In de vroege jaren tachtig werkte ik als fotograaf en woonde ik in Evreux, een gemeente in het noordwesten van Frankrijk. Ik werkte sinds 1975 op regelmatige basis voor een weekblad, en begon net mijn foto's te verkopen aan kranten en Parijse magazines. Op een dag in de winter van 1982 ontmoette ik een groep rockabilly's uit Evreux die rondhingen bij de plaatselijke kathedraal. Ik vond hun uiterlijk fascinerend, dus stapte ik op ze af en vroeg ik of ik hun dagelijks leven mocht vastleggen. Ze stemden in.
Advertentie
Vier maanden lang legde ik Marco, Raynald, Michel, Éric, Boumé, Lionel, Titi, Denis, Alan, Jimmy, Laurent, Bouboule en anderen vast, op hun werk, in hun slaapkamer, in de platenzaak King Bee, op de markt waar ze hun outfits kochten of tijdens hun stapavonden. De jongens droomden er allemaal van om naar Amerika te verhuizen, en luisterden naar Gene Vincent, Elvis Presley en Crazy Cavan and the Rhythm Rockers. Ze ontmoetten elkaar meestal bij de Liberty Bar, een overblijfsel uit de vroege jaren van de koude oorlog toen er Amerikaanse luchttroepen in Evreaux gestationeerd zaten. Overdag hingen ze vaak rond op parkeerplaatsen waar ze aan hun oldtimers sleutelden – Franse Simca's, geen Chevy's.In de loop van de maanden veranderde ik van een fotojournalist die hen zag als onderwerpen in een goede bekende; ik kwam bij ze thuis en at weleens lunch met hun ouders. Na een tijdje vroegen ze me zelfs mee naar hun kappersafspraken. De eigenaar van de kapsalon was monsieur Tuffier, een man die altijd een bril, een sikje en een brede das met bloemenprint droeg. Het was een hele eer: Tuffier was de koning als het ging om vetkuiven, dus een bezoek aan zijn salon was een van hun heiligste activiteiten.
