Dankzij dit bedrijf kunnen gehandicapte veteranen weer seks hebben

​

Als iemand zich bij het leger aanmeldt, aanvaardt hij of zij het risico om een arm, benen of zelfs leven kwijt te raken. Maar wat moet je als mannelijke soldaat wanneer je naar huis wordt gestuurd, helemaal vol leven en lust, maar zonder gevoel in je piemel? Moet dat dan het einde van je seksleven betekenen?

Tom Stewart zegt van niet. De oprichter van het Californische sekspeeltjesbedrijf Sportsheets ontwikkelde een lijn aangepaste harnassen, riemen en strap-ons voor gewond geraakte veteranen die het gevoel in hun onderlichaam kwijt zijn of moeite hebben met doggystyle vanwege hun opgelopen blessure.

"Het is al stressvol genoeg om met een gehandicapt geraakte partner te leren omgaan," aldus Stewart. "Het effect dat het heeft op het seksleven van koppels kan verwoestend zijn. Koppels krijgen vaak te horen dat penetrale seks niet meer mogelijk is. Dus een klein beetje van dat oorspronkelijke seksleven herwinnen kan al heel veel betekenen voor ze."

Stewart's ideeën hierover ontstonden in de jaren tachtig, toen zijn dagbesteding vooral bestond uit helikopters vliegen bij de marine en aan seks denken. Op een avond zagen zijn vrienden op televisie hoe David Letterman in een klitte​nban​dpak aan een muur werd vastgeplakt. Cool,dachten ze, maar het zou vetter zijn als je je vriendin op die muur kon plakken, om haar dan zo te kunnen doen.

Stewarts vrienden maakten maar een grapje, maar hij nam de grap heel serieus. Het idee evolueerde van een klittenbandmuur naar beddengoed van klittenband; wat begon als een klein startup werd een enorm seksspeel​​tjesbedrijf. Inmiddels richten Stewart en zijn vrouw Kimberly zich vooral op de op maat gemaakte constructies die veteranen de kans geven om van bil te gaan.

Ik belde de 59-jarige visionair op om te praten over nieuwe apparaten, mannelijkheid en waarom hij klittenband zo heerlijk vindt.

VICE: Hoe heb je dat klittenbandlaken getest, toen je hem voor het eerst had gemaakt?
Tom Stewart: Ik had een paar mensen thuis uitgenodigd en iedereen stond bij het bed elkaar vragend aan te kijken tot een vrouw zei: "Oké, ik doe het wel." Dus toen deed ze de banden om haar polsen en enkels, om vervolgens – met kleren aan – op het laken te liggen en ze bleef plakken. Ze zat echt vast. Ze moest enorm haar best doen om er weer uit te komen. Binnen een minuut werd al duidelijk dat het werkte, precies zoals we voor ogen hadden.

Schuurt klittenband niet heel erg?
Dat denken de meeste mensen, maar toen ik met de mensen van Velcro – het klittenbandbedrijf – had afgesproken, kwam ik erachter dat er twee verschillende soorten zijn. De ene is zachter, net als het plafond in een auto. Zacht en pluizig, zo voelt het laken ook.

Het apparaat werd aanvankelijk alleen door SM'ers en swingers gebruikt. Hoe werd het uiteindelijk een speeltje voor gehandicapte veteranen?
​Een van de producten die we hadden uitgevonden was het dijharnas – een soort neopreen kniebrace, waar een dildo opgaat. Als je het op je dij zet, heb je dus opeens een dildo op je dij gemonteerd. Ik had dat harnas en andere strapons naar een seksconferentie in Canada meegenomen, waar een man in een rolstoel naar me toekwam en zei dat hij het wilde uitproberen. Hij trok het aan, en toen we een dildo op zijn been hadden gezet, zei ik tegen zijn vriendin dat ze moest komen. Ik zei: "Ga erboven zitten, stel je voor dat je naakt bent en dat de dildo in je gaat." Ze reed een beetje tegen zijn dij en zei: "oh mijn god, dit is fenomenaal. We kunnen zo seks hebben!" Dat was echt het begin van producten voor handicapten.

Was die man een veteraan?
Nee, hij zat gewoon in een rolstoel. Maar een seksuoloog die ik ken stelde me voor aan Linda Mona, die met gewonde veteranen werkt. Zij merkte op dat een paar van die producten haar patiënten misschien konden helpen. Toen er vijf jaar geleden een conferentie voor herstellende Amerikaanse veteranen werd houden, werd ik uitgenodigd om mijn seksspeeltjes uit te delen. Ik nam van alles mee en ik deelde ze aan het einde uit. Ik werd bijna overlopen door de drukte.

Waarom maak je de meeste seksspeeltjes die je nu verkoopt op maat?
Omdat iedereen zijn eigen beperkingen en mogelijkheden heeft. Linda stelde me vier of vijf jaar geleden voor aan een koppel, waarvan de man verlamd is. Hij heeft een kogel in zijn nek gekregen, waardoor hij alleen nog zijn hoofd en zijn nek kan bewegen. Ze kunnen wel seks hebben – hij spuit dan iets in zijn penis dat een erectie veroorzaakt. Hij voelt er ondanks de erectie helemaal niets van. Maar zijn vrouw ligt altijd bovenop, omdat ze hem niet zo kan omdraaien.

Voor een militair is dat geen fijne situatie. In een dominante, hiërarchische mannenwereld heeft hij een bepaalde seksuele identiteit: hij wilde bovenop zijn vrouw kunnen liggen. Ik ging met ze praten, en ik bedacht een slinger waar hij al hangend in kon liggen. We waren er ongeveer een dag mee bezig. Het brengt de man in een soort supermanpositie. Dus hij neemt een spuit en krijgt een erectie. Zij rolt hem in de slinger, hijst hem omhoog, gaat eronder liggen en hij kan haar zo penetreren. Ze kunnen elkaar ook recht in de ogen kijken, en zulke momenten – wanneer je je geliefde een eskimokusje kan geven – zijn ook het intiemst. Deze gast voelt onder zijn nek helemaal niks. Dus als ze kussen en hun neuzen raken elkaar wanneer hij bovenop ligt, denkt hij: wow, dit is niet het beste wat ik me kan voorstellen, maar wel veel beter dan eerst.

Wat ben je nu aan het ontwikkelen voor veteranen?
Een van onze recentste projecten is een hol strapondildoharnas voor mannen met erectieproblemen. Het zorgt voor een verbinding. Aan het feit dat een man geen gevoel meer heeft in zijn penis kunnen we helaas niets doen. Maar we kunnen wel voor een betere emotionele binding tussen de echtgenoten zorgen.

Veel van deze mannen kunnen geen doggystyle doen omdat je daarvoor voorover moet kunnen buigen. Maar dan zeggen wij: "Zorg dat je partner aan de rand van het bed ligt en doe een doggyriem om haar heen, zodat je aan haar kunt hangen en jezelf kunt stabiliseren. Trek haar naar je toe, dan hoef je je eigen heupen niet te bewegen en kun je je rug recht houden. "

Het is zo triest. Je raakt verlamd, en dan kun óók nog eens niet meer seksen.
Ja, echt. Als deze gasten gewond raken, is het eerste wat ze vragen: "Check mijn lul. Het maakt me niets uit als ik mijn benen kwijt ben – als mijn lul maar oké is." Een jonge twintiger correleert zijn hele mannelijkheid aan zijn penis. Ik krijg echt kippenvel van zien wat het voor mensen betekent om weer seks te kunnen hebben. Als je naar zo'n veteranenconferentie gaat en je ziet gasten met verbrande gezichten, zonder oren of neus – je kunt je er niks bij voorstellen. Ik wil met deze mensen samenwerken en al het mogelijke doen om ze te helpen.