​Ik ging naar een tiendaags seksfeest in Berlijn

Twee naakte mannen van in de dertig rennen rond een paar tentjes achter elkaar aan, terwijl hun lange haar achter ze aan wappert. Een naakt stel ligt op een matras, ergens midden in een veld. Een ander stel van een jaar of vijftig zit op een schommel. Ze raken elkaar niet aan, maar praten zachtjes met elkaar. In tegenstelling tot de meeste andere mensen die hier rondlopen, zijn ze volledig aangekleed, ook al is het buiten vrij warm – broeken, sokken, schoenen, shirts, de hele mikmak.

Negen dagen lang wordt het gebied rondom deze boerderij, in het zuiden van Berlijn, bezet door zo'n 150 mensen voor het Art of Love-festival. Mensen die net aankomen worden gevraagd om hun kleren nog even aan te houden tot ze een schuur in het midden van het landgoed bereiken - ze proberen gechoqueerde buren te voorkomen. Achter deze schuur zijn de meeste mensen naakt, en worden de bloemetjes flink buiten gezet.

Er is een speciale verkleedruimte ingericht om mensen te stimuleren om gender-rollenspellen te spelen, al gebeurt dit meestal 's nachts. Overdag lijkt naakt rond paraderen de voorkeur te genieten, met hier en daar iemand gedecoreerd in bodypaint. Om de één of andere reden hebben veel mannen hun lichaam blauw geverfd, met hun pik in een contrasterende roodtint.

Het tiendaagse rooster staat bol van de workshops. Voor slechts 600 euro kunnen de bezoekers niet alleen naar hartelust seks hebben in de buitenlucht, maar ook allerlei nieuwe dingen opsteken, bijvoorbeeld door orgastisch te leren ademen of een workshop prostaatmassages te volgen. Ook bieden ze lessen aan waar je beter leert ruiken, en is er een orgie-evenement dat 'Le Partouze' (Frans voor gangbang) heet.

Konstantin Stavridis kwam drie jaar geleden met het idee om hier een seksfestival te organiseren, toen hij en zijn vrouw de boerderij kochten waar het feest nu plaatsvindt. Ze zien hun concept, dat ze samen met drie anderen ontwikkelden, als een alternatief voor vlugge, anonieme seks in de grote stad, maar ook als alternatief voor monogamie. "Het sleutelwoord is vrijheid," zegt Konstantin, die zichzelf 'de gemeenschapsleider' noemt . "Alles is hier toegestaan, zolang je er verder niemand mee lastigvalt," vervolgt hij.

Alles mag dan wel toegestaan zijn, maar lang niet iedereen is welkom. De organisatoren ploegen van tevoren door alle aanmeldingen om potentiële deelnemers te selecteren en ze vervolgens telefonisch te screenen. Zo zorgen ze dat alle deelnemers om de juiste redenen deelnemen. Ongeveer de helft van alle aanwezigen zijn 'leden' – vrienden of bekenden van één van de organisatoren. Ze werken veelal in de tantra-branche: het zijn tantrameesters, -psychologen, -artiesten en -massagetherapeuten. De rest heeft zich via de website opgegeven. Mogelijk voelden ze een enorme drang om te ontsnappen aan de maatschappelijke normen en gedragsregels, maar misschien zijn ze wel gewoon gekomen om zich een slag in de rondte te neuken. Ik besloot op zoek te gaan naar wat antwoorden.

Finn is 26, en daarmee de jongste bezoeker. Zijn lange bruine manen worden bij elkaar gehouden in een paardenstaart, en hij draagt rode nagellak. "Mijn vriendin en ik hadden het al een tijdje over polyamorie en toen zijn we op de website beland. We zagen de foto's van vorig jaar, en het zag er allemaal fraai uit. We verkennen momenteel wat alternatieven voor monogamie, stiekem vreemdgaan vinden we allebei niks. "

Ik wijs hem op het feit dat iedereen hier een flink stuk ouder lijkt te zijn. "Heb je het niet op oudere mensen?" reageert hij. "Gisteren heb ik een hele mooie ervaring gehad met een 57-jarige vrouw. Wat is daar mis mee?"

Finn was eerst bang dat de lezingen en workshops te "new age-achtig" zouden zijn. Blijkbaar zitten er elke ochtend in een witte tent meer dan honderd naakte mensen in een cirkel om hun hart uit te storten over jaloezie bij trio's, hun lichaamsbeeld en overenthousiaste partners. Maar vandaag, op de negende dag, is Finn helemaal in zijn sas.

Hij legt me uit dat hij zichzelf op het festival beter heeft leren kennen. "Een paar avonden geleden heb ik een zwart, leren jurkje aangetrokken," vertelt hij. "Vervolgens ben ik naast een bear, Seani Love, gaan zitten, die me vroeg of hij me moest spanken. Ik aarzelde niet, en voor ik het doorhad lag ik al over zijn knie. Op dat moment wilde ik niets liever." Finns vriendin, die naast ons in het gras ligt, zegt dat ze wel een beetje zenuwachtig wordt van de nieuwe interesses van haar vriend.

"De eerste paar dagen werd ik nog geil van al dat gekreun hier, maar ik ben er nu wel een keer klaar mee," vertelde Nina - de volgende persoon die ik sprak. Nina is niet haar echte naam: ze is bang dat haar baas erachter zal komen dat ze hier was. Op de eerste dag ging ze met Daniel, die volledig groen geverfd is. Ze ontmoetten elkaar terwijl ze hun tenten aan het opzetten waren, en sindsdien hebben ze dagelijks seks. Daniel rent deze dag vrolijk het terrein rond met andere onder gekliederde mensen.

Nina vindt het een waardevolle ervaring, vooral omdat ze zich gesterkt voelt in haar vrouwelijkheid. Zo deed ze mee een vulva-expositie, waar je jezelf tentoon kon stellen. Het publiek werd gevraagd om vijf minuten van dichtbij naar elke vrouw te kijken. "Ik zit door de ervaringen hier echt een stuk beter in m'n vel, maar tegen m'n collega's zal ik waarschijnlijk zeggen dat ik Daniel op een muziekfestival heb opgepikt," vertelt ze.

Ik loop door naar de volgende tent, waar een 'Dirty Talk-workshop' wordt gegeven. Mensen lopen rondjes en wisselen wat erotische woorden uit, om zo de spanning langzaam op te bouwen. Buiten staan twee mannen en een vrouw onder een koude douche. Een van de mannen krijgt fikse billenkoek van de vrouw.

Vanavond zal de grote finale van het festival plaatsvinden – er zal onder andere een dildoshow gegeven worden door een pornoster. "Ik weet nog niet echt wat ik met m'n leven aanmoet als het festival voorbij is," zegt één van de mannen terwijl hij onder de koude douche vandaan stapt. "Misschien blijf ik hier wel gewoon."

Konstantin, de organisator, staat daar wel voor open: "Het is mijn droom om hier met een stuk of twintig mensen te wonen," vertelt hij. "Maar het alledaagse level zou wel een stuk rustiger zijn. Het festival is ontworpen zodat mensen aan hun drukke levens kunnen ontsnappen en zich compleet kunnen laten gaan – dit is niet per se onze levensstijl. Ik zie het festival als een experiment met vrije liefde. Iedereen doet zijn stinkende best om dat na te leven. Maar het is ondertussen dag negen, dus nu ben ik behoorlijk moe."