Laat je wachtwoord zieeeeen!

FYI.

This story is over 5 years old.

Foto

Laat je wachtwoord zieeeeen!

Voor deze fotoserie lieten mensen hun blote handen zien, met daarop hun wachtwoord geschreven.

Sommige mensen laten nog liever hun tepels zien dan hun wachtwoord, aangezien dat toch vaak de sleutel is tot bijvoorbeeld inboxen met nog veel meer foto's van tepels, en andere niet heel goed bewaarde geheimen. Toch kregen Ramin Bahari en Stephen Joss het voor hun project voor elkaar om mensen hun wachtwoord op hun hand te laten schrijven en daarmee op de foto te gaan. Ze vertelden er ook gelijk bij hoe ze ooit op dat wachtwoord waren gekomen.

Advertentie

Vanaf 29 april kan je in het Hoxton hotel in Amsterdam een selectie van deze foto's en verhaaltjes aan de muur zien hangen.

Dit was de naam van onze hond. Ze was een volledig witte Golden Retriever, als een witte wolf. Dus we vernoemde haar naar Chablis, een witte wijn.

Ik was natuurlijk een fan van de Spice Girls.

Toen ik opgroeide in Canada was er een liedje dat we vaak meezongen: ‘Joe and the Button Factory’. Ik kreeg daardoor een obsessie met de naam Joe. Toen het op een dag tijd was om een wachtwoord te verzinnen werd het dit.

Een paar jaar geleden waren mijn vriendin en ik tien jaar bij elkaar. Haar naam is Catta.

Dit is de naam van een geluidskaart, die ik in 1998 gebruikte.

Dit is mijn naam.

Ik werk in de IT. Als ik een wachtwoord moet kiezen gebruik ik willekeurige woorden en cijfers. Ook verwissel ik een paar letters met speciale karakters, zoals dollartekens en hashtags, om het hackers nog moeilijker te maken.

Ik ben geboren in Rio en leefde als kind drie jaar in Brazilië. Ik heb altijd een zwak gehouden voor die plek, Sao Paolo en voor Brazilië in het algemeen.

Meisje links: Toen ik ooit mijn eerste e-mail-account moest maken, beschikte ik over een stel konijnen. Vandaar eigenlijk. Het nummer 4 betekent verder niks. // Meisje rechts: Mijn vriendje komt uit Brighton en ik ben dol op die stad. 111 is een goed cijfer.

Mijn wachtwoord is gebaseerd op mijn vrolijke dibbes van een hond.

Dit was het eerste ding dat in mijn hoofd opkwam, toen ik een nieuw account moest maken. Ik weet niet wat dat zegt over mijn karakter.