We spraken de maker van ‘Too Many Cooks’ over absurdisme en antikomedie

FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

We spraken de maker van ‘Too Many Cooks’ over absurdisme en antikomedie

'Too Many Cooks' is de beste parodie op Amerikaanse jarentachtigtelevisie die ooit gemaakt is.

​Cartoonist Chris 'Casper' Kelly surft mee op een golf van schrijvers, regisseurs, en kunstenaars die surrealistische antikomedie naar de mainstream brengen. Misschien ken je hem al van series als Your Pretty Face Is Going to Hell, Squidbillies, Harvey Birdman, Aqua Teen Hunger Force, en een aantal nostalgische promofilmpjes voor Cartoon Network. Maar het is waarschijnlijker dat je zijn recentste project Too Many Cooks hebt gezien. Dat ging het halve internet over nadat het een week lang elke nacht om vier uur werd uitgezonden op de Amerikaanse tv-zender Adult Swim.

Advertentie

Too Many Cooks is een elf minuten durende en totaal gestoorde sitcomopeningsmontage die propvol zit met referenties naar politieseries, sciencefiction, en actie-animatieseries voor kinderen. Verschillende realiteiten komen samen in een bizar moordverhaal met – je raadt het al – te veel koks in de keuken. Het is misschien wel de beste parodie op jarentachtigtelevisie die ooit gemaakt is.

VICE: Liep je al lang met het idee voor Too Many Cooks rond?
Casper Kelly: Ik heb het al een paar jaar geleden bedacht, maar twijfelde of het concept zou werken. Daarom besloot ik het idee aan mijn collega's bij Cartoon Network voor te leggen. Eén van hen vertelde het aan mijn baas, die erom moest lachen. Toen had ik er wel meer vertrouwen in, maar ik bleef zenuwachtig tot de dag dat het online ging. Mijn baas stuurde me een email waarin hij zei dat hij het fucking geweldig vond, en mijn baas is de makkelijkste niet. Ik heb dat mailtje uitgeprint en ingelijst.

Is het concept erg veranderd nadat je het idee gepitcht had?
Het idee was al voor ongeveer 70 procent af. Daarna bleef ik gewoon dingen toevoegen aan het script, totdat ik zeker wist dat ik genoeg materiaal had.

Heb je er bij de montage veel uit geknipt?
Een beetje, maar niet heel veel. We hebben een paar dingen eruit gehaald, omdat die er niet helemaal bijpasten, zoals de aftiteling. Als je op een kabelzender een sitcom kijkt, dan hoor je tijdens de aftiteling vaak een voice-over die iets zegt als: 'Hé! Blijf kijken voor een nieuwe aflevering van Two in the Bush waarin Chloe haar handen vol heeft!" Waarna een grappig geluidje volgt. Ik had ook zoiets gemaakt, maar uiteindelijk vond ik het toch beter om de aftiteling snel te laten aflopen, zodat de kijker geen tijd krijgt om te reageren.

Advertentie

Je hebt in een ander interview gezegd dat je geen willekeurige personages wilde toevoegen, omdat het dan saai zou worden. Hoe heb je ervoor gezorgd dat Too Many Cooks toch een soort verhaallijn heeft?
We zijn eigenlijk gewoon in het diepe gesprongen. Toen we aan het filmen waren, schoten we zoveel mogelijk ideeën in de hoop dat het zou werken. De postproductie heeft lang geduurd, omdat we ondertussen ook met andere shows bezig waren. We hadden gelukkig de luxe dat we een jaar voor de productie konden uittrekken. Daardoor konden we verschillende dingen uitproberen en aan mensen vragen: "Werkt dit, of is het saai? En wanneer wordt het dan saai?" Maar het blijft lastig. Dat zie je ook bij iemand als David Letterman. Hij blijft iets herhalen, en eerst is het grappig, maar daarna wordt het irritant, en vervolgens weer grappig. Het is moeilijk om die grens te vinden.

Ik zag dat William Tokarsky – de moordende zwerver – ook in de intro van Your Pretty Face speelt. Heb je nog meer acteurs gebruikt uit je andere shows?
William figureert inderdaad in Your Pretty Face. We vonden hem leuk, dus gaven we hem wat tekst en nu is hij een acteur. Na Too Many Cooks hebben we besloten om een aantal van de acteurs ook een rol te geven in het nieuwe seizoen van Your Pretty Face.

Speel je zelf een rol in het filmpje?
Nee, was dat maar zo.

Hoeveel series heb je uiteindelijk gekeken voordat je aan Too Many Cooks begon?
Al snel een stuk of twintig of dertig. Een aantal daarvan had ik nog nooit gezien. Small Wonder en Family Matters waren grote inspiratiebronnen. Small Wonder is sowieso al superongemakkelijk en Family Matters is het perfecte stereotype van een sitcomintro.

Advertentie

Wie en wat waren je inspiratiebronnen toen je jong was?
Mad Magazine, toen het nog een tijdschrift was. Marvel Comics, DC Comics, David Lynch, Stanley Kubrick. En Gary Shandling. Zijn eerste sitcom had een geweldige intro met een liedje dat de spot dreef met het feit dat het een intro was.

Als ik naar je werk kijk, zoals Too Many Cooks en Your Pretty Face Is Going to Hell, speel je vaak met verveling en herhaling. Waarom doe je dat?
Ik heb daar altijd al van gehouden. Ik heb hem nooit gezien, maar ik vond het idee van de Andy Kaufman-routine waarin hij The Great Gatsby voorleest totdat iedereen de zaal verlaat altijd al geniaal. Ook hou ik immens van het werk van ​Tim and Eric. Ik hou ervan als de regels van televisie overtreden worden, zoals bij die aflevering van ​Stroker and Hoop waarin twee kale kleerkasten een grote koffer met geld afgeven, weet je wel?

Nee.
Nou, in deze aflevering geven ze het geld af, maar dan zegt eentje: "Ik wil m'n koffer zo wel terug, dus pak alleen het geld eruit." En dan antwoordt de ander: "Ja, maar waar moet ik het geld dan laten?" "Dat is niet mijn probleem, dan had je maar je eigen koffer mee moeten nemen." Dat soort clichés, je kent ze wel.

Voordat je bij Adult Swim belandde, werkte je voor Cartoon Network. Wat was het eerste dat je voor hen maakte?
Ik werk al voor ze sinds het einde van de jaren negentig. Ik werd in de eerste instantie aangenomen om promofilmpjes te maken. De eerste twee promo's die ik maakte waren voor Harvey Birdman (waarin hij per ongeluk op de zelfvernietigingsknop drukt tijdens het koffiehalen) en voor The Flintstones (waarin Fred Flintstone na het lunchen met andere personages een parkeerplek zoekt).

Je beschrijft je eigen werk als zwartgallig en absurdistisch. Waar ligt voor jou de grens tussen absurdisme en gewoon totale onzin?
Dat is een moeilijke vraag. Ik zou zeggen dat Stroker and Hoop en Your Pretty Face Is Going to Hell meer gaan over de personages en niet zo absurd zijn als Too Many Cooks. Het personage Jerry in Your Pretty Face is een erg serieus persoon. Hij is gewoon een goedaardige man die een baan heeft waarvoor hij dingen moet doen die tegen z'n eigen geweten en gevoel indruisen. Ik denk dat veel mensen zich daarin kunnen vinden.

Je snapt natuurlijk wel dat er waarschijnlijk een pornoparodie zal komen op het filmpje met de titel Too Many Cocks?
Ja. Ik weet niet zeker of ik het ook zal bekijken, maar het idee ervan vind ik leuk. Ik zal even checken of James Deen een Twitteraccount heeft en het hem vragen.