als ze de snorspecifieke ontharingskit van hun vriendin per ongeluk ontdekken, of middenin een zoensessie tegen een stoppel aanschuren.
Advertentie
Ik sprak vijf Belgische en Nederlandse vrouwen over de borstelige avonturen die ze aangaan om van hun snor af te komen.Chanah * (31)
Toen ik elf was, tekende een jongen die bij me in klas zat een smiley van mijn beste vriendinnetje en mij. Die van haar was normaal, die van mij had een snor. Ergens had ik wel een vermoeden dat ik daar meer haar had dan andere meisjes – best raar, want verder heb ik niet zoveel lichaamshaar – dus besloot ik er iets aan te doen. Sinds die traumatische schooldag wax ik mijn snor één keer in de twee weken. In het begin liet ik het doen bij de Turkse kapper, en later leerde ik hoe ik het zelf kon doen. Mijn goeie vriendinnen op de middelbare school wisten dat ik het deed, en een keertje tijdens een ruzie zei een van hen midden in de discussie: "En ik zie trouwens stoppels!" Ze wist precies waar ze me moest raken; dat was eigenlijk net zo pijnlijk als een waxbeurt.Ik wax ondertussen al twintig jaar en ik heb het idee dat mijn snor nu minder is dan vroeger. Heel veel wortels zijn gewoon doodgeharst denk ik. Voor mijn vriend hou ik het een beetje verborgen. Ooit zei hij: "Ah schattig, ik zie je snorretje." Dat vond ik heel erg. Hij weet dat ik mijn snor weghaal, maar na zeven jaar doe ik dat nog steeds niet voor zijn gezicht. Niet voor 'de magie' of zo, een strip op je bovenlip is gewoon niet zo sexy. Verder ben ik vreselijk geïrriteerd als ik vrouwen met een snor zie. Ik hars al mijn hele leven en ik vind het heel irritant als anderen dat niet doen. Dat is niet zo feministisch van me, hè?
Toen ik elf was, tekende een jongen die bij me in klas zat een smiley van mijn beste vriendinnetje en mij. Die van haar was normaal, die van mij had een snor. Ergens had ik wel een vermoeden dat ik daar meer haar had dan andere meisjes – best raar, want verder heb ik niet zoveel lichaamshaar – dus besloot ik er iets aan te doen. Sinds die traumatische schooldag wax ik mijn snor één keer in de twee weken. In het begin liet ik het doen bij de Turkse kapper, en later leerde ik hoe ik het zelf kon doen. Mijn goeie vriendinnen op de middelbare school wisten dat ik het deed, en een keertje tijdens een ruzie zei een van hen midden in de discussie: "En ik zie trouwens stoppels!" Ze wist precies waar ze me moest raken; dat was eigenlijk net zo pijnlijk als een waxbeurt.Ik wax ondertussen al twintig jaar en ik heb het idee dat mijn snor nu minder is dan vroeger. Heel veel wortels zijn gewoon doodgeharst denk ik. Voor mijn vriend hou ik het een beetje verborgen. Ooit zei hij: "Ah schattig, ik zie je snorretje." Dat vond ik heel erg. Hij weet dat ik mijn snor weghaal, maar na zeven jaar doe ik dat nog steeds niet voor zijn gezicht. Niet voor 'de magie' of zo, een strip op je bovenlip is gewoon niet zo sexy. Verder ben ik vreselijk geïrriteerd als ik vrouwen met een snor zie. Ik hars al mijn hele leven en ik vind het heel irritant als anderen dat niet doen. Dat is niet zo feministisch van me, hè?
Advertentie
Louise (24)
Toen ik dertien was, was ik heel erg verliefd op een jongen uit mijn dorp. Op een avond waren we met allemaal vrienden bij elkaar, en toen zei hij: "Hé, je hebt een snor!" Dat vond ik supervernederend. Eigenlijk zaten er enkel wat haartjes bij mijn beide mondhoeken, maar toch bleef het idee hangen dat mensen konden denken dat er te veel testosteron door mijn lijf pompte. Samen met een goeie vriendin die best een heftige snor had, ben ik met van alles gaan experimenteren.Eerst met het epileerapparaat van mijn moeder – dat deed ontzettend veel pijn. Mijn haren waren wel weg maar mijn bovenlip zat onder de rode puisten. Onze tweede techniek was een ontkleuringsmiddel van de apotheek. Andina, ik weet de naam nog goed. Het was een crème die je moest mengen met poeder, en het brandde als een malle. Dat moet een hevig chemisch proces geweest zijn, want achteraf zag onze snor er drie weken lang een beetje onnatuurlijk wit uit. Ik heb die pijn vijf jaar maandelijks doorstaan. Het was best eng om op die manier een snor verborgen te houden voor de buitenwereld – ik weet nog dat ik op feesten altijd als de dood was dat mijn gebleachte snor zou oplichten in het blacklight. En als er ergens tl-licht was, bijvoorbeeld in een paskamer, dan zag je hem ook supergoed.Nu knip ik met een schaartje zelf stukjes uit waxstrips die voor benen zijn gemaakt. Die voor snorren zijn belachelijk duur, en zo werkt het prima. Mijn schaamte is ook zo goed als weg. Ik vind het nu eigenlijk ook wel grappig. Het helpt ook dat mijn vriend het niet erg vindt, dat we erom kunnen lachen, en dat ik enkel haar heb in de hoekjes. Dan is het niet écht een snor, toch?
Toen ik dertien was, was ik heel erg verliefd op een jongen uit mijn dorp. Op een avond waren we met allemaal vrienden bij elkaar, en toen zei hij: "Hé, je hebt een snor!" Dat vond ik supervernederend. Eigenlijk zaten er enkel wat haartjes bij mijn beide mondhoeken, maar toch bleef het idee hangen dat mensen konden denken dat er te veel testosteron door mijn lijf pompte. Samen met een goeie vriendin die best een heftige snor had, ben ik met van alles gaan experimenteren.Eerst met het epileerapparaat van mijn moeder – dat deed ontzettend veel pijn. Mijn haren waren wel weg maar mijn bovenlip zat onder de rode puisten. Onze tweede techniek was een ontkleuringsmiddel van de apotheek. Andina, ik weet de naam nog goed. Het was een crème die je moest mengen met poeder, en het brandde als een malle. Dat moet een hevig chemisch proces geweest zijn, want achteraf zag onze snor er drie weken lang een beetje onnatuurlijk wit uit. Ik heb die pijn vijf jaar maandelijks doorstaan. Het was best eng om op die manier een snor verborgen te houden voor de buitenwereld – ik weet nog dat ik op feesten altijd als de dood was dat mijn gebleachte snor zou oplichten in het blacklight. En als er ergens tl-licht was, bijvoorbeeld in een paskamer, dan zag je hem ook supergoed.Nu knip ik met een schaartje zelf stukjes uit waxstrips die voor benen zijn gemaakt. Die voor snorren zijn belachelijk duur, en zo werkt het prima. Mijn schaamte is ook zo goed als weg. Ik vind het nu eigenlijk ook wel grappig. Het helpt ook dat mijn vriend het niet erg vindt, dat we erom kunnen lachen, en dat ik enkel haar heb in de hoekjes. Dan is het niet écht een snor, toch?
Advertentie
Sofie* (35)
Een vriendin zei me eens dat ze het geweldig zou vinden om met haar vriend op een onbewoond eiland terecht te komen, in een paradijs zoals Adam en Eva. Ik kon alleen maar denken: nee, want als ik geen pincet zou hebben zou ik diep ongelukkig zijn. En mijn vriend zou erachter komen hoe ik er 'in het echt' uitzie. Helemaal geen paradijselijke vogel!Ik was ongeveer tien toen mijn vijfjarige nichtje in de auto aan me vroeg waarom ik een snor had. Ik heb overal op mijn lichaam zwart haar, en was me er toen al volop bewust van. Ik ben pas actie gaan ondernemen toen ik het dagboek van Anne Frank las. Ze schreef over haar tantes die de haren op hun bovenlip bleekten, en dat ben ik daarna dus gaan doen. Ik heb al van alles geprobeerd; eerst bleken, toen epileren, waxen en zelfs laseren.In relaties was en is dat nog steeds echt een stresspunt. Ik wil voor vriendjes verbergen dat ik een snor heb. Maar als je waxt, ziet je bovenlip tot de volgende dag rood. Als ik veel samen ben met iemand doe ik daar make-up overheen, en verder let ik er op wanneer we afspreken. Misschien weten vriendjes en vriendinnen wel dat ik het doe, maar ze weten ook dat ik het er niet over wil hebben. Het is een onuitgesproken ding en dat gaat zo blijven. Ik denk niet dat snorren bij vrouwen ooit geen taboe meer zullen zijn, laat staan dat ze ooit geaccepteerd zullen worden.Maxine (23)
Sinds ik een spiraal heb, heb ik meer haar dan voordien. Ik herinner me nog goed dat ik voor het eerst opmerkte dat ik een snor had. Het was snikheet, en ik keek naar mijn spiegelreflectie in een raam om te zien of ik er nog goed uitzag. In het zonlicht zag ik iets blinken op mijn bovenlip: een hele kleine snor – niet meer dan een paar haren links en een paar haren rechts – waar mijn zweetdruppels in bleven steken.
Een vriendin zei me eens dat ze het geweldig zou vinden om met haar vriend op een onbewoond eiland terecht te komen, in een paradijs zoals Adam en Eva. Ik kon alleen maar denken: nee, want als ik geen pincet zou hebben zou ik diep ongelukkig zijn. En mijn vriend zou erachter komen hoe ik er 'in het echt' uitzie. Helemaal geen paradijselijke vogel!Ik was ongeveer tien toen mijn vijfjarige nichtje in de auto aan me vroeg waarom ik een snor had. Ik heb overal op mijn lichaam zwart haar, en was me er toen al volop bewust van. Ik ben pas actie gaan ondernemen toen ik het dagboek van Anne Frank las. Ze schreef over haar tantes die de haren op hun bovenlip bleekten, en dat ben ik daarna dus gaan doen. Ik heb al van alles geprobeerd; eerst bleken, toen epileren, waxen en zelfs laseren.In relaties was en is dat nog steeds echt een stresspunt. Ik wil voor vriendjes verbergen dat ik een snor heb. Maar als je waxt, ziet je bovenlip tot de volgende dag rood. Als ik veel samen ben met iemand doe ik daar make-up overheen, en verder let ik er op wanneer we afspreken. Misschien weten vriendjes en vriendinnen wel dat ik het doe, maar ze weten ook dat ik het er niet over wil hebben. Het is een onuitgesproken ding en dat gaat zo blijven. Ik denk niet dat snorren bij vrouwen ooit geen taboe meer zullen zijn, laat staan dat ze ooit geaccepteerd zullen worden.Maxine (23)
Sinds ik een spiraal heb, heb ik meer haar dan voordien. Ik herinner me nog goed dat ik voor het eerst opmerkte dat ik een snor had. Het was snikheet, en ik keek naar mijn spiegelreflectie in een raam om te zien of ik er nog goed uitzag. In het zonlicht zag ik iets blinken op mijn bovenlip: een hele kleine snor – niet meer dan een paar haren links en een paar haren rechts – waar mijn zweetdruppels in bleven steken.
Advertentie
Alle haartjes zijn blond, wat echt raar is want verder heb ik overal op mijn lijf donker haar. In het begin probeerde ik de haren er met een pincet uit te trekken. Het liep fout toen ik een keer per ongeluk ook een stukje huid uitgeplukt had en met een wondje op mijn bovenlip moest rondlopen. Nu doe ik het ongeveer één keer per maand met waxstrips, en de overgebleven minihaartjes doe ik met een pincet. De haren blijven ongeveer een maand weg, maar sinds ik weet dat ze bestaan, is het een soort obsessie geworden om in de spiegel te kijken om te kijken of er alweer iets te zien is. Snorharen zijn verdomd geniepig, en het is telkens een verrassing wanneer ze zich weer laten zien.Met mijn vriendinnen praat ik openlijk over mijn minisnor. We waxen of epileren ook vaak samen. Aan vriendjes vertel ik het liever niet. Wat moet ik zeggen: hé, ik heb ook een snor, misschien kunnen we ze in de toekomst samen gaan waxen? Shit nee, hoe chill een jongen ook is, op een snor gaat hij sowieso hard afknappen. Ik ben nog steeds bang dat als ik ooit met een jongen in het zonlicht zit, hij iets ziet blinken op mijn bovenlip.Tugba (25)
Ik ben van Turkse afkomst en in mijn vroege tienerjaren gebeurde het vaak dat blonde klasgenootjes dingen zeiden als: "Marokkanen en Turken hebben altijd snorren, toch?" Als kind was dat heel stressvol, want het enige wat je wil is mooi gevonden worden. Mijn moeder gaf me een pincet, en vanaf dat moment controleerde ik elke dag mijn bovenlip om te zien hoe snel de geëpileerde haren terug zouden groeien. Ik heb een hoop beginnersfouten gemaakt: als ik te snel epileerde, trok ik haartjes er maar voor de helft uit. Die halve haartjes waren te kort om er met een pincet uit te krijgen, en dan had ik allemaal zwarte puntjes op mijn bovenlip. Stank voor dank, want dat epileren doet natuurlijk wel gewoon echt pijn.
Ik ben van Turkse afkomst en in mijn vroege tienerjaren gebeurde het vaak dat blonde klasgenootjes dingen zeiden als: "Marokkanen en Turken hebben altijd snorren, toch?" Als kind was dat heel stressvol, want het enige wat je wil is mooi gevonden worden. Mijn moeder gaf me een pincet, en vanaf dat moment controleerde ik elke dag mijn bovenlip om te zien hoe snel de geëpileerde haren terug zouden groeien. Ik heb een hoop beginnersfouten gemaakt: als ik te snel epileerde, trok ik haartjes er maar voor de helft uit. Die halve haartjes waren te kort om er met een pincet uit te krijgen, en dan had ik allemaal zwarte puntjes op mijn bovenlip. Stank voor dank, want dat epileren doet natuurlijk wel gewoon echt pijn.
Advertentie
Nu haal ik mijn haren nog steeds ongeveer een keer per week op die manier weg. Ik voel er weinig voor om geld uit te geven aan bleachingproducten of wax. Ik durf wel te zeggen dat ik helemaal over mijn schaamte heen ben. Soms schieten twee haartjes wat eerder uit, en denk ik: fuck it, die laat ik nu lekker staan. Als iemand er grapjes over maakt kan ik me beter verdedigen dan toen ik jonger was.Wat ik wel vervelend vind: als ik die haren even laat staan denken mensen onmiddellijk dat ik een feministisch statement wil maken. Ja, ik ben feminist, maar ik probeer niet een soort moderne Frida Kahlo te zijn – waarschijnlijk had ik die week gewoon even geen tijd om te epileren, of was ik het even vergeten. Natuurlijk zou het leuk zijn als vrouwen met bruine haartjes, net als een hoop blonde meisjes, die paar haren op hun bovenlip kunnen laten staan zonder zich ervoor te moeten schamen. Maar ik ben realistisch: we zijn geconditioneerd om onze snor weg te halen, om te passen bij een bepaald schoonheidsbeeld.*Sommige meisjes wilden liever niet met hun echte naam in het artikel.-Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.